Xθες βράδυ, μίλαγα με την Άννα στο skype. Ευτυχώς που υπάρχει αυτή η τεχνολογία και μπορώ να κάνω δωρεάν βιντεοκλήσεις, μέσω του υπολογιστή, με την κόρη μου που σπουδάζει ιατρική στα Ιωάννινα.
Όση ώρα θέλουμε. Βλέποντας η μία την άλλη. Ακούγοντας και διαβάζοντας ανάμεσα από τις λέξεις. Μετρώντας τα κενά, τις ανάσες, τις σιωπές για να καταλάβεις όσα δεν λένε οι λέξεις.
Μου έλεγε για τις δραστηριότητες της εβδομάδας της και για μια εκδήλωση ευαισθητοποίησης, που παρακολούθησε, για τα παιδιά που πάσχουν από σύνδρομο Down.
“Να σου πω ένα παραμύθι;” μου είπε και πήρα θέση στην καρέκλα μου να ακούσω.
“Μια φορά και ένα καιρό, ήταν μια μαμά κουνέλα που είχε ένα κουνελάκι διαφορετικό από τα άλλα. Τα άλλα κουνελάκια το πείραζαν και το φώναζαν “funny bunny”.
Εκείνο, όμως, στεναχωριόταν. Δεν του άρεσε να το φωνάζουν “funny bunny”!
Πηγαίνει στη μαμά του και της λέει “Mummy, they call me “funny bunny”! Δεν μ’αρέσει να με φωνάζουν “funny bunny”.
Κι εκείνη το πήρε αγκαλιά και του είπε
You are not a funny bunny. You are my honey bunny Κλικ για tweet
Και το διαφορετικό κουνελάκι δεν στεναχωριόταν πια, γιατί κάθε φορά που το φώναζαν τα άλλα κουνελάκια “funny bunny”, η μανούλα του -στο μυαλό του- το φώναζε “honey bunny”.
Αφιερωμένο σε όσες μανούλες έχουν στα χέρια τους διαφορετικά παιδιά, που τα βοηθούν να μεγαλώσουν και να αγαπήσουν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους.
Αφιερωμένο στον Μάριο, τον μικρό, που μεγαλώνει χωρίς τη δική του μανούλα, αλλά με την αγάπη των υπαλλήλων του ορφανοτροφείου και μιας άλλης μανούλας αγκαλιάς, που τον παίρνει κάθε σαββατοκύριακο στο σπίτι της.
Αφιερωμένο στην μικρή Αναστασία, συμμαθήτρια του μικρού Μάριου, που τον αγαπά και τον φροντίζει όλη μέρα στον παιδικό σταθμό. Γι’αυτήν, ο Μάριος ο μικρός δεν είναι funny bunny.
Αφιερωμένο στην μαμά της Αναστασίας, που έμαθε την κόρη της να κοιτά στην καρδιά τους ανθρώπους και όχι στην όψη.
Η 21η Μαρτίου είναι παγκόσμια ημέρα για το σύνδρομο Down.
Σ’ευχαριστώ Αννάκι, είναι πολύ τρυφερό το παραμύθι σου ♥