Δοκίμασα αυτήν την τούρκικη κρεατόσουπα από τα χέρια της Σταυριανής, μιας Μανιάτισσας που ζεί στην Πόλη τα τελευταία 7 χρόνια, σπουδάζοντας και ρουφώντας γνώσεις και εμπειρίες από αυτό το σταυροδρόμι πολιτισμών. Το κορίτσι μας είναι food blogger και chef με πτυχίο και πρακτική.
Μαγειρέψαμε παρέα στην κουζίνα μου τη σούπα του γάμου και χουνκιάρ μπεγιεντί. Για γλυκό της έφτιαξα μια κρητική σφακιανόπιτα με μέλι ερείκης για να φύγει με γεύση Ελλάδας από το σπίτι μου.
Για τη σούπα του γάμου δεν είχα ξανακούσει να μιλάνε. Όταν μου έστειλε η Σταυριανή τα υλικά, απόρησα γιατί ήταν τόσο λίγα. Η δική μου κρεατόσουπα έχει λαχανικά και κρέας ψαχνό σε μερίδες. Εδώ ζητούσε 100γρ αρνίσιο λαιμό μόνο. Πήρα 400γρ από αρνάκι γάλακτος, που ήταν 4 φέτες με κεντρικό κόκκαλο. Ετοίμαζα φαγητό για 4 άτομα. Ενώ περίμενα πως θα είχε πιο φθηνή τιμή από 9,80ευρώ/κιλό που κάνει το αρνάκι γάλακτος, ο κρεοπώλης το χρέωσε ίδια τιμή σαν να έπαιρνα μπουτάκι. Ετσι πλήρωσα 3,65ευρώ για 4 φέτες λαιμού, με πολύ κόκκαλο και λίγο κρέας. Είμαι απόλυτα σίγουρη πως στη Βαρβάκειο ή σε ένα πιο λογικό κρεοπώλη, θα πλήρωνα τα μισά χρήματα.
Το βάλαμε να βράσει μόνο με το νερό και μερικούς κόκκους μαύρο πιπέρι. Το αφήσαμε να σιγοβράσει μιάμιση ώρα, όσο εμείς ετοιμάζαμε τον πουρέ καπνιστής μελιτζάνας για το χουνκιάρ μπεγιεντί. Βγήκε ένας εντυπωσιακά νόστιμος ζωμός! Πολύ ελαφρύς και ιδιαίτερα γευστικός, χωρίς βαριά μυρωδιά. Εντυπωσιάστηκα και με τη λιτότητα των υλικών και με τη νοστιμιά του συγκεκριμμένου κομματιού κρέατος. Αφού σουρώσαμε και ξεψαχνίσαμε, αυγοκόψαμε την σούπα με το κόλπο του αυγολέμονου που δεν κόβει με τίποτα, προσθέσαμε τα ψαχνάκια και είχαμε μια άσπρη, νόστιμη μεν, αλλά βαρετή στην όψη σούπα.
Σ’αυτό το σημείο, έφερε η Σταυριανή το ραβδάκι της Πολίτισσας και έριξε στο βούτυρο που άφριζε, αντί για κόκκινο πιπέρι σε flakes που δεν είχα, μια κουταλιά σκόνη τομάτας και λίγη καυτερή πιπεριά και το μεταμόρφωσε σε ένα κόκκινο ποτάμι γευστικής έντασης που απλώθηκε πάνω στη λεμονάτη σούπα και την οδήγησε καμαρωτά στο τραπέζι.
Την δοκιμάσαμε με μεγάλη ικανοποίηση. Ο γιος μου ζήτησε κι άλλη μερίδα αλλά δεν είχα. Σκέφτομαι πως αυτή η σούπα μπορεί να είναι μια εναλλακτική πρόταση για τη μαγειρίτσα του Μ.Σαββάτου. Όσοι δεν αγαπούν ιδιαίτερα τη διαδικασία της συκωταριάς και εκτός από το συκώτι, πετάνε τα υπόλοιπα εντόσθια γιατί δεν μπορούν να τα διαχειρισθούν, ας σκεφτούν αυτή την κρεατόπουπα. Πολύ απλή στην παρασκευή της, πολύ φθηνή στα υλικά (να πάτε στη Βαρβάκειο), πολύ εντυπωσιακή στην εμφάνιση και κυριολεκτικά πεντανόστιμη στη γεύση.
Το κόκκινο βούτυρο την μεταμορφώνει. Νομίζω πως στη Βόρεια Ελλάδα συνηθίζουν αυτό το βούτυρο στις χειμωνιάτικες σούπες. Ό,τι ρίξετε στο βούτυρο θα πολλαπλασιαστεί σε άρωμα και γεύση. Σκόνη τομάτας, γλυκειά ή καυτερή πάπρικα, μπούκοβο αλλά και πιο λεμονάτα πιπέρια, όπως πιπέρι σετσουάν ή σούμακ. Θα πειραματιζόμουν την επόμενη φορά με πράσινο βούτυρο, με σκόνη σέλινου ή με φρέσκο μάραθο ή με άνιθο ή με ξερό δυόσμο ή βασιλικό.
Αν πάντως λαχταράτε πράσινη τη σούπα, προσθέστε ψιλοκομμένο μάραθο και άνιθο, παρέα με λίγο δυόσμο και περιχύστε με το κόκκινο βούτυρο. Πασχαλινή θα είναι η σούπα σας. Κι αν θέλετε να χορτάσετε στόματα, μην διστάσετε να προσθέσετε ρυζάκι γλασέ, καλά βρεγμένο, 20λεπτά πριν τελειώσει το βράσιμο του κρέατος.
Στην Τουρκία λέγεται σούπα του γάμου γιατί προσφέρεται, σύμφωνα με την παράδοση, στο τραπέζι που κάνει η οικογένεια της νύφης στην οικογένεια του γαμπρού όταν πάει να την ζητήσει επίσημα σε γάμο. Τότε, η νύφη προσφέρει στον γαμπρό και τον καφέ με αλάτι, αντί για ζάχαρη ή άλλες πονηριές και αν τον πιει σημαίνει πως είναι έτοιμος να δεχτεί πολλά για χατήρι της!
© header photo by: Γεώργιος Δέτσης