Name: Μπακαλιαράκια τηγανητά πεταλούδες
Prep time: 30 min
Cook time: 10 min
Total time: 40 min
Ingredients: 8-10 φρέσκα μπακαλιαράκια, καθαρισμένα; 1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο και ξύσμα μισού λεμονιού, για άλειμμα; 6 κουταλιές σούπας αλεύρι; 6 κουταλιές σούπας φρυγανιά; 2 κουταλιές σούπας αμύγδαλα σκόνη (προαιρετικό); 1 κουταλιά σούπας γλυκιά πάπρικα; 1 κουταλιά γλυκού αλάτι; 1 κουταλιά γλυκού πιπέρι; Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

5 from 1 vote

Jump to Recipe Print

Τώρα που έχουν περάσει αυτές οι εποχές τις αναπολώ με νοσταλγία. Το εύκολο φαγητό που ενθουσίαζε τα παιδιά μου, στο δημοτικό, ήταν τα fish sticks, παναρισμένα φιλετάκια μπακαλιάρου συνήθως, τα οποία υπήρχαν πάντα στην κατάψυξη για τη στιγμή που ήθελα γρήγορο φαγητό. Τα σερβίριζα με τη ροζ σαχλίτσα-σαλτσίτσα κοκτέϊλ, μαγιονέζα και κέτσαπ και είμασταν όλοι πολύ ευτυχισμένοι.

Τα τηγανητά, αν τηγανίζονται σωστά, δεν είναι τόσο ένοχα διατροφικά όσο συνηθίζουμε να πιστεύουμε. Το σημαντικό είναι να υπάρχει η κατάλληλη ποσότητα λαδιού, στην σωστή θερμοκρασία στο τηγάνι, ώστε να κάνει σύντομα ροδοψημένη κρούστα, η οποία θα προστατέψει το ψάρι από την υπερβολική θερμοκρασία και την απορρόφηση λαδιού. Τα fish sticks έχουν πανάρισμα με φρυγανιά ή ψίχουλα, που καραμελώνει και ροδοψήνεται. Είναι πολύ ελκυστικό στα παιδιά γιατί τρώγεται εύκολα με τα χέρια, είναι νόστιμο (σκεφτείτε με πόση χαρά τρώμε οι μεγάλοι τα κρουτόν) και χορταίνει.

Μεγαλώνοντας, αφήσαμε πίσω τη συνήθεια των fish sticks και περάσαμε στην ωριμότερη εξέλιξή τους. Φρέσκα μπακαλιαράκια, τα οποία φιλετάριζα ανοίγοντάς τα στη μέση, αφαιρώντας το κεντρικό κόκκαλο και τα πλαϊνά κοκκαλάκια των πτερυγιών. Έτσι το ψάρι άνοιγε σαν πεταλούδα.

Θα μπορούσα να το πανάριζα με ψίχουλα ψωμιού, αλλά σταδιακά συνήθισα να το αλευρώνω μόνο και να το τηγανίζω. Το αλεύρωμα προστατεύει το ψάρι από το να κολλήσει στο τηγάνι, το βοηθά να αποκτήσει πιο ωραίο χρώμα και το προστατεύει από το στέγνωμα.

Τα μπακαλιαράκια τηγανητά – πεταλούδες τα έμαθα από ένα εστιατόριο στην Αμφιλοχία, το οποίο έτσι σέρβιρε τα φρέσκα μπακαλιαράκια στους πελάτες του. Ηταν σταθερή στάση όταν επέστρεφα από την καλοκαιρινή μου εκδρομή στα Ζαγοροχώρια. Μου έρχεται στο νου το όνομα Λευτέρης αλλά δεν είμαι σίγουρη πια. Έχω πολλά χρόνια να πάω.

Το ψαχνό του μπακαλιάρου είναι γλυκό, τρυφερό, λευκό και ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά, γιατί δεν είναι λιπαρό και δεν έχει έντονη μυρωδιά. Επίσης έχει κόκαλα σε συγκεκριμμένα σημεία, τα οποία μαθαίνεις να αφαιρείς και έτσι είναι απόλυτα ασφαλές για το παιδί. Η δική μου πρακτική καλεί να μην σερβίρω ποτέ κόκαλα στο τραπέζι, είτε μαγειρεύω κρέας είτε ψάρι. Γι’αυτό τα μπακαλιαράκια τηγανητά – πεταλούδες έγινε αγαπημένο πιάτο στο τραπέζι, τόσο που αντικατέστησε τα κατεψυγμένα fish sticks.

Τα δικά μου μυστικά για τα μπακαλιαράκια τηγανητά

στεγνώνω καλά τα φιλέτα, ώστε να είναι όσο πιο στεγνά γίνεται πριν το αλεύρωμα
τα αλευρώνω με αλεύρι μαλακό που έχει αλάτι και λευκό πιπέρι, ώστε να πάρει γεύση το ψάρι
αλευρώνω με κορνφλάουρ ή ρυζάλευρο, αν θέλω να γίνει πιο τραγανή η κρούστα
υπολογίζω να βάλω ελαιόλαδο στο τηγάνι τόσο όσο να φτάνει στη μέση του φιλέτου
η πρώτη πλευρά που θα ψηθεί θα αποκτήσει καλύτερο χρώμα και θα είναι η εμφανίσιμη πλευρά
όσο τηγανίζω τα φιλέτα τηγανίζω ένα κλαδάκι δενδρολίβανο για να δώσει γεύση στο λάδι
δεν τα ακουμπώ σε χαρτί κουζίνας, γιατί μέχρι να τελειώσω η υγρασία έχει νοτίσει την κρούστα, αλλά σε σχάρα να αερίζονται από κάτω
σερβίρω αμέσως και φροντίζω να μην περισσέψει φαγητό – το ψάρι δεν τρώγεται κρύο ή ξαναζεσταμένο (για μένα)

Τα κόκαλα και το κεφάλι πριν τα πετάξω, τα κάνω ζωμό με μαύρο πιπέρι, μαραθόσπορο, ξύσμα λεμονιού και μετά μια νόστιμη σουπίτσα με λαχανικά, για ένα απλό βραδυνό γεύμα.