Όταν αναζητούμε κάτι που χάσαμε ή κάτι που δεν έχουμε ακόμα, οι Έλληνες συνηθίζουμε να τάζουμε μια πίτα στον Άγιο Φανούριο για να μας βοηθήσει να το βρούμε. Η γιορτή του είναι στις 27 Αυγούστου, όμως φανουρόπιτα μπορούμε να φτιάχνουμε όποτε νοιώθουμε την ανάγκη να ζητήσουμε βοήθεια, οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου.
Οι παραλλαγές της πίτας στηρίζονται στις αναλογίες των υλικών. Περισσότερα υγρά, περισσότερο μοιάζει με κέικ (φουσκωτή και μαλακή). Λιγότερα υγρά, περισσότερο μοιάζει με μπισκότο (πιο χαμηλή και πιο τριφτή). Η συνταγή που σας δίνω ανήκει στη δεύτερη ομάδα.
Το μυστικό, όμως, για να κάνετε φανουρόπιτα που δεν θα σας κάτσει βαριά στο στομάχι, βρίσκεται στην εκτέλεση και όχι στα υλικά. Κτυπήστε καλά στο μίξερ το λάδι, τη ζάχαρη και το χυμό πορτοκαλιού μα σταματήστε εκεί το χτύπημα. Το αλεύρι πρέπει να το προσθέσετε στο τέλος ανακατεύοντας ελάχιστα με μια ξύλινη κουτάλα όσο χρειάζεται να ενωθεί το μίγμα.
Αν συνεχίσετε το χτύπημα στο μίξερ, τα υγρά υλικά και το χτύπημα αναπτύσσουν στο αλεύρι τους δεσμούς της γλουτένης και μέσα στο μίγμα δημιουργούνται “λαστιχένιες” ενώσεις, εξαιρετικά δύσπεπτες. Το ανακάλυψα όταν, φτιάχνοντας φανουρόπιτα για μια φίλη, κτύπησα το μίγμα στο “σούπερ” μίξερ μου για να γίνει μια “σούπερ” πίτα. Πολύ ευγενικά μου είπε ότι της έπεσε βαριά στο στομάχι και μετά έψαξα και βρήκα το λάθος.
Η πίτα που φτιάχνω πλέον είναι τριφτή, τραγανή και πολύ ελαφριά στην πέψη. Αν την αφήσετε ξεσκέπαστη να στεγνώσει κάνει καταπληκτικά νηστίσιμα παξιμάδια.
© header photo by: Γεώργιος Δέτσης