Πρώτη φορά μπήκα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και περισσότερο από την αίγλη και την επισημότητα του θεσμού, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά για την ουσία αυτής της ένωσης. Άνθρωποι από κάθε χώρα της Ευρώπης, να προσπαθούν να συνταχθούν και να αποφασίσουν για το κοινό καλό.

Δεν αφήνω το μυαλό μου να ξεφύγει σε άλλα μονοπάτια. Εστιάζω στο κοινό καλό και τη δημιουργία. Συντάσσομαι και συνεπικουρώ σε ό,τι προσφέρει καλό στην πατρίδα μου.

Την Τρίτη 20 Ιουνίου 2017, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, διοργανώθηκε μια εκδήλωση για να προβάλλει τη γεύση της Ελλάδας και η προσέλευση ήταν τεράστια για τα μέτρα του Κοινοβουλίου, όπως είπαν οι γνωρίζοντες. 500 άτομα παρευρέθησαν και έμειναν αρκετοί εκτός εισόδου.

Η γεύση της Ελλάδας

Η γεύση της Ελλάδας δεν είναι μόνο το φαγητό και το ποτό της. Η γεύση της είναι και αυτή που μεταφέρουν οι άνθρωποι.

Η προθυμία να εξηγήσουν, να χαμογελάσουν, να αγκαλιάσουν, να ακούσουν. Να μαγειρέψουν έξω από κάθε προγραμματισμό, ξεπερνώντας κάθε αδυναμία ή πρόβλημα. Να ετοιμάσουν χιλιάδες μικρές μπουκιές, μοιράζοντας με ισορροπία τα συστατικά αλλά και να σερβίρουν σε μια γαβάθα τον ξινόχοντρο με τις κοκκινιστές μελιτζάνες και το τρίμμα φέτας, βάζοντάς το στο κέντρο του τραπεζιού, όπως θα κάναμε σπίτι μας, όταν καλοδεχόμαστε ξένους.

Η ελληνική φιλοξενία, που αγκαλιάζει κάθε επισκέπτη της χώρας μας, ήταν ολοζώντανη σ’αυτήν την εκδήλωση. Η συμμετοχή ξεπέρασε τις προβλέψεις, αλλά κανείς δεν σταμάτησε στις τυπικές διαδικασίες. Μπήκαν στην αίθουσα όσοι περισσότεροι χώραγαν. Η κουζίνα έβγαλε ό,τι είχε προγραμματίσει και συνέχιζε να βγάζει φαγητό, μαγειρεύοντας όσα προϊόντα είχε διαθέσιμα, για 2 ώρες, όσο κράτησε η εκδήλωση.

Οι σεφ σερβίριζαν το φαγητό είτε με δίσκους είτε με τρέιλερ. Κανείς δεν αγανάκτησε όταν ο δίσκος άδειαζε στον αέρα, πριν καν φτάσει στο κέντρο της αίθουσας. Ούτε όταν οι καλεσμένοι ζητούσαν να πάρουν φαγητό από το τρέιλερ, σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Οι σεφ χαμογελούσαν με χαρά και άφηναν την αγάπη που έφερνε το φαγητό τους να απλωθεί στους ανθρώπους.

Ήμουν εθελόντρια μαγείρισσα σ’αυτήν την εκδήλωση και καλεσμένη δημοσιογράφος επίσης. Ήμουν μέσα και έξω από την κουζίνα συνεχώς. Έκανα όποια εργασία μου έδινε ο επικεφαλής σεφ, έβγαζα σκούφο, γάντια και ποδιά και πήγαινα με μια πιατέλα να σερβίρω, να εξηγήσω, να φωτογραφίσω, να καταγράψω στιγμές από τη χαρά των ανθρώπων.

Η αντίδραση των καλεσμένων

Μια κοπέλα από την Κροατία, έτρωγε συγκινημένη μια μπουγάτσα με τυρί και μου είπε πως η μητέρα της την έφτιαχνε ακριβώς έτσι και την λένε μπουρέκι στη χώρα της.

Ένας Βέλγος, δοκίμαζε προσεκτικά το ντολμαδάκι με τον τραχανά και τον βακαλάο και τον ρώτησα αν του αρέσει. Με ρώτησε πως γίνεται και τον εντυπωσίασε ο τραχανάς σαν προϊόν.

Η κυρία από την Τσεχία, στη φωτογραφία, δοκίμασε την μπύρα Νήσος και είπε πως είναι “seriously good lager”! Στην Τσεχία ξέρουν απο καλές μπύρες και μια τοπική μπύρα της Τήνου, βραβευμένη διεθνώς, εντυπωσίασε άμεσα ένα τσέχο καταναλωτή.

Ο ευγενέστατος σερβιτόρος στη φωτογραφία δοκίμασε τα καραμανλίδικα λουκάνικα “Βόρειος Ελλάς” που απλά είχαν ψηθεί στο τηγάνι και είπε πως ήταν πικάντικα και delicious!

