Έζησα στην Ιεράπετρα μέχρι τα 5 μου. Επέστρεφα στην Κρήτη κάθε καλοκαίρι με τους γονείς μου, μέχρι τα 15. Η Ιεράπετρα ήταν η βάση μας και πηγαίναμε εκδρομές δύο-τριών ημερών μακριά από αυτήν.
Αυτός είναι ο λόγος που στο νομό Χανίων είχα πάει μόνο μια φορά κι αυτή στο φαράγγι της Σαμαριάς. Τους νομούς Λασιθίου και Ηρακλείου τους είχαμε αλωνίσει. Το νομό Ρεθύμνου λιγότερο και το νομό Χανίων ελάχιστα.
Κρατώ τις ομορφότερες αναμνήσεις από την Ιεράπετρα που γνώρισα. Όπως και να την δω σήμερα την πόλη, η αγάπη που νοιώθω γι’αυτήν δεν αλλάζει. Για μένα είναι πάντα μια πόλη του Νοτιά, ένας ήλιος που ασπρίζει τις πέτρες, που καίει την άμμο τόσο ώστε να χοροπηδάμε μέχρι να πέσουμε στο δροσερό νερό. Ένας άνεμος που φυσάει από το Λυβικό και φέρνει τα μυστικά της ερήμου στ’αυτιά μου. Γαλάζιο, απέραντο πέλαγος, ήρεμα νερά, άσπρη άμμος. Μέχρι σήμερα, ένα και μόνο μπάνιο στα νερά μιας παραλίας έξω από το Μακρύ Γιαλό είναι για μένα βάπτισμα, κάθαρση, αναζωογόνηση για ένα ακόμα χειμώνα.
Όταν κλείνω τα μάτια, θυμάμαι την ψαραγορά, το φούρνο με τα γεραπετρίτικα καλτσούνια και τα ταβερνάκια στην παραλία. Κάθε βράδυ είμασταν βόλτα, οι φίλοι των γονιών μου ήταν πολλοί. Το αγαπημένο μας μέρος ήταν μια ταβέρνα, που υπάρχει ακόμα μέχρι σήμερα.
Ο αγαπημένος μου μεζές ήταν τα “καβουράκια”, που δεν είχαν καμμία σχέση με καβουράκια αλλά ήταν τραγανοί κολοκυθοκεφτέδες, φτιαγμένοι με χυλό στο τηγάνι. Τα τριμμένα κολοκύθια ξέφευγαν ατίθασα από το χυλό και έδιναν περίεργα σχήματα στους κεφτέδες.
Ξέρετε πως είναι τα παιδιά! Δίνεις ένα όνομα δικό σου στο φαγητό και αυτό γίνεται κινητήρια δύναμη. “Πάμε για καβουράκια!” ήταν το σύνθημα στην οικογένεια.
Η ταβέρνα λέγεται Ναπολέων και θα την βρείτε στην παραλία της Ιεράπετρας, Στρατηγού Σαμουήλ 26. Κάποτε έστρωναν τραπέζια πάνω στην άμμο, κάτω από τα αρμυρίκια. Τρώγαμε με το κύμα να σκάει δίπλα και το φρούριο να φέγγει στη θάλασσα. Τώρα, ο δήμος έχει φτιάξει μια ξύλινη περατζάδα και έχουν τραπέζια μόνο στην αυλή.
Αν αναρωτιέστε για το όνομα, να σας πω πως το 1798 ο Ναπολέων Βοναπάρτης ταξιδεύοντας με το στόλο του για την Αίγυπτο, φιλοξενήθηκε για μια νύχτα στην Ιεράπετρα. Το σπίτι όπου διανυκτέρευσε, είναι αγαπημένο αξιοθέατο στους Γεραπετρίτες και το δείχνουν με καμάρι στους επισκέπτες. Η ταβέρνα ονομάστηκε έτσι τιμώντας την ιστορία. Για την ακρίβεια, οι ιδιοκτήτες της έχουν τιμήσει το όνομα γιατί έχουν γραφτεί τόσες καλές κριτικές για το φαγητό της, σε ντόπιες και ξένες πηγές (tripadvisor, foodspotting, lonelyplanet) που με εντυπωσίασαν!
Ξαναγύρισα πέρσι να αναζητήσω τα “καβουράκια” της νιότης μου. Οι γονείς είχαν παραδώσει σκυτάλη, η κουζίνα είναι πια στα χέρια άξιας κόρης, της Κυριακής. Θυμηθήκαμε ιστορίες των γονιών μας και μπήκα στην κουζίνα να δω πως φτιάχνει τους κολοκυθοκεφτέδες. Η φωτογραφία στο τέλος είναι από την κουζίνα του Ναπολέοντα.
Οι κολοκυθοκεφτέδες στην Κρήτη φτιάχνονται με δύο τρόπους:
- σφικτοί σαν κεφτέδες που πλάθονται και καταψύχονται ή
- αναλυτοί, όπως η συνταγή που θα σας δώσω, που είναι της ημέρας κεφτέδες.
Ο χυλός ετοιμάζεται από το πρωϊ με τα λαχανικά και είναι έτοιμος για κάθε παραγγελία. Η Κυριακή μου είπε τα υλικά και στις δικές μου δοκιμές κατέληξα στην αναλογία που θα σας δώσω.
Εχει ένα κόλπο για να γίνει τραγανός και να ψηθεί στο κέντρο και η Κυριακή μου το έδειξε. Όταν ρίχνεις το χυλό στο καυτό λάδι χτυπάς με το κουτάλι στο κέντρο του χυλού ώστε να ανοίξει και να μπει λάδι που θα το κάνει να ψηθεί και να τραγανήσει.
Δοκιμάστε τους! Είναι πολύ εύκολος και νόστιμος μεζές. Κι αν πάτε στην Ιεράπετρα, να φάτε οπωσδήποτε στον Ναπολέοντα. Καταπληκτικά μαγειρεμένο κρητικό φαγητό από μια οικογένεια που κρατά ανοικτή την ταβέρνα όλο το χρόνο, εδώ και 50 χρόνια. Κάτι σημαίνει αυτό!
Ταβέρνα Ναπολέων – Κυριακή Βασιλάκη, Στρατηγού Σαμουήλ 26, Ιεράπετρα, τηλ. 2842022410
