Έκανα για πρώτη φορά πορτοκαλόπιτα με την συνταγή της Ιωάννας Παντελάκη. Το μόνο που μείωσα ήταν η ζάχαρη στο μίγμα, από μιάμιση κούπα σε μία.
Μου έκανε εντύπωση, που ετοίμαζε σιρόπι μόνο με 1 ποτήρι χυμό και 1 ποτήρι ζάχαρη, γιατί οι περισσότερες συνταγές που είχα βρει, είχαν διπλάσια και τριπλάσια δόση σιροπιού. Τελικά, η ποσότητα είναι ικανή για να σιροπιάσει σωστά την πίτα, χωρίς να κολυμπά στο σιρόπι αλλά ούτε να είναι στεγνή. Κάτι που εκτίμησα πολύ, γιατί προτιμώ να μην παίρνω θερμίδες άσκοπα.
1 ποτήρι, επίσημα, έχει περιεκτικότητα 250ml, όσο η δοσομετρική κούπα. Γι’αυτό μετέτρεψα τα υλικά σε ακριβή δοσολογία, για να μην χρησιμοποιήσετε όποιο ποτήρι βρεθεί στον πάγκο σας.
Το δεύτερο σημείο που θεωρώ σωστή τεχνική, είναι να κοπούν τα φύλλα με το χέρι σε κομμάτια και να μείνουν λίγη ώρα μέσα στο μίγμα, να ρουφήξουν υγρά, πριν τα ρίξουμε στο ταψί για ψήσιμο. Θέλει απαλό χέρι στο τράβηγμα των φύλλων (να μην τα σφίγγετε και τα κολλάτε σε μπαλίτσες) και πολύ καλό ανακάτεμα, για να μην μείνουν κολλημένα τα φύλλα μεταξύ τους, αλλά να χωριστούν και να καλυφθούν ομοιόμορφα από το μίγμα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να πετύχουμε πίτα που, όταν κόβεται, το κομμάτι να έχει συνοχή, χωρίς μεγάλες τρύπες και να έχει ομοιόμορφη κατανομή φύλλου.
Το τρίτο σημαντικό σημείο επιτυχίας είναι το σωστό ψήσιμο. Οι περισσότερες συνταγές μιλούν για 30-40λεπτά. Η Ιωάννα μου είπε 1 ώρα. Στα 30 λεπτά η επιφάνεια είχε ροδίσει. Την σκέπασα με αλουμινόχαρτο και την άφησα άλλη μισή ώρα. Είχε τραβηχτεί από τα πλαϊνά του ταψιού και είχε ροδίσει το ίδιο καλά επάνω, στο πλάϊ και από κάτω. Διάβασα σε μια άλλη περιγραφή της συνταγής πως μοιάζει με γαλακτομπούρεκο πορτοκαλιού. Ισως το λιγότερο ψήσιμο να αφήνει μαλακό το μίγμα εσωτερικά, σαν κρέμα. Όμως, αντίστοιχα μια κρέμα δεν μπορεί να απορροφήσει τη διπλάσια ποσότητα σιροπιού.
Γι’αυτό, καταγράφω την συνταγή της Ιωάννας για πορτοκαλόπιτα, σαν απόλυτα ισορροπημένη στις αναλογίες. Στητή πίτα, καλοψημένη, δροσερή, καθόλου ξελιγωτική και απίστευτα αρωματική.
Χρησιμοποίησα απαλό ελαιόλαδο, όχι ηλιέλαιο ή σπορέλαιο. Για να καταλάβετε αν το ελαιόλαδό σας είναι καλό για το γλυκό, δοκιμάστε μια γουλιά. Αν σας δώσει γλυκειά γεύση στο στόμα και δεν σας αφήσει πικράδα στο λάρυγγα, τότε είναι απαλό λάδι και κατάλληλο και για γλυκά και για μαγιονέζα.
Χτύπησα τα αυγά στο μίξερ να γίνουν κρέμα, πριν προσθέσω το γιαούρτι, το λάδι και τα υπόλοιπα υλικά. Το φύλλο μπαίνει τελευταίο και θέλει μόνο καλό ανακάτεμα να ξεχωρίσει και να βραχεί καλά από το μίγμα. Στην αρχή έκανα το ανακάτεμα με σπάτουλα, μετά δοκίμασα με τον γάντζο ζυμώματος του μίξερ και έγινε πολύ καλό.
Επειδή ο χειμώνας φέρνει σε αφθονία τα εσπεριδοειδή και είναι σίγουρο πως θα πέσουν στα χέρια σας φρέσκα, ζουμερά λεμόνια και φουσκωτές, γλυκές κλημεντίνες, κρατήστε την ίδια συνταγή για να κάνετε λεμονόπιτα ή μανταρινόπιτα.
Σ’αυτή τη συνταγή, το φύλλο κρούστας αντικαθιστά το αλεύρι. Αν, για κάποιο λόγο δεν έχετε φύλλο κρούστας αλλά έχετε αλεύρι μαλακό, ενώστε το απαλά με το μίγμα στο τέλος, ψήστε και σιροπιάστε όπως λέει η συνταγή. Θα έχετε πεντανόστιμα σιροπιαστά κέϊκ πορτοκαλιού, λεμονιού ή μανταρινιού.
Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος, να βάζω τάξη στο χάος των συνταγών, στο TasteFULL. Να θυμόμαστε λίγα που εφαρμόζονται σε πολλά 🙂