Νέα ξεκινήματα ♥ κάθε τέλος, μια αρχή

Αυτό το άρθρο είναι γραμμένο για όσες μητέρες είναι στη δική μου θέση κι αυτόν τον Σεπτέμβρη ανοίγουν τη πόρτα του σπιτιού για να αποχαιρετήσουν το παιδί τους, που στήνει το δικό του σπιτικό κάπου αλλού, σε μια άλλη πόλη ή σε μια άλλη χώρα.

Οι σπουδές είναι πάντα η αφορμή. Η αιτία είναι πιο βαθιά: η λαχτάρα του πετάγματος, η ενηλικίωση, το ταξίδι. Οι φωλιές ανοίγουν και οι γονείς κάνουν ό,τι μπορούν περισσότερο για να στηρίξουν το νέο ξεκίνημα.

Δύο εβδομάδες τώρα που έχουν ανακοινωθεί τα αποτελέσματα ειγαγωγής στις σχολές, οι οικογένειες που προγραμματίζουν μετακόμιση βρίσκονται σε φρενίτιδα. Αρχές Οκτωβρίου ξεκινούν τα μαθήματα και όλα πρέπει να έχουν μπει στη θέση τους μέχρι τότε. Να βρεθεί σπίτι, να αγοραστούν έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, πιάτα, ποτήρια, πετσέτες, σεντόνια… Να τακτοποιηθούν οι τραπεζικοί λογαριασμοί, τα νέα ΑΦΜ στην εφορία, να εξοικειωθούν με μια νέα πρακτική διαχείρισης των οικονομικών. Να πάρουν μαζί τους τα χειμωνιάτικα, να μαζευτούν τα καλοκαιρινά, να τακτοποιηθεί το δωμάτιο τους που θα τους περιμένει πια, στις διακοπές.

Όλες αυτές τις μέρες, ενώ κάνω όσα περισσότερα μπορώ για να σβήνω δουλειές από τη λίστα, έχω τόσο αντιφατικά συναισθήματα. Η κόρη μου πέρασε στην Ιατρική, στα Ιωάννινα. Νοιώθω χαρά για τη νέα της ζωή αλλά και στεναχώρια που δεν θα μοιράζομαι τη μέρα μου μαζί της. Νοιώθω περηφάνεια γιατί κατάφερε κάτι που ήθελε πολύ αλλά και ανησυχία αν θα ζει καλά μόνη της. Ένοιωσα θυμό που δεν συμβιβάστηκε με μια άλλη σχολή στην Αθήνα και θλίψη όταν συνειδητοποίησα τη νέα πραγματικότητα. Τα παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν.

Ο γιος μου δίνει φέτος Πανελλήνιες. Η σχολή που θέλει είναι στην Πάτρα. Αν πετύχει κι αυτός τον στόχο του, του χρόνου θα βιώνω πλήρως το σύνδρομο της “άδειας φωλιάς”. Το αισθάνομαι ήδη και είναι πολύ δύσκολο. Μια μητέρα που μεγαλώνει παιδιά για 18 χρόνια, πως μπορεί να δεχτεί τη σιωπή μέσα στο σπίτι; Σαν να ήταν χθες αισθάνομαι, όταν η κόρη μου ήταν 8. Από τη πρώτη πάνα φτάσαμε στον αφρό για τις μπούκλες. Από το πρώτο καλλιγραφικό “α” φτάσαμε στο Πανεπιστήμιο. Τόσες αλλαγές συνέχεια, όλα αυτά τα χρόνια. Τόσες όμορφες στιγμές, τόσες προσπάθειες, τόσες αγωνίες, τόσες χαρές.

Κάθε τέλος είναι μια αρχή. Τελειώνει κάτι γνωστό και μας πιάνει θλίψη. Αρχίζει κάτι άγνωστο και φοβόμαστε. Ας αγκαλιάσουμε την αλλαγή.

Αποχαιρετώντας ό,τι πιο όμορφο έχω ζήσει στη ζωή μου κι αυτό ήταν το μεγάλωμα των παιδιών μου, καλωσορίζω την ενήλικη κόρη μου στο ξεκίνημα της δικής της ζωής και εύχομαι στον γιο μου αλλά και τον εαυτό μου να πετύχουμε αυτό που προσπαθούμε.

