Λατρεύω την εποχή της κόκκινης κολοκύθας. Μ’αρέσει η εικόνα τους, όπως στιβάζονται γύρω από τον πάγκο του μανάβη και παραμένουν εκεί μέχρι την άνοιξη. Όταν έρχονται οι κολοκύθες, έρχονται τα Χριστούγεννα και ο χειμώνας.
Αυτό το λαχανικό είναι ιδανικό για να φτιάχνει τη διάθεσή σου, μέσα στη μουντάδα και το κρύο της εποχής. Το κόβεις και μια φρεσκάδα καλοκαιριού πλημμυρίζει την κουζίνα. Είναι ζουμερό και λαχταριστό. Τρώγεται και ωμό, σαν μήλο ή αχλάδι. Η κόρη μου το λέει “το καρπούζι του χειμώνα” και όπως όλα είναι σοφά καμωμένα, αυτό το “καρπούζι” δεν έχει πολλά υγρά -που ζητά το σώμα το καλοκαίρι- αλλά σάρκα που χορταίνει και μαλακές φυτικές ίνες – που προετοιμάζουν το σώμα για τα πιο σκληρά λαχανικά του χειμώνα (λάχανο, μπρόκολο κλπ).
H κολοκύθα είναι πολύ καλή πηγή καροτίνης, η οποία είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό. H καροτίνη μετατρέπεται στον οργανισμό μας σε βιταμίνη A, πράγμα που σημαίνει: Υγιή επιδερμίδα, δυνατή όραση, καλή ανάπτυξη των οστών. H κολοκύθα είναι επίσης καλή πηγή υδατανθράκων και καλίου (πηγή vita.gr)
Περισσότερο χρησιμοποιώ αυτές τις μικρές κολοκύθες (που λέγονται butternut squash στα αγγλικά) και έχουν βουτυρένια υφή. Κάνουν εκπληκτική βελουτέ σούπα, η οποία είναι από τα αγαπημένα γιορτινά μου πιάτα. Στην προετοιμασία των χριστουγεννιάτικων τραπεζιών, πολλές φορές χρησιμοποιώ αυτό τον τρόπο για να έχω έτοιμη ψητή κόκκινη κολοκύθα να προσαρμοστεί, σε λίγο χρόνο, στη γεύση του κύριου φαγητού που έχω επιλέξει. Αν θέλω γλυκό, την ενώνω με ρύζι, στη γλυκειά πηλιορείτικη εκδοχή της.
Το σημερινό πιάτο είναι μια εξαιρετική πρόταση συνοδευτικού, για γιορτινό τραπέζι. Η συνταγή είναι της Nigella Lawson.
Ψητή κόκκινη κολοκύθα που ξυπνά με το ιδανικό ταίριασμα δύο υλικών: μπλε τυρί και τραγανά καρύδια Κλικ για tweetΗ αμυλούχα και γλυκειά γεύση της κολοκύθας θέλει μια οξύτητα για να ισορροπήσει. Στην Κρήτη την παντρεύουν με ξύδι. Η Nigella προτείνει την πικάντικη γεύση του μπλε τυριού και την πικάντικη φρεσκάδα του θυμαριού. Η προσθήκη των καρυδιών δίνει την τραγανή νότα στην μπουκιά και την ευγνωμοσύνη για την αφθονία γεύσεων αυτής της γης!
Το θυμάρι μου το μαζεύω κάθε Ιούνιο – Ιούλιο, στο Τατόϊ και την Κρήτη, όταν είναι ανθισμένο. Ξεραίνεται και διατηρεί αυτό το υπέροχο λιλά χρώμα στα ανθάκια του, που σκορπίζω προσεκτικά όλο το χειμώνα στα πιάτα μου.