Αυτό το βουνό δεσπόζει πάνω από την Καλαμάτα. Την καθορίζει και την κυριαρχεί. Ο Ταϋγετος υψώνει ανάστημα 2.400 μέτρων και χωρίζει τη Μεσσηνία από τη Λακωνία.
Η θάλασσα από την άλλη σκάει με κύματα ή γαληνεύει τον μεσσηνιακό κόλπο, αφήνοντας απέραντο χαλί καλοστρωμένης άμμου να περπατήσεις. Ενιωσα πως οι κάτοικοι αποδέχονται και τα δύο καθοριστικά στοιχεία της πόλης τους, με σεβασμό κι ευγνωμοσύνη.
Όταν κατέβηκα στην Καλαμάτα, έβρεχε. Πιστεύω πως το μικροκλίμα της περιοχής ευνοεί τις βροχές και όταν αρχίζει να βρέχει ξεχνά να σταματήσει, όπως στα Ιωάννινα. Πρωτοαντίκρυσα τον Ταϋγετο σε μια στιγμή που καθάρισε ο ουρανός, απόγευμα, κατά τις 4. Ήταν ένα μπλε βουνό, που αντανακλούσε τη συννεφιά και τη θάλασσα. Η παρουσία του με καθήλωσε. Όση ώρα τρώγαμε, είχα γυρίσει τόσες φορές να τον δω, λες και ήταν ζωντανή παρουσία δίπλα μου.
Στην Καλαμάτα γνώρισα ανθρώπους με χαμόγελο και όραμα. Βέβαια, λένε “δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι“. Ο φίλος, που με γνώρισε στους φίλους του, είναι ο Γαστροναύτης, ο Παναγιώτης Παπανικολόπουλος. Έτσι οι γνωριμίες μου έγιναν πιο πλούσιες με ανθρώπους που ονειρεύονται, μοιράζονται, σχεδιάζουν, προσπαθούν να αναδείξουν τα καλά που έχει ο τόπος και η κουζίνα τους.
Που φάγαμε
Στο κύμα
Tο μεζεδοπωλείο του Ανδρέα, πάνω στην παραλία της Καλαμάτας, μέσα, στα ζεστά τον χειμώνα, με τραγούδια του Γκάτσου, του Χατζιδάκη, του Ξαρχάκου και για θέα, το απέραντο γαλάζιο. Ο Ανδρέας οραματίζεται το μεσσηνιακό πρωϊνό και προσφέρει τον παραδοσιακό συνδυασμό: λαλάγγια, σφέλα, ελιές καλαμών. Να το δοκιμάσετε. Όπως και τον μπακαλιάρο τσιλαδιά.
Στου Κώστα
Tαβέρνα για ψαγμένους, μέσα στα περιβόλια, κοντά στο αεροδρόμιο, είναι γεμάτη κάθε μέρα από τους εργαζόμενους στην γύρω περιοχή. Δουλεύει μόνο μεσημέρια, στις 6-7μμ κλείνει η κουζίνα και πολύ καλά κάνει! Ψαγμένα πιάτα, που έρχονται κάθε μέρα ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά. Το ψωμί του δίνει το πρώτο στίγμα ποιότητας. Ό,τι και να πάρετε θα είναι νοστιμότατο!
Στου Αποστόλη, The meat shop
Μέσα στο κρεοπωλείο, τα παιδιά έχουν στήσει ξεχωριστό τμήμα και ψήνουν φαγητά για πακέτο. Η Γεωργία με τάϊσε τα ζουμερά της μπιφτέκια, τους γίγαντες, τις πατατούλες και τα λουκάνικα με τις κόκκινες πιπεριές. Ο Αποστόλης ετοίμασε πορκέτα για την εκδήλωση και είχαμε τη χαρά να την δοκιμάσουμε ζεστή ζεστή, μόλις βγήκε από το φούρνο, με την πετσούλα να τραγανίζει στα δόντια μας.
Τα μπιφτέκια της Γεωργίας αξίζουν ιδιαίτερης μνείας. Θεωρητικά κάνει όσα κάνουμε κι εμείς στο σπίτι : μισό μισό κιμά, σωστά μυρωδικά, καλό ζύμωμα. Όμως έχει ένα μυστικό όπλο, που κάνει τα μπιφτέκια της αξεπέραστα. Έχει επαγγελματικό φούρνο που ψήνει με αντιστάσεις και ατμό, ταυτόχρονα. Τα μπιφτέκια ροδίζουν αλλά δεν στεγνώνουν. Και όταν τα βγάλει τα ποτίζει με λαδολέμονο μουστάρδας και ρίγανης για να ξεδιψάσουν.
Στο Bistroteca
Πήγαμε για ποτό, αν και έχει και φαγητό και μπορείς να πάρεις brunch ή απλά ροφήματα. Είναι ανοικτό όλη μέρα και έχει 5 διαφορετικούς χώρους, με διαφορετική αισθητική & μουσική, για να επιλέξεις που αισθάνεσαι καλύτερα να καθήσεις κάθε φορά! Πολύ ψαγμένος κατάλογος σε όλα τα τμήματα.
Στο Luna Lounge
Πήγαμε αλλά δεν καθήσαμε γιατί ήταν γεμάτο. Είδα ένα καταπληκτικό σερβίρισμα 6 μίνι sliders (mini burgers) και πατάτες τηγανητές σε αλουμινένιο μικρό φριτεζάκι. Ο Παναγιώτης μου είπε πως τα παιδιά αλλάζουν κάθε εβδομάδα πιάτα και είναι πολύ προσεγμένες οι επιλογές τους. Next time.
Διαβάστε, λοιπόν, τι φάγαμε στα τρία στέκια και ελάτε στη συνέχεια να σας πω, τις ιδιαιτερότητες της μεσσηνιακής κουζινας. Όσες έμαθα, τουλάχιστον.
Επέστρεψα και έγραψα περισσότερα για την #Καλαμάτα
Εξερευνώντας τις γεύσεις της Καλαμάτας
Μεζέδες με μεσσηνιακά προϊόντα
Ο Γαϊτανάρος στις Κιτριές Μεσσηνίας