Είναι στιγμές, όπως αυτή, που πρέπει να δεις καθαρά τι έχεις στα χέρια σου και να φυσήξεις μακριά τις ψεύτικες προσδοκίες. Από το καλοκαίρι ετοίμαζα με μεγάλη προσοχή την αναβάθμιση του TasteFULL τόσο σε λειτουργικό όσο και σε γραφιστικό επίπεδο.
Παρασύρθηκα και έδινα συνεχώς νέα ευκαιρία σε μια προθεσμία που συνεχώς μεταβαλλόταν με δικαιολογίες. Λυπάμαι πολύ για το μεγάλο διάστημα απουσίας, πίστευα πως το υλικό που συγκέντρωνα θα έπρεπε να το δημοσιεύσω στη νέα ιστοσελίδα.
Σήμερα, μπήκε ο Δεκέμβρης και αποκλείεται να αφήσω άλλο παραμελημένο το αγαπημένο μου. Με λύπη για όσα πέρασα και ένα σφίξιμο για όσα δεν έχω κάνει ακόμα, αποφάσισα να συγχωρέσω τον εαυτό μου και να αξιοποιήσω αυτό που πραγματικά έχω: αυτό το site μαγειρικής, που έχει κάνει πολλούς ανθρώπους ευτυχισμένους και έχει στρώσει ατέλειωτα τραπέζια χαράς.
Το φαγητό, για άλλη μια φορά στη ζωή μου, με βγάζει από το αδιέξοδο και με κάνει να ενώνομαι με τους ανθρώπους.
Όπως αυτές εδώ οι μικρές χειροποίητες, ασύμμετρες κιμαδόπιτες που έλαμπαν ροδαλές στα φώτα της βιτρίνας.
Τα κιμαδοπιτάκια
Περπατούσα στην Αβέρωφ, το κεντρικό δρόμο που οδηγεί στο Μόλο, στη λίμνη, ένα γκρίζο βροχερό πρωϊνό του Οκτώβρη, στα Ιωάννινα.
Περπατούσα κοιτώντας τα βρεγμένα φύλλα στο πεζοδρόμιο, όταν το μάτι μου πήρε μια σειρά μπιζουδάκια πίτες, φουσκωτά και καμαρωτά μέσα στη βιτρίνα ενός μαγαζιού. Αρχισα να τα παρατηρώ για να καταλάβω ποιό χέρι τα δημιούργησε.
Η μπατσαριά είχε ροδοψημένη βάση και επιφάνεια και ανάμεσα ξάπλωναν ζουμερά χορταράκια με φέτα. Η μπουγάτσα έλαμπε ζεστή ακόμα με το βούτυρο στο φύλλο, γεμάτη φουσκίτσες. Η καλτσόνε με αφράτη ζύμη ήταν κλεισμένη με βιαστικό στριφτό κλείσιμο. Τα κιμαδοπιτάκια έστεκαν λεπτά, ροδαλά και η ζύμη έδειχνε τόσο τρυφερή. Ήμουν σίγουρη πως μια καλή μαγείρισσα έχει βάλει το χέρι της.
Σήκωσα τα μάτια και είδα τον κύριο Σωτήρη να μου λέει διαβάζοντας την σκέψη μου: “Η γυναίκα μου τα φτιάχνει”.
Ετσι γνώρισα την Δόξα, Κύπρια από την Πάφο, που γνώρισε φοιτήτρια στην Ελλάδα τον Σωτήρη, από τον Πρωτόπαπα Ζίτσας και έκαναν οικογένεια με τρία παιδιά και ζουν στα Ιωάννινα.
Η Δόξα έμαθε όλα τα μυστικά της από την Αγγελική, την πεθερά της και δεν δίστασε να τα μοιραστεί μαζί μας.
Το πιο μεγάλο και τελείως άγνωστο σαν τεχνική για μένα αποκαλύπτεται στο βίντεο. Και νόμιζα πως ήξερα πολλά…
Τα κιμαδοπιτάκια έχουν σαν ζύμη μια πολύ εύκολη και εύπλαστη, που ζυμωμένη με τον τρόπο που δείχνει η Δόξα, δίνει πολύ τραγανό φύλλο. Εχουν πολύ νόστιμη γέμιση με φρέσκο κιμά και είναι το καλύτερο σνακ που μπορείς να αγοράσεις με 1 ευρώ! Ναι τόση είναι η τιμή.
Δοκιμάστε τα οπωσδήποτε στην κουζίνα σας. Και να πάτε στα Γιάννενα! Οπωσδήποτε. Γιατί είναι μια κούκλα πόλη και την αγαπώ. Να πάτε να δοκιμάσετε όλα τα καλούδια της Δόξας, στο μαγαζάκι τους που είναι στην Αβέρωφ 64, κατεβαίνοντας στη λίμνη, δεξιά, απέναντι από τη Μετσοβίτικη φωλιά. Fresco Calzone, λέει η ταμπέλα. Ξεκίνησαν να κάνουν πίστες και σάντουιτς και τους οδήγησε όπου έπρεπε η ζήτηση από τον κόσμο. Στις πίτες.
Το φύλλο είναι κατάλληλο και για σπανακοπιτάκια και ελιοπιτάκια και μηλοπιτάκια.
Η συνταγή για το φύλλο είναι κυπριακή, η εκτέλεση ηπειρώτικη. Λατρεύω αυτά τα μαγικά στις κουζίνες αυτού του κόσμου!