Έστειλα αυτή τη βασιλόπιτα στην κόρη μου, στα Ιωάννινα (μαζί με τις προμήθειες φαγητού της εξεταστικής περιόδου) και μου είπε πως της θύμισε τη γιαγιά της. Η μαμά μου την έφτιαχνε κάθε Πρωτοχρονιά, σαν βασιλόπιτα και η αλήθεια είναι πως δεν είχα σκεφτεί να την φτιάξω από τότε που έφυγε.
Αφού υποκλίθηκα ακόμα μια φορά στις γευστικές μνήμες και στη δύναμη που έχουν να ξυπνούν συναισθήματα, έφτιαξα ξανά το κέικ με μήλα για να το γευτεί όλη η οικογένεια, στο κυριακάτικο μάζεμά μας.
Θεωρητικά είναι ένα συνηθισμένο κέικ, με τα γνωστά υλικά.
Η διαφορά του είναι μια στρώση μήλα πασπαλισμένα με κανέλα και άχνη, στη μέση του μίγματος, τα οποία σιγοψήνονται και αφήνουν τους χυμούς τους να καραμελλώσουν στα πλαϊνά του κέικ. Το κέικ βγαίνει πολύ αφράτο και ζουμερό, σαν να το έχεις ποτίσει με σιρόπι.
Θέλει ιδιαίτερο ψήσιμο, όπως όλα τα βαριά και υγρά μίγματα κέικ. Καλά προθερμασμένο φούρνο πάνω κάτω, αλλά μόλις βάζω το κέικ γυρίζω το πρόγραμμα σε θέρμανση μόνο κάτω για 30 λεπτά, ώστε να έχει τη δυνατότητα να φουσκώσει όσο γίνεται, χωρίς να το ψήνει από πάνω η θερμότητα. Μετά βάζω πάλι θέρμανση πάνω-κάτω για τα υπόλοιπα 30 λεπτά και ροδίζει η επιφάνεια.

Οι παρατηρήσεις
Κάνοντας το κέϊκ με μήλα δυό φορές αυτό το μήνα, σημειώνω τις παρατηρήσεις:
- τη μία χτύπησα τα ασπράδια μαρέγκα και την άλλη έβαλα ολόκληρα τα αυγά, ένα ένα, στο μίγμα βουτύρου ζάχαρης. Έγινε το ίδιο καλό.
- και τις δύο φορές έψησα σε τσέρκι 24εκ. Εύκολα θα μπορούσε να μπει σε 26εκ (ακόμα και σε 28εκ), για να μην γινει τόσο ψηλό.
- βουτύρωσα και δεν αλεύρωσα το τσέρκι και όταν πέρασα το μαχαίρι να ξεχωρίσω το κέϊκ δεν το έκανα με μια συνεχόμενη δυνατή κίνηση αλλά λίγο λίγο με ένα πριονωτό μαχαίρι – λάθος και τα δύο, γι’αυτό τα πλαϊνά δεν είναι ευπαρουσίαστα.
- αυτή η μέθοδος ψησίματος επιτρέπει να ψηθεί καλά το μίγμα όμως φέρνει στην επιφάνεια φουσκαλίτσες. Έκανα το εξής: άφησα το κέϊκ να κρυώσει απείραχτο 15λεπτά, μετά έβγαλα το τσέρκι και αναποδογύρισα το κέϊκ σε μια σχάρα στρωμένη με αντικολλητικό χαρτί. Έτσι το άφησα να κρυώσει. Αν δεν βάλετε χαρτί θα κολλήσει η επιφάνεια και θα χαλάσει. Όταν το έβαλα στην πιατέλα (όταν είχε κρυώσει τελείως), η επιφάνεια ήταν τελείως επίπεδη και ετοιμη για στόλισμα.
- Το royal icing είναι εξαιρετικό για στόλισμα κέϊκ! το δοκίμασα για να προστατέψει το κέϊκ μέχρι να φτάσει στα χέρια της Άννας και εντυπωσιάστηκα από την υφή του. Στην αρχή ήταν κατάλευκο και γυαλιστερό, όμως είχε μια υποψία μυρωδιάς αυγού. Για να την εξαφανίσω το έβαλα στο φούρνο να στεγνώσει στους 40 βαθμούς αέρα για 30′ περίπου. Όταν το έβγαλα, μοσχοβόλαγε βανίλια και έμοιαζε με περλέ πέπλο. Όταν στέγνωσε, έμοιαζε με λευκό δερμάτινο γάντι φορεμένο πάνω στο κέϊκ! Περνούσα το δάχτυλό μου πάνω του και δεν άφηνε σημάδια! Στη γεύση ήταν μαλακό, είπε η Άννα και η λεμονάτη γεύση του συμπλήρωνε πολύ καλά την απαλή γεύση του κέϊκ (είχα βάλει χυμό από μισό λεμόνι).
- Σήμερα προσπάθησα να κάνω απλό γλάσο λεμονιού αλλά ξέμεινα από ζάχαρη και έβαλα φρουκτόζη. Δεν πέτυχε, μην την χρησιμοποιήσετε.
- Η συνταγή γράφει 4 κ.γ. κοφτά baking powder για 350γρ αλεύρι, πράγμα που θεωρώ πολύ, αλλά τα έβαλα και τις δύο φορές και βγήκε μια χαρά.