Ένας κοκκινολαίμης έρχεται καθε πρωϊ στο μπαλκόνι μου και κελαηδάει, περισσότερο από ένα μήνα τώρα. Με κοιτάει που γράφω, τον κοιτάω που τραγουδάει, κάθεται 5λεπτά και φεύγει. Τι ραντεβού κι αυτό!
Στη ρεματιά έχει κοκκινολαίμηδες. Δεν ξέρω τι κάνουν το καλοκαίρι, πάντως κάθε χειμώνα εμφανίζονται. Τους θυμάμαι όταν πήγαινα τα παιδιά σχολείο, Δημοτικό ακόμα, και τα κρύα πρωϊνά αναζητούσαμε ανάμεσα στα δέντρα τους μικρούς κοκκινολαίμηδες, με την κόκκινο-πορτοκαλί ποδιά στο στήθος. Τι όμορφα πουλάκια!
Ξεκίνησα να γράψω για το ψήσιμο των φυστικιών αιγίνης -κι αυτά κοκκινολαίμικα είναι- και ήρθε ξανά ο πιτσιρίκος φίλος μου. Τώρα μάθατε και γι’αυτόν.
Εχετε ψήσει φυστίκια ή συνήθως τα αγοράζετε έτοιμα; αν έχετε φυστίκια από δικούς σας ανθρώπους τότε σίγουρα έχετε δοκιμάσει να ψήσετε. Η συνήθης πρακτική είναι να αποθηκεύουμε τα άψητα κελυφωτά φυστίκια σε μέρος δροσερό, χωρίς υγρασία (αν και κάποιοι τα αποθηκεύουν στο ψυγείο) και όποτε ετοιμαζόμαστε για γιορτές, να ψήνουμε μια ποσότητα 1-2 κιλών.
Τα ψημένα φυστίκια τα φυλάμε σε αεροστεγές βάζο, μακριά από υγρασία και αναδύουν ένα υπέροχο άρωμα ψημένου καρπού., κάθε φορά που ανοίγουμε το καπάκι. Ο ξερός ήχος όταν ανοίγουμε τα δύο κελύφη επιβεβαιώνει πως τα φυστίκια είναι στεγνά, χωρίς υγρασία.
Στο σπίτι μας, το ψήσιμο των φυστικιών ήταν μέρος των γιορτινών ετοιμασιών. Είτε ερχόντουσαν Χριστούγεννα, είτε γιόρταζε κάποιος στην οικογένεια και ετοιμάζαμε τραπέζι, τα φρεσκοψημένα φυστίκια θα έπαιρναν θέση στο τραπέζι του σαλονιού.
Όταν λέμε ψημένα εννοούμε αλατισμένα, για να συνοδέψουν το ποτό μας. Όμως μπορούμε να ψήσουμε τα φυστίκια και χωρίς αλάτι, όπως είναι ωμά, για να βγάλουμε την υγρασία που έχουν και να ζωντανέψουμε το άρωμα και τη γεύση τους. Ακόμα και σε ένα μικρό τηγάνι σε χαμηλή φωτιά, κουνώντας τα τακτικά, μπορούμε να το πετύχουμε και να βγάλουμε ζεστά φυστίκια στο τέλος ενός τραπεζιού, όταν δεν θέλουμε να σταματήσει η κουβέντα.
Η μαμά μου έβαζε τα φυστίκια σε λεκάνη με νερό που ίσα τα σκέπαζε, μαζί με χοντρό αλάτι και ξινό (ή λεμόνι). Τα άφηνε 3 ώρες για να ρουφήξουν το αλμυρό υγρό. Με την αναλογία που δίνω, δεν βγαίνουν ιδιαίτερα αλμυρά (όπως τα έτοιμα), είναι πολύ ευχάριστα να τα τρως. Αν θέλετε να τα κάνετε πιο αλμυρά, μην αυξήσετε την ποσότητα αλατιού αλλά μειώστε την ποσότητα νερού, να είναι μισοσκεπασμένα. Απλά θα φροντίζετε να τα ανακατεύετε πιο συχνά στη διάρκεια της παραμονής.
Το φυστίκι ρουφά το αλμυρό νερό και η στάθμη του νερού θα κατέβει. Φροντίστε να τα ανακατεύετε τακτικά. Θα τα σουρώσετε και θα τα αφήσετε να στεγνώσουν μόνα τους, όσο χρειαστεί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για να ψηθούν σωστά, μετά στο φούρνο. Εγω τα αφήνω μια νύχτα στη λαμαρίνα και τα ψήνω το πρωϊ.
Με ένα κιλό φυστίκια γεμίζετε τη μια λαμαρίνα του φούρνου, με 2 κιλά θα γεμίσετε και τις δύο και θα τις ψήσετε ταυτόχρονα στον αέρα.