Name: Καλοκαιρινά γεμιστά κατσαρόλας - τα τρυφερά!
Prep time: 30 min
Cook time: 40 min
Total time: 1 h 10 min
Ingredients: 3 τομάτες; 3 μελιτζάνες μικρές φλάσκες μακρόστενες - θα κοπούν στη μέση; 3 πιπεριές; 1 τομάτα κομμένη σε φέτες για να γίνει σκέπασμα για τις μελιτζάνες και τις πιπεριές.; 12 κουταλιές σούπας ρύζι καρολίνα; 1 μεγάλο κρεμμύδι σε κυβάκια; 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες; 1 κουταλιά σούπας ξερό δυόσμο; 2 κουταλιές σούπας φρέσκο δυόσμο ψιλοκομμένο; 1 κουταλιά σούπας τρυφερά κοτσανάκια μαϊντανού ή φύλλα, ψιλοκομμένα; 2 κουταλιές σούπας σταφίδες μαύρες Κορινθίας; 1 κουταλιά σούπας κουκουναρόσπορο; την ψίχα της μελιτζάνας, ψιλοκομμένη; την ψίχα της τομάτας, ψιλοκομμένη; 1 κουταλιά σούπας φρεσκοκοπανισμένο μαύρο πιπέρι; 1 κουταλιά γλυκού αλάτι; Εξτρα νοστιμιά: έβαλα μισό κύβο κοτόπουλο στη γέμιση και μισό στη σάλτσα

Jump to Recipe Print

Ξεκινήστε με παρατήρηση φωτογραφιών, την ανάγνωση του άρθρου για τα γεμιστά κατσαρόλας. Δείτε τις φωτογραφίες της μελιτζάνας και της πιπεριάς ανοιγμένες στη μέση.

Παρατηρήστε πόσο βελούδινο, μελωμένο και ζουμερό δείχνει το ρύζι. Παρατηρήστε πόσο τρυφερή δείχνει η σάρκα της μελιτζάνας, πόσο φουσκωμένη είναι η τομάτα και η πιπεριά. Αυτό το αποτέλεσμα δεν βγαίνει εύκολα σε γεμιστά φούρνου. Σε γεμιστά κατσαρόλας όμως γίνεται μέσα σε 40 μόλις λεπτά.

Ο λόγος που παρακινήθηκα να κάνω γεμιστά κατσαρόλας, ήταν γιατί είδα ένα Τούρκο να κάνει dolma, όπως έλεγε, γεμίζοντας μικρά μεγέθη λαχανικών. Μικρή ντομάτα, μικρή κόκκινη στρογγυλή πιπεριά, κολοκύθι και μελιτζάνα, κομμένα στη μέση και κουφωμένα. Ήταν όλα τόσο τακτοποιημένα και έτοιμα να σερβιριστούν με χάρη, όταν ψηθούν. Κι όταν ψήθηκαν, ήταν στητά, φουσκωτά και καμαρωτά. Καμμία σχέση με την εικόνα πολλών δικών μας γεμιστών, που έχουν καταρρεύσει μέσα στο ταψί.

Οι Γάλλοι έχουν επισημάνει κι αυτοί πως τα μικρά λαχανικά δίνουν καλύτερο αποτέλεσμα και με το όνομά που τους έχουν δώσει, καλλιεργούν τη σωστή αναπαραγωγή του πιάτου σε ένα ολόκληρο λαό : petits farcis, μικρά γεμιστά.

Εμβόλιμες σκέψεις για τη γαστρονομία μας

Όσο κι αν με στεναχωρεί να το παραδέχομαι, από όσα έχω δει και έχω διαβάσει για όλες τις χώρες που ενώνονται από τη Μεσόγειο, νομίζω πως η Ελλάδα παίρνει χαμηλή θέση στη διαχείριση των προϊόντων και των φαγητών της. Αυτό το έξτρα βήμα στη σωστή κατεύθυνση, που μετατρέπει ένα φαγητό από καλό σε συγκλονιστικό, δεν φαίνεται να μπορούμε να το ανακαλύψουμε σε μεγάλη κλίμακα ώστε να επηρρεάσει την νοοτροπία μας. Σταματάμε στο καλό και το σερβίρουμε όπως-όπως, για να προχωρήσουμε στο επόμενο μέτρια καλό πιάτο. Έχοντας δει πως λάμπουν τα μάτια των ανθρώπων όταν πιστεύουν σ’αυτό που φτιάχνουν, ξέρω πως η Ελλάδα δεν λάμπει ακόμα από αυτή τη λάμψη.