Οι φέτες απο το ψωμί φάβας με το ξινοτύρι, φρέσκο θυμάρι και ελαιόλαδο ήταν από τα κεράσματα της δεύτερης γραμμής, όταν οι σεφ αυτοσχεδίαζαν με όσα υλικά υπήρχαν διαθέσιμα.

Η ιδέα : “Γεύση αληθινής Ελλάδας”

“Αυτό που γεύεστε σήμερα είναι η αληθινή Ελλάδα” είπε ο Στέλιος Κούλογλου στο καλωσόρισμα των καλεσμένων. Ο στόχος δεν ήταν οι συνταγές αλλά να παρουσιαστεί ο πλούτος γεύσεων που δημιουργούνται με υλικά της Ελλάδας άγνωστα στους ξένους.

4 σεφ έφεραν την Ελλάδα στο πιάτο, στις Βρυξέλλες. Μια ιδέα του Μάνου Μακρυγιαννάκη, σεφ και ιδιοκτήτη του εστιατορίου Philema, βρήκε υποστήριξη από τον ευρωβουλευτή Στέλιο Κούλογλου και μπόρεσε να υλοποιηθεί. Με σκοπό να δοθεί εικόνα έξω από τα στερεότυπα για την ελληνική γαστρονομία, ορίστηκαν πρωταγωνιστές 4 βασικά υλικά :

Τραχανάς, Ταραμάς, Φάβα, Φύλλο για πίτες

Φτωχά υλικά, με πλούσια συνταγογράφηση στην παραδοσιακή κουζίνα, που παρουσιάστηκαν δημιουργικά.

4 σεφ φίλοι και μια ομάδα εθελοντών συντάχθηκαν για να μαγειρέψουν στη χαρά, στο κάλεσμα, όπως ακριβώς κάνουμε στα ελληνικά σπίτια όταν έχουμε γιορτή.

Εισαγωγείς και παραγωγοί, έστειλαν προϊόντα γι’αυτήν την γιορτή. Να δοκιμάσουν οι Έλληνες και οι ξένοι τον πλούτο δημιουργίας της Ελλάδας που γεννιέται μέσα στην κρίση.

Τα προϊόντα της εκδήλωσης χορήγησαν οι διανομείς Sani και Alexopoulos, Canette και Oenogea κρασιά, τσίπουρο Καρδάση και μπύρα Νήσος. Η Sin Oil  το καπνιστό ελαιόλαδο και Zero One, Delta Morea το παρθένο ελαιόλαδο. Tυροκομικά Τζουρμπάκης, αλλαντικά  Άφοι Χάσικου και  Βόρειος Ελλάς.  Black Garlic Downvillage το μαύρο σκόρδο.

Χορηγός επικοινωνίας ήταν το Newsville.

Η συνέντευξη τύπου

Η εκδήλωση προλογίστηκε με συνέντευξη τύπου που δόθηκε το μεσημέρι, από τους διοργανωτές της εκδήλωσης:

• Ελένη Σκαρβέλη, Διευθύντρια ΕΟΤ Benelux
• Στέλιος Κούλογλου, Ευρωβουλευτής
• Δημήτρης Παπαδημούλης, Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
• Γιώργος Πίττας, Ιδρυτής Greek Gastronomy Guide
• Μάνος Μακρυγιαννάκης, Chef Philema Brussels.

Την εκδήλωση υποστήριξαν το A Discovering Network και το Ινστιτούτο Ελληνικού Διατροφικού Πολιτισμού και Γαστρονομίας. Στο βίντεο που ακολουθεί θα ακούσετε αποσπάσματα από τις ομιλίες στην συνέντευξη τύπου.

Η συνέντευξη στο VoxBox

Το VoxBox είναι το multimedia studio του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πλήρως εξοπλισμένο, για να κάνει βιντεοσκόπηση και ζωντανές αναμεταδόσεις, σε stand out διθέσιο ή σε round table 4-5 ατόμων. Δίπλα στο Hemicycle, την αίθουσα συνεδριάσεων του Κοινοβουλίου, το VoxBox δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρεις πληροφόρηση στο κοινό σου, μέσα από την καρδιά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με τους ανθρώπους να κινούνται συνεχώς μέσα στο πλάνο, χωρίς να καταγράφεται κανένας ήχος τους.

Μοναδική εμπειρία για μένα και τον συνάδελφο Χάρη Τζαννή ήταν αυτή η συνέντευξη. Οφείλω πολλά ευχαριστώ στο γραφείο Τύπου του κ. Κούλογλου, τον Νίκο Λεγάκη και τον Θοδωρή Βασιλόπουλο, που μου πρότειναν θέση στο πρόγραμμα του studio και έκαναν όλο το ταξίδι μου μια εμπειρία ανάπτυξης.

