Πόσο συχνά τον καλείτε στο τραπέζι σας; σας αρέσει ο γλυκός ή ο ξινός; με σιμιγδάλι ή με σπασμένο στάρι; πως τον προτιμάτε; σκέτο, με βούτυρο, με γάλα ή με τομάτα; τι τυράκι βάζετε πλάϊ του; φέτα, ξινομυζήθρα, κοπανιστή;
Ο τραχανάς είναι βασικό φαγητό της ελληνικής κουζίνας. Θεωρείται το αρχαιότερο ζυμαρικό, μαγειρεύεται από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα, αναμφίβολα, διεκδικεί το τίτλο της χώρας με την μεγαλύτερη ποικιλία ειδών τραχανά και πιάτων που βασίζονται σ’ αυτόν.
Γίνεται γλυκός ή ξινός, ανάλογα με το αν χρησιμοποιείται το γάλα φρέσκο ή μένει να ξινίσει. Γίνεται με αγελαδινό ή πρόβειο γάλα, το οποίο επηρεάζει τη γεύση και τα λιπαρά. Ο ξινός μπορεί να γίνει και με πρόβειο γιαούρτι.
Η βασική του διαφοροποίηση είναι αν γίνεται με αλεύρι ή με σπασμένο στάρι. Για να μάθετε τι είναι ο τραχανάς, διαβάστε το σχετικό άρθρο στα υλικά της κουζίνας.
Οι δύο βασικές παρασκευές τραχανά στην Ελλάδα είναι κόκκινος ή άσπρος τραχανάς σούπα, δηλαδή με τομάτα ή με γάλα.
Όμως, σκεφτείτε πως όπου χρησιμοποιούμε ρύζι ή μανέστρα ή κους κους, μπορούμε να βάλουμε τραχανά. Γεμιστά, πιλάφι, λαδερά μπορούν να πάρουν άλλη γεύση από τον τραχανά.
Ο τραχανάς αγαπά πολύ τη φέτα, τη ξινομυζήθρα και την κοπανιστή ή το λαδοτύρι Ζακύνθου.
Οι βασικές σούπες
Μαγείρεψα γλυκό τραχανά με γάλα και πάπρικα, έγινε μια ροζέ κρεμμώδης σουπίτσα, την οποία “ξύπνησα” σαν γεύση με ψιλοκομμένη κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης, μαϊντανό και σέλινο.
Μαγείρεψα κρητικό ξινόχοντρο με τομάτα και βασιλικό και σερβίρισα μαζί με τυρί φέτα. Στο πατρικό μου, αυτός ήταν ο τραχανάς. Μεγαλώνοντας απορούσα γιατί εννοούν κάτι άλλο με αυτή τη λέξη.