Ήρθε στην κουζίνα μου μια σακούλα άγρια ρόκα από χωράφι. Πρώτη φορά έπρεπε να διαχειριστώ τόση μεγάλη ποσότητα από τόσο νόστιμο και τρυφερό χόρτο.
Η αδελφή μου είπε πως την τρώνε βραστή, όπως τα χόρτα, με λάδι και λεμόνι, εκτός από ωμή που έχουμε συνηθίσει.
Από τον Ιανουάριο μέχρι την άνοιξη που ανθίζει, η ρόκα είναι στην καλύτερη εποχή της. Οι βλαστοί της είναι τρυφεροί, γεμάτοι χυμούς και σαρκώδεις. Αυτό σημαίνει πως αντέχει στο σωτάρισμα και στο βράσιμο.
Αχνιστή ρόκα
Τις δοκίμασα βραστές, με άχνισμα όπως λέω του ενός ή δύο λεπτών, γιατί μου αρέσουν τα χόρτα τραγανά. Αν σας ενοχλεί η έντονη πιπεράτη γεύση τους, με το άχνισμα ηρεμεί. Για να κρατήσουν το έντονο πράσινο χρώμα, βουτάω τα χόρτα αμέσως μόλις τα βγάλω από το βραστό νερό σε παγωμένο. Τα βγάζω όταν έχουν τελείως κρυώσει και τα στραγγίζω στο στραγγιστήρι της πράσινης σαλάτας.
Αν θέλω να τα καταναλώσουμε στις επόμενες ημέρες, τα βάζω σε γυάλινο μπολ, περιχύνω με λίγο λάδι, ανακατεύω με τα δάχτυλα να καλυφθούν και να προστατευθούν και φυλάω στο ψυγείο. Μην βάλετε λεμόνι, θα τις σκουρύνει.
Τρώγονται σαν δροσερή σαλάτα, με λίγο ξύσμα λεμονιού και σταφίδες που ισορροπούν την σπιρτάδα τους, αλλά μπορούν να γίνουν όπως τα τσιγαριστά χόρτα, με σωταρισμένο κρεμμύδι και ντομάτα.
Πως διαχειρίστηκα την άγρια ρόκα
- Χώρισα τα εξωτερικά φύλλα από τις καρδιές. Όλα τα φύλλα ήταν τρυφερά.
- Ψιλόκοψα τους βλαστούς μέχρι τη μέση και φύλαξα στην κατάψυξη για πέστο ρόκας.
- Έκοψα μια ποσότητα των φύλλων σε κομμάτια και τα φύλαξα στην κατάψυξη για πίτα (μου είπαν πως είναι ωραία).
- Ένα μέρος των φύλλων το άχνισα, κρύωσα και φύλαξα στην κατάψυξη. Ετσι φυλάνε και το σταμναγκάθι και το σερβίρουν ζεστή σαλάτα, ξεπαγώνοντάς το. Ένα μέρος το έκανα τσιγαριαστά και ένα μέρος το έβαλα σε ομελέτα.
- Τις καρδιές τις άχνισα και τις φάγαμε μαριναρισμένες σε αγουρέλαιο. Η γεύση είναι σαν φρέσκο, τραγανό, γλυκό και πιπεράτο τουρσί.
Η γευστική δοκιμή
Η ομελέτα με άγρια ρόκα έγινε εντυπωσιακά νόστιμη! Ξέρετε πως είναι τα αυγά. Θέλουν το αλάτι ή την σπιρτάδα ενός συστατικού για να φτιάξει η γεύση τους. Με την άγρια ρόκα ταίριαξαν απόλυτα. Η ρόκα έδωσε σώμα στην ομελέτα με τους τρυφερούς βλαστούς της, πιπεράτη και ζουμερή γεύση. Μη φοβάστε πως θα είναι πολύ καυτερή. Το σωταρισμένο ξερό κρεμμύδι στο ξεκίνημα δίνει μια γλυκιά βάση στην ομελέτα. Μπορείτε να βάλετε και φρέσκο.
Το ίδιο είχε κάνει και η Ιωάννα όταν έφτιαξε την ομελέτα με φύλλα φραγκοσυκιάς στη Σύρο, ξεκίνησε με σωταρισμένο κρεμμύδι. Τα φύλλα φραγκοσυκιάς είναι ξινούτσικα, η άγρια ρόκα σπιρτόζικη. Τέλειοι συνδυασμοί για την ομελέτα και οι δύο.
Είναι εξαιρετικό μεζεδάκι για κρασί αλλά και δυναμωτικό σνακ για απογευματινή πείνα. Μπορεί να μπει σαν γέμιση σε σάντουϊτς και να χορτάσει ακόμα περισσότερο!