Το όραμα του Μάνου Μακρυγιαννάκη

Ο Μάνος εργάζεται σαν σεφ στις Βρυξέλλες 10 χρόνια, μαγειρεύοντας ελληνική κουζίνα. Το μεγαλύτερο του παράπονο είναι η έλλειψη καλών προϊόντων. Τα φρέσκα λαχανικά δεν έχουν γεύση στο Βέλγιο και τα ελληνικά που εξάγονται, φτάνουν πολύ ακριβά για να μπουν στις τιμές του εστιατορίου. Παλεύει το νόστιμο φαγητό με μέτρια υλικά. Αυτό το πρόβλημα τον έκανε να προσπαθεί να ανοίξει δρόμο ανάμεσα στους έλληνες παραγωγούς και τους εισαγωγείς στο Βέλγιο, εκπαιδεύοντας παράλληλα τους Βέλγους στα ελληνικά προϊόντα για να δημιουργήσει γευστική αποδοχή και ζήτηση.

Για 3η χρονιά φέτος μαγείρεψε για την Ελλάδα, στη δράση όλων των χωρών του Κοινοβουλίου “27 on a plate“, πρόβαλε διαφορετικά υλικά από τα στερεότυπα της ελληνικής γαστρονομίας σ’ αυτήν την εκδήλωση και μαγειρεύει καθημερινά στο εστιατόριό του δημιουργικές εκτελέσεις των παραδοσιακών ελληνικών πιάτων. Ουσιαστική και αδιάκοπη γευστική επιμόρφωση των Βέλγων αλλά και του πολυ-πολιτισμικού πληθυσμού των Βρυξελλών.

Το όραμά του είναι να ενωθούν πολλοί στην προσπάθεια ανάδειξης της Ελλάδας και να γίνει μια μεγάλη έκθεση σε πάρκο των Βρυξελλών, όπου θα παρουσιαστεί η Ελλάδα με όλες τις δυνάμεις της.

Σε μεγάλη κλίμακα. Υπολογίσιμη. Γιατί θα υπολογίζουμε πρώτα εμείς τους εαυτούς μας σαν σημαντικούς παίκτες. Παίζοντας το παιχνίδι σωστά, με καλό προϊόν, μεταποίηση, πιστοποίηση, συσκευασία, προτάσεις χρήσης και ικανοποίησης του καταναλωτή.

Η Ελλάδα που έχει ξυπνήσει τις δημιουργικές της δυνάμεις μέσα στην κρίση και αλλάζει συνεχώς το πρόσωπό της, ας παρουσιαστεί στα φώτα της Ευρώπης!

Η δική μου συμμετοχή

Σ’αυτό το ταξίδι δεν είχα μια θέση. Ήμουν παντού, αλλάζοντας συνεχώς οπτική. Μιλούσα με τον Μάνο για τα οργανωτικά κι ήμουν ταυτόχρονα η καλεσμένη που δεχόταν τη διοργάνωση και η δημοσιογράφος που κατέγραφε τα γεγονότα. Μαγείρευα με την ομάδα στην κουζίνα και γευόμουν τα πιάτα σαν καλεσμένη συντάκτρια γαστρονομίας στην σάλα. Κάναμε την συνέντευξη στο VoxBox και μπήκα στην κουζίνα για να στηθούν τα πιάτα για την εκδήλωση. Εβγαζα σκουφί, ποδιά και γάντια και σερβίριζα τα φαγητά για να δω τις αντιδράσεις των καλεσμένων. Εξηγούσα στους ξένους σεφ στην κουζίνα, τι ήταν κάθε φαγητό που στήναμε. Έπαιρνα οδηγίες από τον Μιχάλη Χάσικο πως να στήσω τα ντολμαδάκια και ενθουσιαζόμουν με τη σάλτσα μαύρης σταφίδας που είχε μέσα μαυροδάφνη!

Δεν φόρεσα το κόκκινο σακάκι μου, ούτε τις γόβες. Τα ξέχασα τελείως. Έμεινα έτσι όπως με βλέπετε στις φωτογραφίες, αντιμετωπίζοντας με πηγαία, εμφανή συναισθήματα όσα ζούσα. Εβλεπα την Ελλάδα με νέα οπτική, μέσα από τα μάτια των ξένων και λαχταρούσα να δω το χαμόγελο της αποδοχής σε κάθε μπουκιά. Έβλεπα την παλλόμενη αίθουσα από την ενέργεια τόσων ανθρώπων και σκεφτόμουν πως η Ελλάδα ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθεί.

Τόσοι Έλληνες εργάζονται γι αυτό το σκοπό. Συνεργασία χρειάζεται και ένα πρόγραμμα. Μια εθνική στρατηγική, ένα πλάνο. Να ξέρει κάθε τομέας, που συμβάλλει στον ελληνικό τουρισμό, ποιός είναι ο στόχος του και πως θα συμβάλλει η δική του επιχείρηση στην κοινή προσπάθεια.

Η καρδιά μου χτυπούσε με τον τρόπο που τρέμει η πυξίδα όταν βρίσκει το βορρά.

Ελλάδα. Πατρίδα. 3000 χρόνια ένα κομμάτι του παράδεισου στη γη. Οι ξένοι, ιεροί στον τόπο σου. Γιατί σαν ξένοι έρχονται οι Θεοί. Αυτοί που σε προκαλούν, σε δοκιμάζουν, σε εξελίσσουν στον καλύτερο εαυτό σου.

Όσο κτυπά η καρδιά μου, η δική μου διαδρομή είναι μαζί σου.