Η γιαγιά Άννα έχει νησιώτικη καταγωγή, με μπαμπά από τη Πάρο και μαμά από τη Σύρο και έδωσε το όνομά της στην Αννούλα μας. Την χάρη στο μαγείρεμα την έχει κρατήσει και ακόμα κάνει τραπέζια που κάνουν πολύ χαρούμενους τους καλεσμένους και τα εγγόνια της.
Στα αγαπημένα μου φαγητά, κυρίαρχη θέση είχαν πάρει τα δικά της σκορδομακάρονα. Συνήθως ήταν φαγητό νηστείας πασχαλινής, όμως τα φτιάχνουμε σε κάθε νηστίσιμη και αρτύσιμη περίοδο απλά γιατί είναι καταπληκτικά!
Είχε κάτι ξεχωριστό η κατσαρόλα της, με τα κατακόκκινα σκορδάτα μακαρόνια να ξεχειλίζουν, για να ταΐσουν μια οικογένεια πολλών ατόμων. Φύλαγε τα κάτω κάτω για όσους ήθελε να περιποιηθεί κάθε φορά. Γιατί αυτά είχαν όλη τη σάλτσα. “Ο τελευταίος παίρνει το καλύτερο” έλεγε. Και κανείς δεν ήθελε να σερβιριστεί πρώτος.
Για να τα φτιάξετε σε τεράστια κατσαρόλα για 8 άτομα, θέλει μαστοριά. Εξασκηθείτε πρώτα σε μικρότερη ποσότητα και διαβάστε στο άρθρο Μακαρόνια μπλουμ – η Ελληνική μακαρονάδα την τεχνική και τις παραλλαγές.
Η τεχνική βρασίματος δεν έχει σχέση με την γνωστή ιταλική “al dente” αλλά με τη γνωστή ελληνική “μακαρόνια μπλουμ”. Ακολουθείστε τις αναλογίες υγρών που δίνω και θα φτιάξετε μακαρόνια που θα είναι και al dente και βρασμένα μέσα στη σάλτσα τους.
Το μυστικό είναι να βγάλετε τα μακαρόνια από την κατσαρόλα μόλις “στέκουν στο δόντι” σε μια πιατέλα και να δέσετε την σάλτσα όσο χρειάζεται πριν τα ξαναρίξετε μέσα.
Απλό και πετυχημένο! Για να μην ξαναφτιάξετε ποτέ παραβρασμένα μακαρόνια μπλουμ.
Η σάλτσα είναι μια έντονα κόκκινη σάλτσα ντομάτα, με 4 κουταλιές σούπας πελτέ και 1 κονσέρβα κονκασέ. Στη φωτογραφία τα έχω μαγειρέψει με μόνο με 2 κουταλιές σούπας πελτέ ντομάτας. Το σκόρδο, όσο υπερβολικό κι αν σας φαίνεται, δεν ακούγεται έντονα στη σάλτσα γιατί βράζει μαζί με τα μακαρόνια και ελαφραίνει η γεύση του.
Τα υλικά της σάλτσας είναι λίγα αλλά επαρκή. Αν θέλετε να παίξετε, προσθέστε κάπαρη ή ελιές σε φετάκια ή φύλλα φρέσκου βασιλικού.
Η ένταση της σάλτσας είναι τέτοια που ποτέ δεν βάζαμε τυρί στα σκορδομακάρονα. Αν το ζητάτε οπωσδήποτε, στεφανώστε τα με τρίμματα πικάντικης φέτας. Ή με τριμμένο ζακυνθινό λαδοτύρι, αν θέλετε ένταση ηφαιστείου στην πρώτη μπουκιά.
Όταν φτιάχνω αυτό το φαγητό, η Ελλάδα αχνίζει στο πιάτο, πασχαλιά μυρίζει στις ρούγες κι αγγέλοι φτερουγίζουν στο Αιγαίο. Αυτά κάνουν οι μνήμες στο φαγητό.
© header photo by: Γεώργιος Δέτσης