Βρήκα τη συνταγή σε ένα παλιό γαλλικό περιοδικό στη βιβλιοθήκη μου και χάρηκα πολύ όταν την δοκίμασα. Η μαμά μου έφτιαχνε cherry brandy – όπως το λέγαμε – με την ίδια συνταγή που ο παππούς μου ανέβαζε τη νταμιτζάνα στη ταράτσα κάθε καλοκαίρι για να φτιάξει κεράσια με κονιάκ.
Σταφύλια σε ρακή δεν είχα σκεφτεί να φτιάξω, αλλά οι Γάλλοι κάνουν πολλά λικέρ με το δικό τους “νερό της ζωής” eau de vie. Αυτή η παρασκευή δεν έχει πρωταρχικό σκοπό το λικέρ αλλά τη διατήρηση των σταφυλιών από το Σεπτέμβριο μέχρι τα Χριστούγεννα.
Τα σταφύλια είναι εκτός εποχής τον Δεκέμβριο αλλά παραμένουν γοητευτικό στοιχείο των γιορτινών μενού. Με αυτό τον τρόπο διατηρούνται ώστε να χρησιμοποιηθούν σε φρουτοσαλάτες, σε γλυκά, στο τέλος των γευμάτων μαζί με ένα ποτήρι από το υπέροχο λικέρ αλλά να συνοδέψουν τερίνες, δίσκους με τυριά, να μαγειρευτούν με λευκό κρέας και κυνήγι.
Δοκίμασα τη συνταγή με μικρότερη ποσότητα για να δω πως βγαίνει. Θέλει τουλάχιστον 2 μήνες αναμονής για να γίνει αλλά φάνηκε αμέσως, με το που έκανα το σιρόπι και το αραίωσα με τη ρακή, πως η συνταγή είναι καλή. Κάντε όλη την ποσότητα, βγάζει δύο βάζα του 1,5lt ή μοιράστε την στη μέση.
Έχει μια γευστική πονηριά αυτή η συνταγή. Αντί να κάνουμε σιρόπι με νερό και ζάχαρη, στίβουμε τις μικρές και άσχημες ρόγες των τσαμπιών να πάρουμε το χυμό τους και κάνουμε με αυτόν το σιρόπι. Έχει και μια ομορφιά. Βάζουμε στρώσεις λευκά και μαύρα σταφύλια χωρίς κουκούτσια, ώστε να έχουμε ποικιλία χρωμάτων. Αν έχετε σταφύλια με κουκούτσι, έχω διαβάσει σε άλλη συνταγή πως τα χωρίζουν στη μέση, τα ξεκουκουτσιάζουν και ακολουθούν την ίδια διαδικασία.
© header photo by: Γεώργιος Δέτσης