Τα ρουμπίνια είναι πολύτιμα και στην κουζίνα! Το γλυκό βύσσινο, η βυσσινάδα, το γλυκό κυδώνι είναι αυτοκρατορικά γλυκά όταν προστατέψουμε το χρώμα τους. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο μεγαλοπρεπές γλυκό από παγωτό καϊμάκι περιχυμένο με γλυκό βύσσινο. Απίστευτο χρώμα πάνω στην κατάλευκη κρέμα, τραγανά βυσσινάκια με τη βελούδινη γεύση του παγωτού!
Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο ξύπνημα μετά την καλοκαιρινή σιέστα, από ένα ποτήρι παγωμένη βυσσινάδα. Τονώνει, δροσίζει και θυμίζει πως το καλοκαίρι είναι εδώ!
Η βυσσινάδα, μαζί με τη λεμονάδα, είναι τα καλύτερα σπιτικά αναψυκτικά. Λεμόνια βρίσκουμε σχεδόν όλο το χρόνο, βύσσινα όμως μπορούμε να βρούμε μόνο τώρα, Ιούνιο-Ιούλιο. Πρόσφατα ανακάλυψα και τη φραουλάδα, που μπορούμε να ετοιμάσουμε μόνο τον Μάϊο, που οι φράουλες είναι έντονα αρωματικές. Για τις μέρες του καύσωνα, δοκιμάστε τη ροζ λεμονάδα με λεβάντα. Δεν έχετε πιεί τίποτα πιο αναζωογονητικό!
Αγόρασα 4,7 κιλά βύσσινα (4 €/κιλό στη λαϊκή) και ετοίμασα 4 μπουκάλια (των 750ml) βυσσινάδα και 12 μικρά βαζάκια (χωρητικότητας 212ml) γλυκό βύσσινο. Όσο είναι κλειστά, όλα φυλάσσονται εκτός ψυγείου σε σκοτεινό μέρος. Ό,τι είναι ανοικτό, διατηρείται στο ψυγείο.
Το μεγάλο μυστικό του πετυχημένου γλυκού βύσσινο και κατά συνέπεια της βυσσινάδας- είναι πως θα πετύχετε το χρώμα του να μείνει βυσσινί και να μην περάσει σε πιο καφέ αποχρώσεις.
Είστε έτοιμες να το μάθετε;
Το γλυκό σκουραίνει και το σιρόπι χάνει το βυσσινί χρώμα του όταν παραβράσει και καραμελώσουν τα σάκχαρά του. Αν το σταματήσετε πιο νωρίς, το χρώμα του είναι ξεπλυμένα φωτεινό και το σιρόπι υδαρές. Όταν πετύχετε την ιδανική στιγμή, το χρώμα θα είναι έντονο βυσσινί -στη γκάμα του κόκκινου όχι του καφέ χρώματος- και η σταγόνα από το σιρόπι δεν θα απλώνει στο πιάτο.
Είναι μεγάλη η απογοήτευση να παιδευτείς να ετοιμάσεις το γλυκό και να χάσεις το υπέροχο χρώμα από λίγο παραπάνω βράσιμο. Μου έχει συμβεί και ξέρω. Γι’ αυτό, εφαρμόζω ένα τεστ που με βοηθάει να έχω σωστή εικόνα και να βγάζω το γλυκό από τη φωτιά την κατάλληλη στιγμή.
Αφού έχω ξαφρίσει προσεκτικά το γλυκό και είμαι στο στάδιο δεσίματος του σιροπιού, έχω δίπλα μου ένα λευκό πιάτο όπου ακουμπάω την τελευταία σταγόνα σιροπιού από την ξύλινη κουτάλα και ελέγχω το χρώμα της και το πόσο απλώνει. Σε τακτά διαστήματα κάνω το ίδιο τεστ και παρατηρώ τον κόμπο του σιροπιού – αρχίζει και αποκτά ύψος.
Όταν το δέσιμο φτάσει στην πυκνότητα της τέταρτης σταγόνας στη φωτογραφία, βγάζω το γλυκό από τη φωτιά και το βάζω στα βαζάκια. Χρησιμοποιώ πάντα ξύλινη κουτάλα στα γλυκά κουταλιού γιατί είναι ένας ακόμα οδηγός του σωστού δεσίματος του σιροπιού. Το ξύλο απορροφά το ζεστό υγρό και όταν το σιρόπι είναι ακόμα υδαρές – βγάζοντας την κουτάλα, το ξύλο δείχνει σχεδόν στεγνό. Όταν το σιρόπι έχει δέσει, το ξύλο της κουτάλας έχει αποκτήσει ένα λούστρο, το οποίο δεν απορροφάται ακόμα κι αν είναι καυτό το σιρόπι
Βασικός κανόνας είναι να μην χρησιμοποιείτε αυτήν την κουτάλα για καμμία άλλη χρήση, παρά μόνο για μαρμελάδες και γλυκά κουταλιού – γιατί το ξύλο απορροφά μυρωδιές. Στο σπίτι μας αυτή ονομάζεται η “μαρμελαδοκουτάλα” και κανείς δεν την χρησιμοποιεί κατά τύχη πουθενά αλλού.
Το γλυκό βύσσινο είναι η εξαίρεση στην προσθήκη λιγότερης ζάχαρης. Χρησιμοποιώ αναλογία φρούτου – ζάχαρης 1:1, γιατί χρειάζομαι αυτό το υπέροχο σιρόπι βύσσινου για την βυσσινάδα. Όταν είναι έτοιμο το γλυκό, γεμίζω με τα βύσσινα, πρώτα, τα αποστειρωμένα βάζα, προσθέτω σιρόπι, τα κλείνω και τα αναποδογυρίζω μέχρι να κρυώσουν. Με το σιρόπι γεμίζω καθαρά διάφανα μπουκάλια, τα αφήνω να κρυώσουν και μετά τα κλείνω με καθαρό φελλό και τα αποθηκεύω σε σκοτεινό μέρος.

Αυτά είναι τα μυστικά του πιο αγαπημένου γλυκού κουταλιού. Τώρα ξέρετε. Μη διστάσετε να το φτιάξετε. Θα πρότεινα να το μετατρέψετε σε μια όμορφη εμπειρία. Καλέστε την καλύτερή σας φίλη να καθαρίσετε παρέα τα βύσσινα από τα κουκούτσια, το πιο βαρετό στάδιο – υπολογίστε για 2 κιλά, 2 άτομα, 1 ώρα. Μετά είστε ελεύθερες, γιατί τα βύσσινα χρειάζεται να μείνουν παρέα με τη ζάχαρη μέχρι την επόμενη μέρα.