Η μπουγάτσα στο Grand Serai

Ο pastry chef, Μάριος Μάκης, ετοιμάζει όλα τα γλυκά και τα ψωμιά στο μπουφέ του Grand Serai. Όταν μπήκα στην κουζίνα του ξενοδοχείου, για να τραβήξω το βίντεο της Ηπειρώτικης χορτόπιτας, ο χώρος μοσχοβόλαγε από τα φαγητά που έβραζαν στις τεράστιες χύτρες.

Η Ελένη Λάλιου άνοιγε φύλλο για την πίτα, ο chef Σάββας Ντόβας με την ομάδα του ετοίμαζαν τα φαγητά του βραδινού service και ο χώρος είχε ζωή και δράση.

Στη διπλανή αίθουσα, πάνω στους μακριούς ανοξείδωτους πάγκους, εργαζόταν μόνο ένας, ήσυχα και σιωπηλά. Ο pastry chef έχει το δικό του χώρο και την ησυχία να βάλει τις δοσολογίες των υλικών όπως πρέπει για να δημιουργήσει τα γλυκά. Έβλεπα μήλα να ψιλοκόβονται για μηλόπιτα, ψωμιά να φουσκώνουν σκεπασμένα και στη θέα της κρέμας που βγήκε στον πάγκο, ζήτησα άδεια να προχωρήσω στα ενδότερα.

Η κρέμα είχε μοιραστεί σε τετράγωνα κομμάτια, για να μπει σε αντίστοιχα ταψάκια για να γίνει μπουγάτσα.

Θαυμάζω την ικανότητα των ανθρώπων να τελειοποιούν αυτό που δημιουργούν κάνοντας το συνέχεια, μέρα με τη μέρα.

Ο Μάριος έστρωνε τα σεντονάκια του φύλλου με μαεστρία μέσα στο ταψί, ισομοίραζε την κρέμα και δίπλωνε τα φύλλα, πολύ προσεκτικά, μετρώντας με το χέρι του τα περιθώρια που αφήνει για να δώσει χώρο στην κρέμα να φουσκώσει χωρίς να την περιορίσει το σφικτό φύλλο. Να μην ξεφύγει στα πλαϊνά, να μην κολλήσει στο ταψί στο ψήσιμο, να μην έχει πολύ βούτυρο. Τα κάτω φύλλα τα άφησε αβουτύρωτα, γιατί θα βγάλει βούτυρο η κρέμα στο ψήσιμο.

Πεντανόστιμη ήταν η μπουγάτσα και αφράτη. Όπως και τα κρουασανάκια, η μηλόπιτα, οι λουκουμάδες και τα ψωμιά του. Εκεί που έβγαλα το παράσημο και του το έδωσα ήταν στην τούρτα αμυγδάλου. Δεν αγαπώ καθόλου τις κρεμώδεις τούρτες σαντιγής/ μους, με ξελιγώνουν και με κάνουν να νιώθω πως παίρνω κιλό στην κάθε κουταλιά.

Αυτή η τούρτα αμυγδάλου είναι η καλύτερη τούρτα που έχω φάει. Η πιο ελαφριά, η πιο αρωματική, η πιο δροσερή, η πιο καθαρή γεύση στον ουρανίσκο. Αν βρεθείτε στο Grand Serai, ζητήστε να την δοκιμάσετε! Είχα ακούσει πως μπορείτε να παραγγείλετε κιόλας για το σπίτι.

Μην κάνετε την ερώτηση. Όχι, δεν μπόρεσα να πάρω την συνταγή. Δικαίως δεν την έδωσε γιατί όποιος φτάνει σε τέτοια επίπεδα τη γεύση και είναι μέρος της δουλειάς του, δεν την προσφέρει για αναπαραγωγή. Του αξίζει όμως να πάμε και να την δοκιμάσουμε εκεί, από τα χέρια του.

Το ξενοδοχείο είχε 80ευρω το δίκλινο, με πρωϊνό και βραδινό γεύμα για 2 άτομα. Ίδια παραμένει η τιμή και τώρα. Αν έχετε στο νου σας εκδρομή, σκεφτείτε το. Το ξενοδοχείο είναι κούκλα, εγω πηγαίνω και γράφω στο αίθριο του κήπου ή στα γραφεία του σαλονιού. Τα γεύματα είναι απολαυστικά, με τόσους ανθρώπους στην κουζίνα να τα ετοιμάζουν με μεράκι κάθε μέρα και το προσωπικό γελαστό, σε κάνει να νιώθεις σαν στο σπίτι σου.

Ο Μάριος ζήτησε να μείνει off camera, γι’αυτό στο βίντεο θα δείτε μόνο τα χέρια του.