Με την Βίκυ των Ιωαννίνων γνωριστήκαμε ένα πρωϊ στη λίμνη. Εκείνη άφηνε τα παιδιά της στο σχολείο κι εγώ επέστρεφα από την πολύ πρωϊνή βόλτα μου. Περίμενα να ανοίξουν τα καφέ και χάζευα τα τοίχη του κάστρου.
“Μήπως σας λένε Βίκυ;” με ρώτησε. Είπα “Nαι” και πολύ το χάρηκα. Γνώρισα μια πολύ δυναμική και γοητευτική γυναίκα που χαίρεται τη ζωή και ξέρει να βάζει τα όριά της. Αυτή είναι η νέα μου φίλη.
Θα σας κάνει κι εσάς πολύ χαρούμενους, γιατί μου έδωσε τη συνταγή της μαμάς της για τέλειους κουραμπιέδες, οι οποίοι ξετρέλλαναν τους συγγενείς της στη Λαμία. Αυτό είναι σημαντικό γιατί η Λαμία φημίζεται για τον κουραμπιέ της. Η συνταγή ακολουθείται πάνω από 40χρόνια από την οικογένειά της, στο Πέραμα Ιωαννίνων.
Κουραμπιέδες χωρίς χτύπημα!
Η συνταγή είναι ανατρεπτική. Ξεχάστε το 20λεπτο χτύπημα του βουτύρου να αφρατέψει. Ξεχάστε το μίξερ. Ξεχάστε τη βαριά γεύση του βουτύρου γάλακτος, που για μερικούς είναι αποτρεπτική, όπως επίσης και την έκπληξη που κρύβει κάθε διαφορετικό βούτυρο γάλακτος, γιατί η γεύση τους δεν είναι ίδια.
Η συνταγή ζητά μόνο να ενώσουμε τα υλικά σε ένα μπολ και να βάλουμε λιγότερο αλεύρι από όσο συνηθίζουμε. Πλάθουμε μπαλάκια και ψήνουμε. Τελειώσαμε!
Η Βίκυ με πήγε στην κουζίνα της και τους έφτιαξε για μένα. Την ώρα που τους βγάλαμε από το φούρνο, μου λέει “Περίμενε. Αύριο θα είναι καλύτεροι”. Πήρα το ταψάκι μου και πήγα σπίτι. Στις επόμενες ημέρες έτρωγα συνεχώς ένα κουραμπιέ για να καταλάβω τη διαφορά. Κάθε φορά ερχόταν η απαλή μυρωδιά του βουτύρου, πριν δαγκώσω τον κουραμπιέ και μετά η γλύκα του καλοψημένου αλευριού και του καβουρντισμένου αμυγδάλου. Ούτε μια φορά ο κουραμπιές δεν κόλλησε στον ουρανίσκο μου σαν πάστα αλευριού. “Συμφωνώ! Είναι τέλειοι!” της έγραψα σε μήνυμα και ξεκίνησα να τους φτιάξω κι εγώ στην κουζίνα μου.
Είχα κρατήσει μερικούς κουραμπιέδες για να τους συγκρίνω με τους δικούς μου. Δείτε συγκριτική φωτογραφία. Ο αριστερά είναι φτιαγμένος με melting και ο δεξιά με mixing. Ο κουραμπιές σπάει στη μέση και έχει καλοψημένα στρώματα ζύμης. Ενας που πήρε περισσότερο χρώμα με έκανε να θυμηθώ τη γεύση που έχει το καλοκαβουρντισμένο αλεύρι και τη μαστοριά με την οποία το σιγοκαβουρντίζουν στο χαλβά, ώστε να καλοψηθεί αλλά να μην καεί.
Η κυρία Νόη, στα Γιάννενα, μου είχε πει πως δεν έχει καλύτερο γλυκό από τον “Μαύρο χαλβά”.
Αφιερωμένη η συνταγή σε όλες τις αναγνώστριες που δεν έχουν κάνει ποτέ κουραμπιέδες και θέλουν να φτιάξουν με τα χέρια τους, κυριολεκτικά. Όταν τους φτιάξετε, ελάτε να πείτε στην Βίκυ “Συμφωνώ, είναι τέλειοι!”
Τα σημεία προσοχής
- διαλέξτε ένα βούτυρο που σας αρέσει να τρώτε ωμό. Εμείς βάλαμε βούτυρο Τοσίτσα, εξαιρετικοί θα είναι και με Κερκύρας. Αν θέλετε τη γνωστή γεύση του βουτύρου γάλακτος προσθέστε μια κουταλιά της σούπας στη δόση, κρατώντας ίδια τη συνολική ποσότητα βουτύρου.
- η Βίκυ έλυωσε το βούτυρο σε σιγανή φωτιά, εγώ το άφησα μια νύχτα να μαλακώσει εκτός ψυγείου και το ανακάτεψα με τα υπόλοιπα. Η πρώτη τεχνική λέγεται melting και η δεύτερη mixing. Η τεχνική αφρατέματος του βουτύρου λέγεται creaming. Αυτοί είναι οι τρείς τρόποι που ακολουθούμε και στα κέϊκ.
- η ζύμη της εχει ολόκληρα αυγά, όχι μόνο κρόκους. Δοκιμάστε τα.
- μην βάλετε περισσότερο baking powder για να φουσκώσουν πιο πολύ, θα φουσκώσουν και θα πέσουν.βάλτε αλεύρι για όλες τις χρήσεις, όχι μαλακό. Αν και ο τρόπος που έχουν ταξινομήσει τα αλεύρια στην ελληνική αγορά μου προκαλεί παράνοια.
- η Βίκυ έβαλε ουζο στη ζύμη, όμως μπορείτε να βάλετε κονιάκ ή λικέρ μαστίχα. Η λογική είναι πως το αλκοόλ “σπάει” το λίπος και κάνει πιο τρυφερή ζύμη.
- το τελευταίο σημείο είναι το πιο σημαντικό: μην βάλετε παραπάνω αλεύρι! Παρότι η ζύμη σας προκαλεί να την παστώσετε στο αλεύρι, αντισταθείτε. Ο κανόνας είναι “Όσο βούτυρο, τόσο αλεύρι, μείον μερικές κουταλιές κιόλας!”
- αφήστε τη ζύμη στο ψυγείο να σφίξει δύο ώρες και μετά πλάστε μπαλάκια και ψήστε.
Ελένη από το FIORI, Γιολάντα από το Service,
αγαπημένες εργαζόμενες γυναίκες που δυσκολεύεστε στην κουζίνα,
αυτή είναι η συνταγή σας.
Με όλη μας την αγάπη
Βίκυ & Βίκυ
