Αυτό το ταξίδι στα Ιωάννινα σηματοδότησε μια μεγάλη αλλαγή στο τρόπο που βλέπω τη ζωή μου.
Μέχρι πρόσφατα, ο κόσμος των παιδιών μου ήταν άμεσα εξαρτώμενος από το δικό μου κόσμο. Οδηγούσα το αυτοκίνητο και εκείνα ήταν μέσα. Κλείδωνα την πόρτα του σπιτιού και το πιο φυσικό ήταν να είναι στα κρεββάτια τους για ύπνο.
Όταν η Άννα έφυγε από το σπίτι για να σπουδάσει στα Ιωάννινα, τον περσινό Οκτώβριο, δεν πρόλαβα να καταλάβω την αλλαγή. Η αγωνία για το αν αυτή ήταν μια σωστή απόφαση, αν θα μπορέσουμε να την στηρίξουμε οικονομικά, μαζί με την απογοήτευση του άδειου δωματίου, την πίεση της δικής μου δουλειάς και την πίεση της προετοιμασίας για τις πανελλήνιες του Άγγελου, δεν με άφησαν να δεχτώ ήρεμα τη νέα κατάσταση.
Πήγα ελάχιστα στη νέα της πόλη πέρσι, όσο χρειαζόταν να κάνω μια δουλειά και να φύγω. Όταν την άφησα στο νέο της σπίτι κι εγώ επέστρεψα μόνη μου στην Αθήνα, έδωσα όλες τις ευχές μου στην πόλη που κράταγε μέσα στα γράμματά της, το πολύτιμό μου. Να ζήσει όμορφη ζωή εκεί. Να είναι ασφαλής. Να είναι ζεστά. Να είναι χαρούμενη.
Όταν τελείωσε το Camp, δεν με χωρούσε το σπίτι μου. Ήθελα απόσταση από τη ζωή μου, για να δω που έχω φτάσει.
Πήρα τηλέφωνο την Άννα και τη ρώτησα αν μπορώ να μείνω μαζί της λίγες μέρες. Πήρα το ΚΤΕΛ, δυό ρούχα κι έφυγα. Κι έτσι ξαφνικά, ο κόσμος της Άννας πήρε μορφή στα μάτια μου.
Εγώ ήμουν η καλεσμένη και η Άννα η οικοδέσποινα. Με φρόντισε πολύ γλυκά, ανταποδίδοντας με πολύ χιούμορ όσα της έκανα εγώ, σαν παιδάκι στην αγκαλιά μου. Εκείνη πήγαινε όλη μέρα στη σχολή της κι εγώ πήρα τα σοκάκια, να γνωρίσω την πόλη της Άννας μου.
Έτσι ξαφνικά, τα Ιωάννινα πήραν μορφή και θέση στην καρδιά μου. Γνώρισα τα μέρη που ψωνίζει, που πίνει καφέ, που τρώει, τη στάση της, τον περιπτερά. Κατάλαβα πόσο απαιτητικό είναι το πρόγραμμα σπουδών της και πόσο σταθερό είναι το δρομολόγιο των εξωσχολικών διαδρομών της. Έψαξα να βρω τι κρύβεται παρακάτω, τι πράγματα μπορούσα να επισκευάσω, τι επιθυμίες μπορούσα να ικανοποιήσω.
Ο καιρός ήταν τέλειος για βόλτα τις πρώτες μέρες – ήλιος, φθινοπωρινή ψύχρα, πεσμένα φύλλα, ακύμαντη λίμνη. Είχα το netbook μαζί μου και όλα τα καφέ, σε μια πόλη φοιτητών, είχαν φυσικά free wifi. Είχα αφήσει πολλές δουλειές πίσω κι είχα πολλές εκρεμμότητες να κλείσω με τον εαυτό μου.
Πέρασα πολλές ώρες, γράφοντας, στα καφέ της λίμνης, είτε έξω με λιακάδα είτε μέσα με βροχή. Περπάτησα όλο το παραλίμνιο, όλο το κάστρο, είδα όλα τα ηλιοβασιλέματα κι είχα τη χαρά να δω -στην προσπάθεια να βρεθώ σε ένα φούρνο για φωτογράφιση στις 7πμ – ένα υπέροχο, βροχερό ξημέρωμα, δίπλα στην 8η Μεραρχία Πεζικού και να ακούσω -στην απόλυτη ησυχία της πόλης- το σάλπισμα, στην έπαρση της σημαίας.
Στο Νησί των Ιωαννίνων
Με την Άννα πήγαμε στο νησάκι. Μου έδειχνε όλα τα στενά σοκάκια και ήξερε ποιο πάει που. Μ’έβγαλε από το δρόμο που ακολουθούν οι πολλοί και με πήγε στα μονοπάτια της. Σ’ένα τόσο δα νησάκι καταφέραμε να κινηθούμε σχεδόν μόνες μας.
