Μεταμόρφωση του Σωτήρος σήμερα και η θρησκεία μας καλεί να φάμε ψάρι. Στο TasteFULL, θα το έχετε παρατηρήσει, έχω ανεβάσει ελάχιστες συνταγές με ψάρι μέχρι σήμερα. Κάτι που άλλαξε άρδην, όταν άρχισα να μαγειρεύω στο Βήμα Gourmet.
Η σχέση μου με τα ψάρια
Είχα διαβάσει ένα άρθρο στο Digital Scullery “Το ομολογώ. Δεν τρώω ψάρια” και είχα χαρεί που δεν ένοιωθα μόνο εγώ έτσι για τα αξιόλογα, από άποψη διατροφής, ψαράκια.
Κι εμένα, ο μπαμπάς μου λατρεύει τα ψάρια. Και έδινε πάντα τα φιλέτα στα παιδιά και εκείνος ξεκοκκάλιζε τα πάντα. Τα πάντα. Και προσπαθούσε να με κάνει να φάω ολόκληρο τον τηγανητό γαύρο, όταν εγώ έβγαζα το κεντρικό κόκκαλο, λέγοντάς μου “κοίτα! έτσι τρώγεται. Ολόκληρος!” κι εγώ έμενα να τον κοιτώ, χωρίς να θέλω να φάω ούτε καθαρισμένο τον γαύρο στο πιάτο μου. Τραύμα…
Το TasteFULL.gr και τα ψάρια
Όταν απέκτησα παιδιά και φρόντιζα να τρώνε σωστά και να μάθουν όλα τα φαγητά, φυσικά μαγείρευα ψάρι. Αλλά με τα δικά μου μέτρα πια. Που σήμαινε πως ό,τι σερβιριζόταν στο τραπέζι ήταν λαχταριστό και ασφαλές να φας, ακόμα και με κλειστά μάτια!
- Η ψαρόσουπα μας ήταν λίγη σε ζουμί, για να συμπυκνώνεται η γεύση και σερβιριζόταν χωριστά το καθαρισμένο ψάρι και χωριστά τα λαχανικά που έβραζαν στον ατμό πάνω από τη σούπα.
- Οι ψητοί κολιοί ήταν αγαπημένο φαγητό των παιδιών και έτρωγαν μόνο τα φιλέτα της ράχης (τα υπόλοιπα έμαθα να τα τρώω εγώ…).
- Τα φρέσκα μπακαλιαράκια τα άνοιγα πεταλούδα -βγάζοντας το κεντρικό κόκκαλο- τα πανάριζα σε αλεύρι και τα τηγάνιζα και τα παιδιά έκαναν πανηγύρι!
- Φυσικά τα πιο αγαπημένα όλων των ψαρικών ήταν τα fish sticks Captain Igloo, τα οποία αποτελούσαν σταθερό δείπνο μια φορά την εβδομάδα, με αυτή την σαχλή σαλτσίτσα, μαγιονέζας και κέτσαπ.
- Αγαπημένος επίσης ο παστός μπακαλιάρος σε κροκέτες ή τηγανητός σε κουρκούτι και τα φιλέτα σολομού με πορτοκάλι και τζίντζερ, όταν μεγάλωσαν.
- Πρόσφατα, μάθαμε και λατρέψαμε μια νέα τεχνική μαγειρέματος του ψαριού, μαριναρισμένο φιλέτο ποσέ sous vide.
Όλες οι συνταγές ψαριών στο TasteFULL είναι σερβιρισμένες έτσι, ώστε να τρώμε με εμπιστοσύνη κάθε μπουκιά!
Το κυριακάτικο τραπέζι
Γενικά, ψιλό ψάρι – γαύρο, σαρδέλα, μαρίδα – δεν είχα πολυχειριστεί. Έχω πολυφάει στο πατρικό μου και τα καλοκαιρινά ταβερνάκια. Με την συνήθεια των τελευταίων πολλών χρόνων να τρώμε κάθε Κυριακή, όλη η οικογένεια, στο σπίτι του μπαμπά μου, έχω εξασφαλίσει τη μία μερίδα ψάρι της εβδομάδας, γιατί όλοι τους λατρεύουν το ψάρι και έχουν και “πηγές” που τους προμηθεύουν με φρέσκο ψάρι, μεγάλο και ντόπιο. Έτσι, λοιπόν, δεν μαγειρεύω εγώ ψάρι πια. Μόνο σε συνταγές καινούργιες που θέλω να δοκιμάσω.
Αυτή είναι η ιστορία. Κάθε Τρίτη, ο μπαμπάς μου πάει στη λαϊκή για τις προμήθειες της εβδομάδας και αν πετύχει φρέσκο γαύρο ή σαρδέλα, αγοράζει ένα κιλό, έτσι για μεζεδάκι. Κάνει μόνος του το καθάρισμα και το μαγείρεμα. Με φωνάζει το βράδυ για να πιούμε ούζο στη βεράντα του με τις ψητές σαρδέλες. Ό,τι περισσεύει το παίρνω σπίτι για πειράματα. Όπως το σημερινό.
Πήρα τις σαρδελίτσες του και τις σερβίρισα με ένα άγγιγμα, που τους έδωσε κι άλλο χαρακτήρα.
Πως φρεσκάρω τις ψητές σαρδέλες
Ξύσμα λεμονιού, ψιλοκομμένο σκόρδο, ψιλοκομμένο δεντρολίβανο, χυμό λεμονιού, λίγο αλάτι, λίγο φρέσκο λάδι, λίγη καυτερή κόκκινη πιπεριά κάνουν μια σπιρτόζικη φρέσκια σάλτσα – εννοώ χωρίς μαγείρεμα- που φρεσκάρει τη ψητή σαρδέλα 2ης ημέρας.
Η σαρδέλα 1ης ημέρας δεν έχει ανάγκη. Είναι νόστιμη με το σκόρδο, τη ρίγανη, το λεμόνι και το λάδι της. Η συνταγή ακολουθεί.