Σήμερα θα σταθώ για τελευταία φορά στο προαύλιο του σχολείου για τον αγιασμό. Θα κάνω όλες τις θετικές μου σκέψεις για τη χρονιά που έρχεται. Θα οραματιστώ όσα περιμένω. Και μετά θα γυρίσω σπίτι να ψήσω μπισκότα γεμιστά με μαρμελάδα κορόμηλο και θα ξανα-τσεκάρω τη λίστα με τον εξοπλισμό της κουζίνας της. Μην ξεχνάμε πως η Άννα ήταν η sous-chef μου για χρόνια. Ο εξοπλισμός της κουζίνας της θα είναι φοιτητικός μεν αλλά κατάλληλος για κάποιον που θέλει να μαγειρεύει.

Checklist – Εξοπλισμός φοιτητικής κουζίνας

• Ψυγείο με κατάψυξη (για όσα στέλνω έτοιμα) και συντήρηση
• Ηλεκτρική εστία με δύο μάτια (μεγάλο και μικρό για να κάνει ταυτόχρονα μακαρόνια με σάλτσα)
• Μίνι φουρνάκι αντιστάσεων (για να ψήνει και να ξεπαγώνει)
• Τοστιέρα που ανοίγει τελείως (ψήνει από τοστ μέχρι μπριζόλα, μπιφτέκι, πίτες, λουκάνικα, λαχανικά)
• Ηλεκτρικό μιξεράκι για φραπέ (χτυπάει και αφρόγαλα ή ομελέτα ή μαγιονέζα)
• Πρεσαριστή καφετιέρα χειρός για καφέ φίλτρου (δεν έχει αρκετό χώρο για ηλεκτρική καφετιέρα)
• Γκαζάκι (για ταχύτητα και για τις διακοπές ρεύματος)
• Στίφτη για χυμό εσπεριδοειδών (πορτοκάλι, λεμόνι, γκρειπ φρουτ)
• Γουδί και γουδοχέρι (τα μπαχαρικά στο σπίτι τα κοπανάμε στο γουδί, κυρίως το μαύρο πιπέρι, για να είναι φρέσκα)
• Μπρίκι για ελληνικό καφέ
• Κατσαρόλα 5 λίτρων (για μακαρόνια και μαγειρευτά)
• Κατσαρόλα 3 λίτρων (για σάλτσα ή τηγανητές πατάτες)
• Κατσαρολάκι με χερούλι (για γάλα και βραστά ροφήματα)
• Αντικολλητικό τηγάνι (για αυγά και ομελέτες)
• Σουρωτήρι για τα μακαρόνια
• Ξύλα κοπής για λαχανικά/ φρούτα / κρέας ή ψάρι (επιβάλλεται να είναι διαφορετικά τα ξύλα)
• Σετ μαχαίρι ψωμιού και ξύλο κοπής για το ψωμί
• Μαχαίρι chef (βασικό μαχαίρι προετοιμασίας φαγητού)
• Μαχαίρι παπαγαλάκι (για ξεφλούδισμα λαχανικών)
• Μαχαιροπήρουνα (σετ των 6 από όλα)
• Ποτήρια (από 6 μεγάλα/μεσαία/μικρά)
• Πιάτα (από 6 φαγητού/φρούτου/ μπολ)
• Κούπες / φλυτζάνια
• Δοχείο καφέ/ζάχαρης
• Πετσέτες κουζίνας (για τα χέρια και τα πιάτα)
• Σουπλά ή τραπεζομάντηλα
• Ταπεράκια!

Οι σκέψεις σας γι’αυτό το άρθρο

Υποβλήθηκε από maria bellou στις September 11, 2009 – 8:11πμ.

Καλημέρα !! με συγκίνησες πάρα πολύ με αυτά που έγραψες !! έτσι ακριβώς είναι! έχω και εγώ παιδιά σχεδόν στην ίδια ηλικία με τα δικά σου και καταλαβαίνω απόλυτα αυτά που νοιώθεις !! πρέπει όμως να αφήσουμε στην άκρη τα δικά μας συναισθήματα και να σκεφτούμε ότι πάνε κάπου για να κερδίσουν την ζωή που τους ανήκει!!!

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στην κόρη σου που κατάφερε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να πετύχει σε μια τόσο δύσκολη σχολή. Καλή επιτυχία και στο στερνοπούλι σου, μακάρι να πετύχει εκεί που θέλει και ας είναι μακριά σου !!!

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 13, 2009 – 11:27μμ. 

Σ’ευχαριστώ Μαρία για τις ευχές σου! στην άκρη δεν αφήνουμε πάντα τα δικά μας συναισθήματα τελικά; αφού τα αναγνωρίσουμε και τα βιώσουμε, πάντα τα παιδιά μας δεν έχουν προτεραιότητα στα θέλω και τις ανάγκες τους; καλή τους επιτυχία σε ό,τι προσπαθούν!

Υποβλήθηκε από maria x. στις September 11, 2009 – 9:28πμ.