Χαζέψαμε τα παπάκια που έκαναν τρελλά μακροβούτια στα νερά και χανόντουσαν στις καλαμιές. Βρήκαμε αρωματική λουϊζα σε ένα κήπο και από πάνω της ένα ολόκληρο δέντρο με ακτινίδια.
Με πήγε στο σπίτι, που θα ήθελε να είχε δικό της και ανάψαμε κεράκι στο ξωκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα (τα γενέθλιά της είναι την ημέρα της γιορτής του).
Απέναντι από το υπέροχο πέτρινο κτίριο του δημοτικού σχολείου, ανακαλύψαμε μια τεράστια κίτρινη κολοκύθα να μεγαλώνει ακουμπισμένη στην πέργκολα της εισόδου ενός κήπου. Όλα τα σπίτια είχαν το περιβολάκι τους, με αναθρέμματα πιπεριές, βλίτα, ντομάτες, μελιτζάνες.
Φάγαμε γριβάδι τηγανητό, ένα ψάρι της λίμνης και καραβίδες που μεγαλώνουν στις πηγές του Αώου ποταμού. Ήπιαμε τον καφέ μας, δίπλα στη λίμνη, όσο μας ζέσταινε ακόμα ο ήλιος, πριν κρυφτεί πίσω από το δασάκι του λόφου και φέρει τη ψύχρα του σούρουπου.
Ηρεμία. Αν έχετε ξεχάσει το νόημα της λέξης, να πάτε στο νησάκι. Το πλατσούρισμα της πάπιας στο νερό, το κρώξιμο του γλάρου, το θρόϊσμα του άνεμου στις καλαμιές, η λίμνη που κινείται γύρω σου, το φως και η σκιά, η ζέστη του ήλιου, η ψύχρα της νύχτας. Η ολότητα της ζωής σε ένα μέρος.
Να σας γνωρίσω τα Ιωάννινα, όπως τα είδα μέσα από αυτό το ταξίδι.
- Τα καλύτερα σουβλάκια κάνει, σύμφωνα με τους φοιτητές, ο Λεωνίδας (Αβέρωφ 26, κατεβαίνοντας προς τη λίμνη στα δεξιά , τηλ 26510-72688). Στο κεμπάπ του βάζει κιμά μοσχαρίσιο και αρνίσιο. Το κοτοσουβλάκι έχει και πιπεριές και έχει ακόμα σεφταλιά με χοιρινό κιμά, χοιρινό σουβλάκι και 3 γύρους: μοσχαρίσιο, χοιρινό και κοτόπουλο. Τέλειος! Δεν κάνει delivery.
- To πιο σπιτικό φαγητό κάνει η ταβέρνα “Φύσα, Ρούφα” η οποία ειδικεύεται στις σούπες (και στον πατσά). Το σκορδοστούμπι και η καυτή πάπρικα είναι μέρος του αλατοπίπερου στο τραπέζι (Αβέρωφ 55, κατεβαίνοντας προς τη λίμνη στα αριστερά, τηλ. 26510-26262).
- Ωραίο ιταλικό φάγαμε στο Il forno, απέναντι από την κεντρική είσοδο του κάστρου. Πολύ καλό ρυζότο και πάστα και ξαναθυμήθηκα πόσο μαλακό είναι το Κόκκινο Βελούδο του Γκλίναβου (Νεοπτολέμου 17 και Αβέρωφ).
- Καφέ υπάρχουν πολλά στην πόλη. Ανάλογα με τη διάθεση κοινωνικότητας και ανάλογα με το καιρό, μπορείς να επιλέξεις. Για μένα το καλύτερο καφέ των Ιωαννίνων είναι το Βρεττάνια. Η ατμόσφαιρά του είναι ιδανική για να διαβάσεις ή να συζητήσεις όταν έξω βρέχει, ο καφές, η σοκολάτα και τα σαμπλεδένια μπισκότα του δεν παίζονται. Οι πολυθρόνες του, επίσης, αξίζουν την αναμονή για να βρεις θέση.
- Οι φοιτητές πάνε στα σπίτια τους από την Παρασκευή και επιστρέφουν την Κυριακή. Κυριακή βράδυ στη Δωδώνης γίνεται παρέλαση νεαρόκοσμου.
- Τις καλύτερες πίτες βρήκα στο φούρνο του Πορίκη, απέναντι από την κεντρική πλατεία με το ρολόϊ (Γούναρη 1, τηλ. 26510-24444). Προσπάθησα να πάρω φωτογραφίες από το παρασκευαστήριο, αλλά στις 7πμ που μου είπαν να πάω, ήταν αργά. Οι ζυμαρόπιτες ετοιμάζονται στις 4πμ και ψήνονται αργότερα. Πάντως ήταν η πιο τρυφερή ζυμαρόπιτα που έχω φάει, δείτε φωτογραφία.
