Name: Σπιτικά ραβιόλια με ανθότυρο - ζύμη χωρίς αυγά
Prep time: 2 h 50 min
Cook time: 10 min
Total time: 3 h
Ingredients: 500γρ αλεύρι σκληρό; νερό βραστό, περίπου μία κούπα; λίγο αλάτι; 2 κούπες ανθότυρο; 2 κούπες τριμμένο κεφαλοτύρι; 2 αυγά

Jump to Recipe Print

Αν δεν δοκιμάσετε να φτιάξετε μια φορά σπιτικά ραβιόλια με αυτή τη ζύμη, θα έχετε αφαιρέσει από τη γευστική σας ζωή μια πολύτιμη εμπειρία. Για μένα τα έτοιμα νωπά ζυμαρικά, έχουν γεύση και υφή κεριού ακόμα κι αν είναι από Ιταλικές μάρκες και τα πωλούν ακριβά delicatessen.

Η μεταξένια υφή αυτών των σπιτικών ραβιολιών άξιζε το χρόνο και την προσοχή μου και είναι αλήθεια πως ζήτησαν σεβαστό μερίδιο. Όμως μοίρασαν τρυφερότητα και αγάπη με μοναδικό τρόπο, στο τελευταίο πέρασμα του τυφώνα “Αννούλα” από το σπίτι.

Με το φαγητό ηρεμώ τους τυφώνες μου

Είναι τυφώνας γιατί μαζεύει ένα σωρό δουλειές να κάνει κι ένα σωρό ανθρώπους να δει μέσα στις λίγες μέρες που έρχεται από τα Ιωάννινα, που οι μέρες αποκτούν τόσο σφικτό πρόγραμμα και δεν σηκώνουν αλλαγές της στιγμής.

Αυτή τη φορά ήταν πιο ήπια η επίδραση, κατάφερε κανονίσει καλύτερα τα πράγματα και πέτυχε να κάνει όσα ήθελε. Έγω πάλι όχι. Ή έχω μεγάλες προσδοκίες ή δεν μου αρκεί να βλέπω το παιδί μου σε ώρες επισκεπτηρίου.

Ξέρω πως πρέπει να κάνω στην άκρη και να παρακολουθώ. Τα δυό μου παιδιά είναι ενήλικες πια και θέλουν χώρο για τη δική τους ζωή. Δεν το ‘χω ακόμα. Ακόμα περιμένω να είμαι μεγάλο κομμάτι στο πρόγραμμά τους.

Έστω κι αν παραπονιέμαι, καταφέραμε να κάνουμε αρκετά παρέα. Το καλύτερο είναι πως στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Αν σας φαίνεται νωρίς, μην το ξανασκεφτείτε καθόλου. Προγραμματείστε να στολίσετε το επόμενο Σ/Κ. Είναι τόσο χαλαρωτικό να πίνεις τον καφέ σου και να χαζεύεις τα στολίδια και να τα τακτοποιείς καλύτερα στο δέντρο. Άσε που μπαίνεις σε διάθεση προγραμματισμού και παίρνεις τετράδιο και μολύβι και αρχίζεις να προγραμματίζεις τραπέζια, φαγητά, δώρα!

Μαγείρεψα λίγα πράγματα. Μακαρόνια με σάλτσα ραγού (εξαιρετική), μια φασολάδα τέλεια χυλωμένη με μαύρες ξιδάτες σπιτικές ελιές, κυπριακές κολοκυθόπιτες με κόκκινη κολοκύθα, ρυζογαλάκια με τη γέμιση που μου περίσσεψε, ένα ελαφρύ κέικ σοκολάτας που πήρε μαζί της και το καλύτερο φαγητό που έκανα ήταν σπιτικά ραβιόλια με σάλτσα ραγού. Μας ενθουσίασαν όλους!

Φάγαμε δύο φορές σάλτσα ραγού γιατί είχα μαγειρέψει δύο κατσαρόλες για να έχω φαγητό έτοιμο για δύσκολες ώρες. Την μοίρασα σε τάπερ στον καταψύκτη και ήταν σαν φρεσκοφτιαγμένη όταν την σερβίρισα.

Η μαγεία της ζεστής ζύμης στα σπιτικά ραβιόλια!

Αν δεν συνηθίζετε να φτιάχνετε σπιτικά ζυμαρικά στην οικογένειά σας, μήπως είναι η ώρα να κάνετε την αρχή; η γεύση των φρέσκων ζυμαρικών δεν έχει καμμία σχέση με εκείνη των αποξηραμένων ή των νωπών του εμπορίου. Κάπου ανάμεσα βρίσκονται τα αποξηραμένα σπιτικά ζυμαρικά, χυλοπίτες, τουτουμάκια κλπ.