Δίνει ο Μαΐστρος το πανί

Στη θάλασσα

Τα χάδια των μαλλιών

Στη ξεγνοιασιά του ανέμου του

Δροσιά –

Κύμα στο φως

Ξαναγεννάει τα μάτια

Όπου η ζωή αρμενίζει προς Τ’Αγνάντεμα

Ζώη –

“Ελύτης”

xx: πάντα ήπιος άνεμος στα ταξίδια των γλάρων σου

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 13, 2009 – 11:33μμ.

Τι γλυκειά ευχή! θα τη θυμάμαι πάντα! σ’ευχαριστώ!

Υποβλήθηκε από Ανώνυμος στις September 10, 2010 – 3:41μμ.

ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟ …..ήπιος άνεμος στο ταξίδι όλων των παιδιών μας –

ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΠΟΥ

ΑΠΟΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΗΝ ΛΑΧΤΑΡΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΣ ……

Υποβλήθηκε από ΜΑΙΡΗ στις September 11, 2009 – 12:09μμ.

Καλή χρονιά για τον Άγγελο και πολλά συγχαρητήρια στην Αννούλα σου!!!!

εγώ το έχω περάσει πιο light.Η μεγάλη μου κόρη είχε περάσει Αθήνα,έτσι δεν έζησα το σύνδρομο της άδειας φωλιάς.Ξαφνικά όμως συνειδητοποίησα πόσο λίγο τα έχουμε πραγματικά κοντά μας.Πρέπει να ζούμε έντονα κάθε στιγμή όσο είναι μικρούλια αν και για εμάς θα είναι πάντα τα μωρά μας.

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 13, 2009 – 11:46μμ.

Έτσι είναι. Πρέπει να ζούμε συνειδητά τα χρόνια του μεγαλώματος των παιδιών μας. Είναι πολύτιμη κληρονομιά! Ένας θησαυρός από μνήμες, εικόνες, συναισθήματα. Είμαι σίγουρη πως κάθε εποχή έχει τις χαρές της και τα ενήλικα παιδιά δημιουργούν πιο ώριμη σχέση με τους γονείς τους. Αυτό θέλω να πιστεύω, τουλάχιστον.

Υποβλήθηκε από maria (not verified) στις September 11, 2009 – 12:26μμ.

mono poy diavasa ti tha me perimenei toy hronou melaholisa.einai pragmatika poly ashimo otan xafnika meneis monh…poly kalo omos gia ta paidia..efxomai se ola ta paidia kali epitihia….kai ta oneira tous na pragmatopoihthoun…emeis oi megaloi den ehoume ti pio kalytero na kanoume apo to na prospathisoume na xeperasoume ta agxi mas…..kalo kouragio

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 13, 2009 – 11:50μμ.

Σ’ευχαριστώ πολύ Μαρία! Εγώ εύχομαι και στους γονείς να αναζητήσουν τα όνειρά τους και να τα πραγματοποιήσουν όταν μείνουν μόνοι τους. Η ζωή και η δημιουργία ανήκει σε όλους, μικρούς και μεγάλους.

Υποβλήθηκε από ΕΥΗ (not verified) στις September 11, 2009 – 6:42μμ.

Η κόρη μου η Άλεξάνδρα σπουδάζει στην Αθήνα και ο γιός μου ο Γιώργος φέτος πέρασε μηχανικός στην Πάτρα. Δεν μένω στην Αθήνα και έτσι το να φύγουν τα παιδιά στα 18 τους είναι δεδομένο όπως έφυγα και εγώ. Δεν είναι εύκολοι οι αποχαιρετισμοί και είναι πολύ άδειο το σπίτι για μας. Όμως για τα παιδιά είναι μια νέα αρχή, είναι αίσθηση ελευθερίας που πολλές φορές συνοδεύεται και από μοναξιά. ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΑΥΤΑ, έστω και από μακρυά να τα στηρίζουμε, να τα συμβουλεύουμε, να ξέρουν ότι είμαστε οι δικοί τους άνθρωποι!

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 14, 2009 – 12:01πμ.

Τι να πω παραπάνω; έτσι είναι. Εμείς είμαστε εδώ για τα παιδιά, το σπίτι που γυρίζουν πάντα πίσω, οι δικοί τους άνθρωποι. Καλές σπουδές στην Αλεξάνδρα και τον Γιώργο! Καλή δύναμη στους γονείς που στηρίζουν τις σπουδές δυό παιδιών σε διαφορετικές πόλεις!

Υποβλήθηκε από AlexD (not verified) στις September 11, 2009 – 8:56μμ.

