Ξεκινώ τη χρονιά με μια δική μου δημιουργία, μεταφέροντας διαφορετικούς πολιτισμούς στο τραπέζι μας. Έφτιαξα αυτήν την πράσινη σαλάτα στο γιορτινό τραπέζι της Πρωτοχρονιάς και ήταν χάρμα οφθαλμών και γεύσης. Θα μπορούσα να την βαφτίσω “η σαλάτα του TasteFULL” γιατί έχει όσα εκπροσωπεί ο μαγικός κόσμος που ομορφαίνει τη ζωή μας: κομψότητα, απλότητα, ουσία νοστιμιάς, προσφορά αγάπης. Αυτά κοινωνεί το TasteFULL.gr στους ανθρώπους κι αυτή η σαλάτα είναι ένα μέσο έκφρασης αυτών των αξιών.

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, συνοδοιπόροι, συνεπιβάτες σ’αυτό το ταξίδι που λέμε Ζωή, σας εύχομαι Τυχερή Χρονιά! Σας δίνω σήμερα ένα πολύ όμορφο δώρο για τα τραπέζια σας αλλά και για την καθημερινότητά σας. Ναι. Είναι δώρο, θα δείτε πόσα χαμόγελα θα φέρει όταν το προσφέρετε.

Όλα ξεκίνησαν σε ένα ταξίδι στο Παρίσι.

Οι Γάλλοι δεν κόβουν τα φύλλα της σαλάτας

Ολόκληρα φύλλα σερβίρονται από την πιατέλα

Εμείς έχουμε κάνει όλες τις προσπάθειες για να μην οξειδώνεται η σαλάτα όταν την κόβουμε για να την ενώσουμε με τα άλλα υλικά. Την κόβουμε σε κομμάτια με το χέρι, αγοράζουμε ειδικά κεραμικά μαχαίρια για να μην έρθει σε επαφή με μέταλλο, ένα σωρό κόλπα εφαρμόζουμε.

Οι Γάλλοι, πάλι, θεωρούν πως δεν είναι καθόλου αποδεκτό να κόβονται τα φύλλα της σαλάτας και τα σερβίρουν ολόκληρα, συνθέτοντάς τα όμορφα, μαζί με άλλα υλικά. Στο πιάτο τους, διπλώνουν κάθε φύλλο σε μπουκιά με τη βοήθεια πηρουνιού και μαχαιριού και το τρώνε. Ήταν ένα από τα σημαντικά σημεία προσοχής, που είχα διαβάσει πριν πάω στο Παρίσι.

Όταν είδα, στο Hotel Costes, να σερβίρουν σαν ατομική σαλάτα, μια ολόκληρη μικρούλα γαλλική σαλάτα (εννοώ αυτή τη ποικιλία μαρουλιού που είναι στρογγυλή, με πολύ τρυφερά και ντελικάτα φύλλα- την butterhead) εντυπωσιάστηκα με την ομορφιά του πιάτου. Ηταν ολόκληρη και στη μέση είχε ένα μίγμα “στολισμένου” βασιλικού καβουριού. Crabe royal en lettuce, την έλεγαν και πήρα την εικόνα της μαζί μου.

Στο Waldorf Hotel γεννήθηκε μια ανυπέρβλητη σαλάτα

Πριν εκπνεύσει ο 19ος αιώνας, στο Λονδίνο άνοιγε το Savoy – το πρώτο ξενοδοχείο στον κόσμο με ηλεκτρικό φωτισμό και μπάνιο σε κάθε δωμάτιο- και στη Νέα Υόρκη το Waldorf και μετά το Astoria, που ενώθηκαν στο μεγαλοπρεπέστατο δίδυμο Waldorf-Astoria, ένα πολυτελές ξενοδοχείο 1300 δωματίων με ιδιωτικό μπάνιο, που έζησε μόνο 36 χρόνια, πριν γκρεμιστεί για να χτιστεί στη θέση του το Empire State Building. Εκεί λοιπόν, τότε, γεννήθηκε μια σαλάτα απλή και ανυπέρβλητα δροσερή, ενώνοντας μήλα, σέλερυ και καρύδια με μαγιονέζα πάνω σε ένα στρώμα πράσινης σαλάτας.

Η σαλάτα Waldorf. Μια σαλάτα 130 ετών, πολιτιστική κληρονομιά στον κόσμο του Oscar Tschirky. Μια σαλάτα που θα γεννιέται πάντα χυμώδης και δροσερή, όσο ζει στη μνήμη των ανθρώπων, όσοι αιώνες κι αν περάσουν.

Τα βασικά υλικά μιας Waldorf σαλάτας: μήλο, σέλερι, καρύδια, μαγιονέζα, εμπλουτισμένα με μπλε τυρί και ρόδι

Η πιο κομψή σαλάτα που έχω σερβίρει

Το πρώτο γεύμα του χρόνου είναι διπλά εορταστικό στο σπίτι μας λόγω της ονομαστικής μου εορτής. Η γεμιστή γαλοπούλα ήταν το κύριο πιάτο. Για να δώσω την υγρασία που ζητούσε το ψαχνό, έφτιαξα μια σάλτσα gravy και σκέφτηκα να τη συνοδεύσω με τη ζουμερή σαλάτα Waldorf.

Στη γαλοπούλα πρωταγωνιστικό ρόλο είχε παίξει ο πελτές κυδωνιού, τόσο στη γέμιση όσο και το γλασάρισμα. Επέκτεινα τη χρήση του στο dressing της σαλάτας, ενώνοντας τον πελτέ με μουστάρδα dijon και ελαιόλαδο. Το μπλε τυρί ήταν αναμενόμενη προσθήκη.

Όταν πήγα να στήσω τη σαλάτα, θυμήθηκα τους Γάλλους. Διάλεξα μεγάλη βαθειά πιατέλα για να κρατήσει όρθια τα φύλλα μιας πεντανόστιμης πράσινης λόλας, τα έντυσα απαλά στο dressing να γυαλίσουν κι έφτιαξα μια φωλιά έτοιμη να δεχθεί όποια “γέμιση” διαλέξετε. Έβαλα μήλα Σμιθ και σέλερι τυλιγμένα σε γιαούρτι/μαγιονέζα με λεμόνι και αλάτι. Καρύδια ψημένα ελαφρά. Μπλε τυρί. Ρόδι για το καλό της χρονιάς. Η γεμιστή μου σαλάτα έφερε μεγάλη χαρά στο τραπέζι και συζητήσεις για το πως να φάνε τα φύλλα με μαχαιροπήρουνο!

Πρακτικά σας δίνω μια τεχνική σερβιρίσματος, που εφαρμόζεται με όλες τις λόλες, τις ρόκες ακόμα και τα μαρούλια. Στη μέση μπορείτε να βάλετε οποιαδήποτε σαλάτα θέλετε να σερβίρετε, με ψητό κοτόπουλο, με ταλιάτα, με τόνο, ακόμα και ταμπουλέ.

Μια τεχνική για μια γεμιστή πράσινη σαλάτα!