Μέχρι σήμερα έκανα φύλλο για σπιτικά ζυμαρικά με την κλασσική ιταλική συνταγή, 100γρ αλεύρι, 1 αυγό ή μικρότερης αναλογίας σε αυγά και το άνοιγα στη μηχανή του φύλλου. Σας έχω δώσει μια εξαιρετική συνταγή της Νικολέττα Φωσκόλου, στα Ραβιόλια με σέσκουλα και σάλτσα τομάτας – τα τηνιακά .

Αυτή τη φορά, η Giada de Laurentiis με οδήγησε στην πιο απλή ζύμη για πάστα, με την οποία φτιάχνουν σπιτικά ραβιόλια στο Capri, ravioli caprese. Μόνο αλεύρι, αλάτι και βραστό νερό!

Με τα ίδια υλικά κάνουμε στο σπίτι μας τα μακαρόνια τζόλια ή γκόγκλιες. Όμως το νερό το βάζουμε σε θερμοκρασία βρύσης, όχι καυτό. Θυμάστε τη ζύμη άμεσου δράσης για τάρτες; κι αυτή έχει καυτό νερό στο αλεύρι και δίνει διαφορετικό αποτέλεσμα από το κρύο νερό. Το καυτό νερό ζελατινοποιεί το άμυλο (σκεφτείτε πως δένουν οι κρέμες!) και κάνει τρυφερή ζύμη.

Η ζύμη έδεσε αμέσως και ανέδυε το άρωμα του σταριού. Ήταν μαλακιά και εύπλαστη. Δεν κολλούσε στα χέρια αλλά ήθελε καλό αλεύρωμα του πάγκου για να ανοίξει.

Ακολούθησα την τεχνική του Ιταλού μάγειρα και άνοιξα φύλλο με τη φυλλόροκα, αντί για τη μηχανή φύλλου. Έκανε τη ζύμη ένα κορδόνι μακρύ και άνοιγε λίγο λίγο σε φύλλο, έβαζε γέμιση, έκλεινε κι έκοβε με ένα φορμάκι για στρογγυλά ραβιόλια. Εγω πήρα ένα ποτήρι και τα έκανα ημικυκλικά. Το φύλλο είχε υγρασία, έτσι δεν ήταν απαραίτητο να υγραίνω με νερό τις ενώσεις. Κανένα ραβιόλι δεν άνοιξε στο βράσιμο, αν και τα έβρασα από τη βιασύνη μου σε νερό με πλήρη βρασμό.

Το άνοιγμα ήθελε χρόνο. Για ζύμη μισού κιλού, νομίζω χρειάστηκα 3 ώρες για να ανοίξω 80 ραβιόλια περίπου. Ο μάγειρας τα έκανε σε χρόνο μηδέν! Δεν λέω πως είμαι γρήγορη. Λέω πως είμαι ήρεμη.

Το επόμενο σημείο προσοχής ήταν πως όταν στράγγιζα τα ραβιόλια στο σουρωτήρι, δεν έπρεπε να τα ξεχάσω γιατί κολλούν όπως κολλούν και τα σπαγγέτι. Έριχνα λίγο κρύο νερό και λίγο λάδι και τα κουνούσα ελαφρά. Τα έβγαζα και τα έβαζα σε στρώσεις με τριμμένο τυρί ανάμεσα σε ένα μεγάλο ταψί, γιατί τα ετοίμαζα για μεταφορά σε άλλο σπίτι.

Η γεύση τους δεν περιγράφεται! Τα σπιτικά ραβιόλια με αυτή τη ζύμη έγιναν σα φουσκωτά μαξιλαράκια, τρυφερά, μοσχοβολούσαν αλεύρι ψημένο.

Έβαλα απλό λάδι πάνω τους, αλλά μπορούμε να βάλουμε στακοβούτυρο ή βούτυρο σωταρισμένο και αρωματισμένο με φρέσκο φασκόμηλο.

Φυσικά καταψύχονται πριν βράσουν, το ένα χωριστά από το άλλο και μετά μπαίνουν σε τάπερ ή σακούλα και περιμένουν υπομονετικά το μαγείρεμά τους. Η καλύτερη προετοιμασία είναι να τα έχετε έτοιμα στην κατάψυξη και όταν θέλετε δείπνο σουπερ στη στιγμή, 6 σπιτικά ραβιόλια στη μερίδα σερβίρονται έτσι όμορφα σαν μαργαρίτα, με όποια σάλτσα έχετε διαθέσιμη. Αν έχετε σάλτσα ραγού στην κατάψυξη τότε έχετε added bonus στο πιάτο!