Πραγματικά πολύ συγκινητικό το post σου. Εγώ από την άλλη σήμερα πήγα στον αγιασμό της κόρης μου που πάει φέτος νηπιαγωγείο. Σε 14 χρόνια λοιπόν θα πρέπει κι εμείς να φτιάξουμε την λίστα μας. Και περνάνε πολύ γρήγορα. Και σε 2 χρόνια μετά, ακολουθεί και η μικρη…

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 14, 2009 – 12:07πμ.

Δεν θα πιστεύεις πόσο γρήγορα έχουν περάσει τα χρόνια όταν έρθεις στη θέση αυτή, με το καλό! όλα θα σου φαίνονται “σαν να ήταν χθες”. Να ζήσεις κάθε στιγμή από το μεγάλωμα των παιδιών σου. Είναι πολύτιμη εμπειρία και για τα παιδιά και για τους γονείς.

Υποβλήθηκε από aspros (not verified) στις September 12, 2009 – 2:04μμ.

Σε τέτοιες στιγμές, που η θλίψη μάχεται την χαρά, συνειδητοποιούμε ότι στόχος δεν είναι ο προορισμός αλλά οι στιγμές του ταξιδιού. Όλες, καλές και κακές. Τα παιδιά, ευτυχώς, μας δίνουν πολλούς κύκλους ταξιδιών και δεν έχουμε κανένα λόγο θλίψης.

Laptop δεν έχει στην λίστα σου; Από που θα βλέπει τις συνταγές σου; 🙂

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 14, 2009 – 12:13πμ.

Η Ιθάκη είναι πάντα η αφορμή για το ταξίδι. Αυτό είναι η ζωή, με ό,τι χαρές και λύπες φέρνει.

Laptop δεν έχει ακόμα στη λίστα. Θα τυπώσω τις συνταγές μου στο πρώτο βιβλίο για την tastefullίτσα μου!

Υποβλήθηκε από Valia (not verified) στις September 17, 2009 – 11:38πμ.

Καλημέρα…εγώ Βίκυ σου γράφω από την πλευρά του “παιδιού”…είσαι μια πολύ νέα, όμορφη μαμά και ταλαντούχα όπως φαίνεται…οι θετικές σκέψεις είναι οι μόνες που αξίζει να κρατήσεις γιατί εκ πείρας σου λέω ότι η κορούλα σου έχει πολύ πολύ δρόμο μπροστά της και θα χρειαστεί αργότερα πολύ περισσότερο τη βοήθειά σου και τη στήριξή σου από ότι στο παρελθόν κι ας μην το συνειδητοποιείς τώρα…διάλεξε κάτι χρονοβόρο…για σκέψου να κάνεις πράγματα που πριν δε μπορούσες να κάνεις λόγω υποχρεώσεων με τον άντρα σου για παράδειγμα….όσο βέβαια έχεις χρόνο αφού έχεις κι άλλες υποχρεώσεις…οι γονείς μας παραμελούν τους εαυτούς τους από την υπερβολική αγάπη τους για μας και παραμερίζουν τη δική τους ζωή…κι εμείς τα ίδια θα κάνουμε…είναι στο DNA του Έλληνα μάλλον.Καλή δύναμη στην Άννα…Καλή επιτυχιά στο γιο σου…Κράτα τη χαρά της επιτυχίας της Άννας και σκέψου πόσες διαφορετικές χαρές σου επιφυλάσσει ακόμα η ζωή απο δω και μπρος…τα καλύτερα έρχονται Βίκυ…αρκεί να το πιστεύουμε…

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 17, 2009 – 4:06μμ.

Βάλια, σ’ευχαριστώ πολύ που μου δείχνεις την οπτική σου, ειδικά όταν μιλάς από την πλευρά των παιδιών και έχεις δει πιθανά το παρακάτω έργο. Έχουν έρθει στιγμές που έχω νοιώσει χαρά και προσδοκία για όσα θέλω να κάνω πια για μένα. Ακόμα, όμως, δεν έχει ισορροπήσει το νέο σύστημα στο σπίτι. Η Άννα γράφτηκε σήμερα στη σχολή της, πήρε το πάσο της, ετοίμαζε το σπίτι της και ήταν πολύ ευτυχισμένη. Σκεφτόμουν πόσα πολλά χρόνια δούλεψε με συνέπεια για να βρεθεί σ’αυτή τη θέση, τη θαυμάζω και την χαίρομαι.

Πιστεύω κι εγώ πως τα καλύτερα έρχονται, έχουν άλλη μορφή, όμως, και δεν τα γνωρίζω με την πρώτη ματιά.

