Τα γιουβαρλάκια με λάχανο τα έφαγα πρώτη φορά σ’ενα τσιπουράδικο στα Γιάννενα, στο τζαμί της Καλούτσιανης. Στα τσιπουράδικα παραγγέλνεις μόνο το ποτό. Το φαγητό έρχεται σαν μεζές όσο πίνεις. Ό,τι έχει το μαγαζί. Χοιρινό με σέλινο, χταποδάκι με κοφτό μακαρονάκι, γιουβαρλάκια με λάχανο.
Καθόμουν στην μπάρα κι έπινα. Eίχε νυχτώσει κι έβρεχε. Μια παρέα φοιτητών είχε πιάσει με τις κιθάρες τους νοσταλγικούς ρυθμούς. Η Ελευθερία, που είχε το μαγαζί, γέμιζε τα ποτήρια με τσίπουρο και έφερνε στο επόμενο γέμισμα από το κουζινάκι της τα πιατάκια με το μεζέ. Συνέχιζα να πίνω για να δω τι θα μου έφερνε κάθε φορά στο επόμενο πιατάκι. Κι ήρθαν αυτά.
“Λαχανοντολμαδάκια ατύλιχτα” μου είπε. “Δεν προλάβαινα σήμερα”. Γέλασα στην ιδέα να έρχεται ένας στρουμπουλός μελάτος κεφτές (νερένιος κεφτές λέγεται στην Πόλη) πάνω σε σωταρισμένο λάχανο για μεζές. Όμως ήταν πασπαλισμένος με κόκκινο γλυκό πιπέρι και έκανε το κρύο της βραδιάς να χάνεται και τη ζέστη του αλκοόλ στο λαιμό πιο γλυκιά.
Στην κουζίνα μου, όταν κάνω λαχανοντολμάδες πάντα ετοιμάζω γέμιση με 1 κιλό κιμά, για να περισσέψει και να κάνω γιουβαρλάκια, για δεύτερο φαγητό. Όταν όμως δεν έχεις διάθεση ή χρόνο να τυλίξεις ντολμάδες ή δεν βρίσκεις κατάλληλο λάχανο για τύλιγμα, αυτή εδώ είναι πολύ καλή λύση.
Κόβεις και σωτάρεις το λάχανο, όσο φτιάχνεις το μίγμα του κιμά και το μοιράζεις σε μπαλίτσες. Τις ρίχνεις μέσα στην κατσαρόλα και σιγοβράζεις μισή ώρα. Αν το θες χορταστικό, κάνεις κι ένα αυγολέμονο. Αν όχι, δένεις με λίγο κορν φλάουρ τη σάλτσα και σερβίρεις. Σε μια ωρίτσα, έτοιμη μια γεμάτη κατσαρόλα να χορτάσει στόματα.
Με φρέσκο ψωμί και καλή φέτα είναι ένα φαγάκι πλήρες που δεν θέλει ούτε σαλάτα για συμπλήρωμα.
Θυμηθείτε τα νιάτα πόσο εύκολα και απλά φτιάχνουν όμορφα βράδια…