Είναι σίγουρο για μένα πως το πρόβλημα βρίσκεται στο οτι δεν έχουμε βαθειά γνώση του φαγητού και δεν έχουμε εμπιστοσύνη σ’αυτό που κάνουμε. Αν προσθέσουμε πως η αστικοποίηση έκοψε τις γνώσεις της αγροτικής κουζίνας, πως η αστική κουζίνα παραδόθηκε στις εύκολες λύσεις και στα delivery, πως αντί να δημιουργήσουμε εμείς θαύματα στις κουζίνες μας, θαυμάζαμε τα ξένα, είναι αναμενόμενο που μάθαμε να τρώμε σούσι, πάπια πεκίνου, καπνιστό σωλομό και παρμεζάνα, χωρίς να γνωρίζουμε ή να προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε μια αξιοζήλευτη -με τα σύγχρονα μέτρα- Ελληνική κουζίνα.

Η Ιταλία είχε μια παράλληλη πορεία με την Ελλάδα, έγινε ενιαίο κράτος όταν εμείς γίναμε ελεύθερο κράτος.

Εκείνοι είχαν 17 κρατίδια, που δεν είχαν σχέση μεταξύ τους κι εμείς είχαμε ενιαία ταυτότητα που είχε λεηλατηθεί από 400χρόνια σκλαβιάς. Σήμερα έχουν καταφέρει να προβάλλουν αυτό που έχει και κάνει εξαιρετικά η κάθε περιφέρεια, πιστεύοντας σ’αυτό και καλλιεργώντας την πίστη & τη γνώση από γενιά σε γενιά.

“Πιστεύοντας σ’αυτό” σημαίνει πως στην Pouglia τα τηγανητά ψίχουλα ψωμιού είναι το τριμμένο τυρί για μακαρόνια και όχι η παρμεζάνα, που είναι προϊόν της Emiglia Romana. Εμείς πάλι, αγνοούμε τα εξαιρετικά κεφαλοτύρια μας και χρυσοπληρώνουμε εισαγώμενα τυριά.

Εκείνοι έχουν τόσο πολύ εκπαιδεύσει τα παιδιά τους στο σπιτικό, ιταλικό φαγητό που αλυσίδες fast food δεν κατάφεραν να χωρέσουν στις προτιμήσεις τους. Εμείς πάλι ζήσαμε πολλά χρόνια όπου δεν ξέραμε από ποιό σουβλάκι, πίτσα, delivery να πρωτοπαραγγείλουμε.

Οι αξίες που καθοδηγούσαν τη συμπεριφορά μας είναι αυτές που μας έχουν φέρει στην κρίση σήμερα, σαν άτομα όχι σαν κράτος. Θα ηρεμήσουμε μόνο όταν πιστέψουμε σ’αυτό που κάνει ο καθένας και όταν βρούμε τον τρόπο να υπερέχουμε, πάνω από το μέτριο. Σκεφτείτε το.

Επιστρέφω στα γεμιστά κατσαρόλας

Δείτε πόσο όμορφα δείχνουν τα γεμιστά μέσα στο χάλκινο ταβά. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια βαθιά πλατιά κατσαρόλα με καπάκι ή να βάλετε ένα στρογγυλό ταψάκι με αλουμινόχαρτο για σκέπασμα. Αρκεί να μεταφέρεται σωστά η θερμοκρασία από στις εστίες (μάτια, κεραμικές, επαγωγικές, γκάζι).

Η διαφορά σ’αυτό το πιάτο είναι πως το ρύζι μπαίνει σχεδόν μαγειρεμένο στα λαχανικά. Έτσι έχεις απόλυτο έλεγχο στο πόσο νόστιμο το έχεις κάνει, γιατί μπορείς να το φας και να διορθώσεις τη γεύση του. Επίσης ξέρεις πως δεν θα φουσκώσει πολύ και τα γεμιστά θα παραμείνουν όμορφα μετά το ψήσιμο.

Αδειάζω πρώτα τις μελιτζάνες και τα κολοκύθια και ψιλοκόβω τη σάρκα στο τηγάνι. Σωτάρω μαζί το κρεμμύδι και το σκόρδο και σιγοβράζω ώστε να γίνει μια μαλακιά, νόστιμη πάστα που θα τυλίξει το ρύζι. Ετσι δεν φαίνονται κομμάτια λαχανικών στη γέμιση αλλά ένα νοστιμότατο ρυζότο που έχει ψηθεί προστατευμένο μέσα στο λαχανικό. Ζωντανό φαγητό!

Αν μαγειρεύετε για λίγα άτομα, αυτός ο τρόπος είναι ιδανικός για να κάνετε συχνά γεμιστά. Οικονομικός, νόστιμος, γρήγορος.