Nigella Lawson, μυρίζει η συνταγή, όπως και Αλγερία, Μαρόκο, Τυνησία. Η Nigella συνοδεύει με αυτό το κους κους τα μικρά κοτοπουλάκια που ψήνει στο φούρνο με φέτες λεμόνι και μπόλικα μπαχαρικά. Στη Βόρεια Αφρική συνοδεύουν τις tagines (ταζίν), σιγοψημένα φαγητά με σάλτσα -σαν ραγού κρεάτων και λαχανικών- αλλά φτιάχνουν και γλυκά πιάτα μ’αυτό, σαν επιδόρπιο, όπως κάνουμε εμείς τον σιμιγδαλένιο χαλβά.
Το κους κους είναι ένα ζυμαρικό, που φτιάχνεται από σιμιγδάλι και νερό. Τρίβονται τα δύο υλικά, μέχρι να γίνουν μικρά στρογγυλά μπαλάκια -σαν το κεφάλι της καρφίτσας- μετά πασπαλίζονται με αλεύρι για να μείνουν ξεχωρισμένα και περνιώνται από σίτα για να είναι ομοιόμορφα. Στεγνώνουν και φυλάσσονται, όπως ο δικός μας τραχανάς.
Μόνο που το κους κους δεν βράζει ποτέ σε νερό. Χρειάζεται βράσιμο στον ατμό, για να φουσκώσει η σκληρή καρδιά του σιμιγδαλιού και να μην διαλυθεί η μορφή του ζυμαρικού. Γι’αυτό έχουν τις κουσκουσιέρες, ένα σουρωτήρι με ψιλές τρυπούλες πάνω από νερό που βράζει, στις οποίες απλώνουν λεπτό πανί και ρίχνουν το κους κους. Το πανί δεν το βάζουν μόνο, για να μην πέφτουν από τις τρύπες οι κόκκοι του ζυμαρικού αλλά και για να το μεταφέρουν εύκολα. Το τέλεια βρασμένο κους κους ορκίζονται οι μαροκινοί chefs πως θέλει 3 φορές βράσιμο στον ατμό, αφού κρυώσει ενδιάμεσα.
Αν σκεφτείτε πως αυτό είναι το καθημερινό ζυμαρικό τους, σκεφτείτε δουλειά που έχουν καθημερινά οι μαγείρισσες σ’αυτές τις χώρες!
Το κους κους, εκτός Β.Αφρικής, απέκτησε πιο βολικό τρόπο μαγειρέματος. Πωλείται συσκευασμένο “προψημένο”, δηλαδή το έχουν βράσει στον ατμό και το έχουν στεγνώσει ξανά. Ετσι η σκληρή καρδιά του σιμιγδαλιού έχει φουσκώσει και έχει κάνει σκασίματα στο στέγνωμα, ώστε όταν μπει ανάμεσα το νερό να φουσκώσει εύκολα ξανά και να έχουμε εμείς έτοιμο το κους κους σε 20λεπτά, προσθέτοντας μόνο ζεστό νερό πάνω του.
Με τον ίδιο τρόπο ετοιμάζεται το πληγούρι στην Ελλάδα, από το σπασμένο στάρι. Βράζει, ξεφλουδίζει, στεγνώνει και σπάει σε χοντρό, μέτριο και ψιλό πληγούρι. Έτσι, ενώ το σπασμένο στάρι -όπως και το ολόκληρο- θέλει ώρα/ες βρασμού για να μαλακώσει, το πληγούρι -ιδιαίτερα το ψιλό- μπορεί να φουσκώσει μόνο με τον κρύο χυμό του λεμονιού, για να κάνει την καλύτερη ταμπουλέ σαλάτα που έχετε φάει.
Το κουσκουσάκι της Βόρειας Ελλάδος είναι όμοιο στη μορφή, δηλαδή στρογγυλά μπαλάκια ζύμης -έστω κι αν είναι μεγαλύτερα- όμως είναι διαφορετικά στην παρασκευή. Δεν γίνεται με σιμιγδάλι και νερό αλλά με αλεύρι και νερό. Γίνεται ζυμάρι, που περνά σε μηχανή και βγαίνει σε ομοιόμορφα μπαλάκια, που στεγνώνονται. Γι’αυτό, το κουσκουσάκι μαγειρεύεται σαν όλα τα σπιτικά ζυμαρικά (κριθαράκι, χυλοπίτες κλπ) σε βραστό νερό, χωρίς να διαλύεται.
Αν αναζητάτε κάτι διαφορετικό από πατάτες, για να σερβίρετε ένα ψητό κρέας ή ένα κρέας γάστρας ή για να κάνετε πιο χορταστικό ένα πιάτο με ψάρι ή ακόμα ένα μπριάμ λαχανικών, επιλέξτε το κους κους. Μπορείτε να το ταιριάσετε με το φαγητό σας, προσθέτοντας κοινά μπαχαρικά για να δέσει η γεύση και φρέσκα μυρωδικά για να πάρει φρεσκάδα και στοιχεία τραγανά στην υφή.
Είναι χορταστικό, ρουφά τις σάλτσες -για την ακρίβεια δεν είναι εύκολο να το φας μόνο του, χωρίς σάλτσα. Η Ανίτα, η Πολωνή φίλη μου, το τρώει σκέτο, μόνο αν βάλει ένα κομμάτι βούτυρο για να το μαλακώσει και να το γλυκάνει.
Μπορείτε να το ντύσετε γιορτινό, προσθέτοντας τα υλικά που θέλετε και στολίζοντας στο τέλος με ψιλοκομμένο μαϊντανό ή φρέσκο κόλιανδρο (αν έχετε είναι ιδανικός συνδυασμός) και κατακόκκινα σποράκια ροδιού.