Μαντεμένια κατσαρόλα, ή χύτρα, δεν είχα ξαναχρησιμοποιήσει. Είχα ακούσει τη Giada de Laurentiis να λέει πως την εμπιστεύεται όχι μόνο στα σιγομαγειρέματα των κρεάτων αλλά και στο σωτάρισμα του mirepoix για τη σάλτσα τομάτας της. Οι γάλλοι Chefs πιστεύω πως δύο βασικά μέταλλα εμπιστεύονται στα μαγειρικά τους σκεύη: το χαλκό και το μαντέμι.
Τα πλεονεκτήματα των χάλκινων σκευών τα έχω αναλύσει, στο άρθρο Τα πολύτιμα χάλκινα σκεύη κουζίνας, όπως κατασκευάζονται ακόμα στα Ιωάννινα. Μαντεμένια σκεύη στην Ελλάδα νομίζω πως δεν κατασκευάζονται. Όταν το Cook Shop, σε συνεργασία με το Greek Food Blogs, ξεκίνησε το παιχνίδι test drive μιας γαλλίδας μαντεμένιας κατσαρόλας, σε όσους bloggers ήθελαν να δοκιμάσουν τη μαγειρική εμπειρία, εγώ χάρηκα πολύ!
Η κατσαρόλα ήταν μια κούκλα, 26εκ πλάτους, με ελαφρά επικλινή τοιχώματα και επισμαλτωμένη, ώστε να μην κολλά το φαγητό. Μαγείρευε στην κεραμική εστία σαν κατσαρόλα και έμπαινε και στο φούρνο, σαν γάστρα. Το μαντέμι χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ζεσταθεί αλλά διαχέει πολύ καλά τη θερμοκρασία και τη διατηρεί. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα, ήταν να φτιάξω καραμελλωμένο κρεμμύδι. Ένα μυστικό γεύσης στα φαγητά και έτοιμη λύση, όπως ο κύβος. Το επόμενο ήταν να ψήσω μέσα της ψωμί. Είχα στο νου μου μια συνταγή της Food Junkie για Ψωμί χωρίς ζύμωμα και ήθελα πολύ να δοκιμάσω να ψήσω ένα καρβελάκι, μ’αυτό τον τρόπο.
Χρησιμοποίησα μισό κιλό αλεύρι (σε μίγμα κίτρινου, σίκαλης και σταρένιου δυνατού αλευριού) και μόλις 4γρ ξηρής μαγιάς (το μισό φακελάκι). Ανακάτεψα τα υλικά σε ένα μπολ, όπως κάνουμε για τα μάφινς και το άφησα στο ψυγείο 12 ώρες. Το άδειασα σε αλευρωμένο πάγκο και το δίπλωσα μερικές φορές με τη σπάτουλα σιλικόνης, παίζοντας. Το έβαλα σε βαθιά πιατέλα, σκεπασμένη με αντικολλητικό χαρτί και το άφησα 2 ώρες να φουσκώσει. Το τουμπάρισα άκομψα στη προθερμασμένη κατσαρόλα, έβαλα το καπάκι και το έψησα σε δυνατό φούρνο.
Το καρβελάκι ξεκόλλησε από τα τοιχώματα της κατσαρόλας και βγήκε τέλεια ψημένο μέσα σε 45 λεπτά. Τραγανή, ροδοψημένη κρούστα, με ρουστίκ εμφάνιση ψωμιού ψημένου σε ξυλόφουρνο. Όταν το έκοψα, έμοιαζε με προζυμένιο ψωμί, όχι με ψωμί μαγιάς. Ήταν βαρύ και σχετικά υγρό. Παγωμένο στα χείλια, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ, βασικό χαρακτηριστικό για μένα του προζυμένιου ψωμιού.
Η πρώτη μου κίνηση, να αλείψω βούτυρο στην πρώτη φέτα. Η δεύτερη, να απλώσω καραμελλωμένο κρεμμύδι και μια ιδέα συμπυκνωμένου βαλσάμικου ξυδιού. Τέλειο, τέλειο, τέλειο! Εύκολο, εύκολο, εύκολο! Η Food Junkie τα κάνει μικρά ατομικά ψωμάκια, δοκιμάστε το κι έτσι.