Ας έχω τη Σοφία να διακρίνω το δρόμο, την Πίστη να προχωρώ, την Ελπίδα να περιμένω, την Αγάπη να συγχωρώ. Αυτή είναι η προσευχή μου, τα χρόνια που μεγαλώνω τα παιδιά μου.

Υποβλήθηκε από mariam (not verified) στις September 22, 2009 – 6:26πμ.

Εχτές σε “ανάκαλυψα” και σήμερα προσπαθώ να διαβάσω όσα περισσότερα μπορώ. Συγχαρητήρια για τις προσπάθειές σου. Ανήκω κι εγώ στην ίδια χρονιά της αγωνίας μόνο που ο γιός μου δεν θα φύγει γιατί πέρασε στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα. Ήμουν πάντως έτοιμη για τα πάντα γιατί όπως διάβασα κάπου.. “στα παιδιά πρέπει να δίνεις ρίζες για να ξέρουν πως έχουν ένα σπίτι και φτερά για να πετάξουν μακριά”. Να είναι όλα τα παιδιά καλά και να έχουν πάντα αυτό που επιθυμούν. Καλη μέρα σου.

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 22, 2009 – 6:20μμ.

Συγχαρητήρια για τον γιό σου! Καλές σπουδές! Μου θύμισες αυτό που μου είχε πει μια σοφή ηλικιωμένη κυρία βλέποντας με να ασχολούμαι με τα παιδιά μου στις διακοπές – ακόμα στο δημοτικό και τα δύο. “Το δύσκολο για ένα γονιό είναι η ισορροπία. Να δουλεύεις με τα παιδιά για να νοιώσουν ασφάλεια και τη βάση τους, όμως να μην δημιουργείς εξάρτηση. Να τα δυναμώσεις για να φύγουν”. Σ’ευχαριστώ πολύ!

Υποβλήθηκε από ελένη (not verified) στις September 23, 2009 – 1:36μμ.

Βίκυ πολλά συγχαρητήρια στην κόρη σου… και καλή επιτυχία και στον γιό σου.

Αυτό που σου είπε η ηλικιωμένη κυρία είναι πραγματικά πάρα πολύ σοφό. Όλοι μας περάσαμε απο αυτό το στάδιο…. και ξαφνικά… πετάξαμε (και μην μου πεις οτι απο την πλευρά των παιδιών δεν είναι μαγευτικό αυτό το πέταγμα… ιδίως όταν πρόκειται για σπουδές και όταν ξέρουν ότι υπάρχει μια φωλιά έτοιμη πάντα να τους αγκαλιάσει… ουφ, συγκινήθηκα!)

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις September 23, 2009 – 3:20μμ.

Σ’ευχαριστώ Ελενάκι! Πράγματι μαγευτικό το πέταγμα και για τα παιδιά και για μας, στην επόμενη μέρα. Η σχέση μας με ενήλικα παιδιά. Η ζωή με άλλες προτεραιότητες. Περισσότερος χρόνος για τα δικά μας σχέδια. Προσδοκώ με λαχτάρα!

Υποβλήθηκε από φουλα (not verified) στις September 30, 2009 – 9:54μμ. 

Bίκυ μου,είσαι πραγματικά ένας θησαυρός,και οι συνταγές σου αλλά και οι σκεψεις σου πάνω στα παιδιά μας είναι πραγματικα πολύτιμες.Δυστυχώς η έλλειψη χρόνου πολλές φορές με αναγκάζει να προσπερνάω πολλά πράγματα μηχανικά,χωρίς να εστιάζω στην ουσία τους.΄Εχω και γω μεγάλα παιδιά,ο ένας μου γιος σπουδάζει μακρυά μας και ο άλλος δίνει φέτος πανελλαδικες.

Εύχομαι ότι καλύτερο στα παιδάκια σου,κ ευχαριστώ απο καρδιάς για όλα όσα μας προσφέρεις.

Υποβλήθηκε από Vicky Koumantou στις October 1, 2009 – 1:54μμ.

Καλή επιτυχία στον μικρό σου γιο και καλή επιστροφή στον μεγάλο! Η ζωή μας όλη είναι μόνο αυτός ο χρόνος. Βιαζόμαστε συνέχεια και χάνουμε τη ζωή και τις στιγμές που φεύγουν. Αργή κίνηση. Η ζωή είναι τώρα. Το χαμόγελο και η αγκαλιά μπορούν να κάνουν τη διαφορά σήμερα. Ενα σπίτι που μοσχομυρίζει είναι βάλσαμο για την οικογένεια, στα χρόνια που ζούμε.

Σ’ευχαριστώ για τις ευχές σου 🙂