Αφιερώνω αυτό το άρθρο στον Άγγελό μου, το γιο μου.
Θα είναι η συνταγή για να φτιάχνει τα δικά του αρωματικά κρασιά και να τα απολαμβάνει με τους αγαπημένους του μεγαλώνοντας, στέλνοντας ένα χαμόγελο και σε μένα, όπου κι αν βρισκόμαστε! 🙂
Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων. Πέρασε Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στην Αθήνα. Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για εκείνον. Έκανε την απόλυτη ανατροπή μέσα σε πέντε μήνες!
Ο Άγγελος είναι πολύ κοινωνικό παιδί. Τα κρίσιμα χρόνια του Λυκείου ήταν παιδί της βόλτας, κάνοντάς με να βγαίνω από τα ρούχα μου προσπαθώντας να τον κάνω να πειθαρχήσει στους στόχους του. Όση ηρεμία μου έδινε η Άννα στην προσήλωση, τόσο με αναστάτωνε ο Άγγελος. Τα δυό μου παιδιά έδωσαν πανελλήνιες στη σειρά, με ένα χρόνο διαφορά. Η επιτυχία και οι υψηλοί βαθμοί της Άννας ήταν μεγάλη πίεση για τον Άγγελο, ο οποίος αντιδρούσε, επιφανειακά, με αδιαφορία. Εσωτερικά, προσπαθούσε όσο μπορούσε καλύτερα, αλλά τον σταματούσε ο εαυτός του. Ξέρετε, η εύκολη λύση, η διαφυγή από τον κόπο, η απραξία. Θέλει μεγάλη πειθαρχία να ανεβείς όλα τα σκαλιά μιας σκάλας και να μην τα παρατήσεις, με δικαιολογίες, στη μέση.
Από τον Σεπτέμβριο μέχρι το Δεκέμβριο, συνειδητοποίησε πόσο τεράστια ήταν η δουλειά που είχε αφήσει ακάλυπτη. Και τρόμαξε. Τον Ιανουάριο ζήτησε ιδιαίτερη βοήθεια στα Μαθηματικά και την Έκθεση, παράλληλα με την εργασία στο φροντιστήριο του πατέρα του. Από τον Ιανουάριο μέχρι το Μάϊο, δεν πίστευα στα μάτια μου! Η οργάνωσή της ύλης, η αποφασιστικότητά του, η συνέπεια στο πρόγραμμα και η στρατιωτική πειθαρχία τον έκαναν να καλύψει τα κενά του και να φτάσει ήρεμος και σίγουρος στις εξετάσεις. Ήταν ατέλειωτες οι βραδιές που ντρεπόμουν να πάω για ύπνο πρώτη και απορούσα πως άντεχε κάθε μέρα τόση δουλειά! Να προσθέσω πως η διαδρομή στο φροντιστήριο του πατέρα του ήταν Χαλάνδρι-Καλαμάκι, με μετρό και λεωφορείο, δηλαδή 2,5 ώρες καθημερινής μετακίνησης! Και τα δύο παιδιά πηγαινοερχόντουσαν Χαλάνδρι-Καλαμάκι τα τελευταία χρόνια του Λυκείου. Η παρουσία του πατέρα τους στην εκπαίδευσή τους και την προσπάθεια να αποδείξουν την αξία τους, ήταν τόσο καθοριστική για εκείνα, που πρόθυμα πλήρωσαν το τίμημα της πολύωρης καθημερινής μετακίνησης.
Τα αναφέρω όλα αυτά για όσους γονείς πιστεύουμε πως με το να δίνουμε τα πάντα στο πιάτο στα παιδιά μας, τα βοηθάμε να φτάσουν πιο ψηλά. Αποκαλύπτω την “ταλαιπωρία” των δικών μου παιδιών. Οι αξίες και τα δεδομένα της οικογένειας ήταν αυτά. Ήξεραν πως πρέπει να τραβήξουν κουπί μόνα τους για να οδηγήσουν τη βάρκα τους εκεί που ήθελαν. Ζήτησαν ελάχιστα σε χρήματα. Χρειάστηκαν μέγιστη υποστήριξη, συναισθηματική, συμβουλευτική και πρακτική. Καθημερινή φροντίδα σώματος και ψυχής. Αγκαλιά, χαμόγελο, αγάπη, παρουσία, συμπαράσταση, καθοδήγηση, καθημερινό φως στο όνειρο.
Όσοι γονείς είστε στη θέση μου, πιστεύω πως καταλαβαίνετε την ευτυχία που φέρνει η κατάκτηση ενός τόσο σημαντικού στόχου, που απαιτεί τόσο μακρόχρονη και σταθερή προσπάθεια. Ζούμε σε εποχή απαξίωσης αξιών και ονείρων. Όμως, εγώ δεν έπαψα στιγμή να πιστεύω στα όνειρα, να δουλεύω συστηματικά γι’αυτά και να το δείχνω έμπρακτα στα παιδιά μου. Μην απογοητεύεστε, μην τα παρατάτε. Πιστεύουμε στον εαυτό μας, στις δυνάμεις, στις αξίες και τα όνειρά μας. Μόνο έτσι μπορούμε να φωτίσουμε την καθημερινότητά μας.
Με αφορμή την επιτυχία του Άγγελου και το γλυκό φιλί που μου έδωσε σήμερα με τα χαρμόσυνα νέα, σηκώνω το ποτήρι στην υγειά του και δίνω τη συνταγή για να φτιάχνει Summer Wine, καλοκαιρινό κρασί τόσο αρωματικό όσο περιγράφει το γνωστό τραγούδι! Στις επιτυχίες όλων μας!©
header photo by: Γεώργιος Δέτσης