- Την πιο μεγάλη ποικιλία από τριζάτους, τραγανούς, μοσχοβολιστούς μπακλαβάδες την βρήκα στον Κολιονάσιο, ο οποίος έχει κατοχυρώσει το baklavas.gr και φτιάχνει μπακλαβάδες με βούτυρο Μετσοβίτικο (πρόβειο) ή κατσικίσιο ή αγελαδινό ή μαργαρίνη. Για κάθε γούστο! (Καραμανλή 39, στο Μώλο, 26510-34494)
- Μπουγάτσες με κρέμα ή με τυρί θα βρείτε α. στην κεντρική πλατεία, στο Select απέναντι από το ρολόϊ, με τα δύο εντυπωσιακά κοίλα ταψιά και β. λίγο πιο κάτω στην Αβέρωφ, σε ένα παραδοσιακό γαλακτοπωλείο, το οποίο δίνει και το παραδοσιακό τριφτό κουλουράκι με το οποίο οι Γιαννιώτες τρώνε την μπουγατσα τους.
- Έμαθα για τα χάλκινα ταψιά και τα γανώματά τους από τον Νίκο Αντωνίου, ένα από τους δύο τελευταίους χαλκουργούς των Ιωαννίνων. Αν έχετε χάλκινα για γανώματα ή για νέες παραγγελίες, εδώ είναι ο άνθρωπός σας!
- Στα Ιωάννινα είδα για πρώτη φορά γυναίκες κρεοπώλες, να τεμαχίζουν όχι να κρατάνε ταμείο! Σε τρία διαφορετικά κρεοπωλεία. Επίσης, χωρίς να υπάρχει λογική εξήγηση, έβλεπα παντού ομοειδή καταστήματα πολύ κοντά το ένα στο άλλο : 3 φούρνοι στον ίδιο δρόμο και στο ίδιο τετράγωνο, δύο ψαράδικα, δυο μανάβικα, δύο κρεοπωλεία δίπλα δίπλα!
- Ψώνισα στο μανάβικο της Δήμητρας (Μολοσσών 24) όλα τα καλά της πόλης και όλα τα ειδικά του χωριού. Βρήκα κάτι ντόπια τιγρέ πράσινα φασολάκια, μεγάλη ποικιλία από πιπεριές που τις έλεγαν καραβάτες και στοίχιζαν 0.95€/κιλό και πήρα σελινόριζα όσο ήθελα, ένα κομμάτι από τη ρίζα, με το ζύγι. Πήρα στο διπλανό γαλακτοπωλείο φέτα βαρελίσια, τι άλλο από Δωδώνη!
- Έφτιαξα γιουβαρλάκια σούπα γιατί έβρεχε, μπιφτέκια για την κατάψυξη και σάλτσα τομάτας με πιπεριές, κι αυτή για την κατάψυξη. Έκοψα το προζυμένιο ψωμί που της είχα φέρει σε φέτες και τις συσκεύασα ανά δύο κι αυτές για την κατάψυξη. Φτιάξαμε παρέα με την Άννα μηλόπιτα. Αυτή γλύτωσε την κατάψυξη και καταναλώθηκε για πρωϊνό στη σχολή, με τους φίλους της Άννας.
- Η θερμάστρα αλογόνου που λειτουργεί σαν τζάκι στο δωμάτιο (τόσο γιατί φωτίζει όσο και γιατί ζεσταίνει τοπικά) είναι μεγάλη παρηγοριά όταν έξω βρέχει συνέχεια. Με την περσινή χρήση είχαν καεί 3 από τις 4 λάμπες. Βρήκα και τις αντικατέστησα με κόστος 15€, στο κατάστημα ηλεκτρικών Γοργόλης (Κυργίου 5, 26510-32466).
- Τον ωραιότερο ύπνο τον έκανα στο ντιβάνι της κουζίνας, τυλιγμένη στη ζέστη της κουβέρτας και τον ήχο της βροχής και των μπουμπουνητών όλη νύχτα στ’αυτιά μου. Τα πρωϊνά η ομίχλη είναι συχνός επισκέπτης αυτής της πόλης. Και η καλύτερη πρόγνωση καιρού γίνεται όταν κοιτάς το Μιτσικέλι, τη κορυφή του βουνού πάνω από την πόλη.
Όταν στεφανώσει το Μιτσικέλι, έρχεται χιόνι και βοριάς στην πόλη των Ιωαννίνων
Δείτε ένα πολύ όμορφο βίντεο που βρήκα, από κάποιον που αγαπά πολύ αυτήν την πόλη.