Sani Gourmet ’11. Το δεύτερο δείπνο άρχισε, από νωρίς, να παίρνει μορφή στις προσδοκίες μου.

Ο Αστέριος Κουστούδης, με αστέρι Michelin για το εστιατόριο Vardis, στο ξενοδοχείο Πεντελικό, θα μαγείρευε στο Byblos Lounge. Μόνο στη διάρκεια του Sani Gourmet, για 10 ημέρες, ο χώρος μετατρέπεται στο πιο ρομαντικό, πολυτελές και 5αστερο εστιατόριο.

“Μια φωλιά στον ουρανό” μου είχαν πει.

Φόρεσα κι εγώ τα ρομαντικά μου και τα ψηλοτάκουνα πέδιλα, απόλαυσα ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα στη διαδρομή προς στο Porto Sani Village και βρέθηκα ξανά μπροστά στις σκάλες για το εστιατόριο, που βρισκόταν στον πρώτο όροφο. Σκούρα τα χρώματα στην είσοδο, λουστραρισμένη η κουπαστή.

Ο μετρ μας υποδέχθηκε στο κεφαλόσκαλο. Η αίθουσα χωρισμένη σε δύο μέρη. Ξανθό ξύλινο πάτωμα μόλις μπήκα, λευκοί τοίχοι και φυτά στο χώρο. Μαρμάρινο πάτωμα και γυάλινοι τοίχοι σε όλο το μπροστινό Π της αίθουσας! Τίποτα δεν εμπόδιζε τη θέα σε όλο το θέρετρο. Τέλεια στρωμένα τραπέζια με κολλαριστά λευκά τραπεζομάντηλα, λεπτά κρυστάλινα ποτήρια που λαμπύριζαν, καρέκλες με κάλυμμα λευκό – leather like, τόσο πολυτελές στην αφή που όσες φορές άγγιξα το κάθισμά μου στη διάρκεια του δείπνου πλημμύρισα με την ίδια αίσθηση πολυτέλειας. Πόσο αστεία καταγράφει αισθήσεις το μυαλό!

Το φως ήταν πολύ όμορφο και μπορέσαμε να πάρουμε ένα βίντεο, πριν έρθουν οι υπόλοιποι καλεσμένοι (μετά άναψαν τα ρομαντικά φώτα και όλες οι φωτογραφίες βγήκαν κίτρινες).

Όσες φορές κι αν το έχω δει, δεν χορταίνω την ομορφιά του σκηνικού.

Μας οδήγησαν στο τραπέζι μας και αφού κάθησα, ο σερβιτόρος άνοιξε την πετσέτα μου και την ακούμπησε στα γόνατά μου, με τόσο ευγενικό και απλό τρόπο που δεν ένοιωσα καθόλου άβολα. Μας σερβίρισαν το πρώτο κρασί του μενού, ένα σαντορινιό ασύρτικο και περιμέναμε να έρθουν και οι άλλοι καλεσμένοι για να ξεκινήσει το σερβίρισμα του φαγητού.

Το απόγευμα είχαμε ολοκληρώσει με επιτυχία την πρώτη ζωντανή εκπομπή των Greek foodblogs και είχαμε τροφή για σκέψη.

Η ώρα του δειλινού είναι η αγαπημένη μου. Θα μπορούσα να μείνω να θαυμάζω απορροφημένη τη θέα, μέσα και έξω από το εστιατόριο, μέχρι να νυχτώσει. Όμως το δεύτερο ποτήρι κρασί απαιτούσε πια, να έρθει άμεσα φαγητό!

Το καρπάτσιο χταποδιού ήταν εκπληκτικό πιάτο! Αλειμμένο με ελάχιστο ελαιόλαδο και μια στάλα μπούκοβο είχε μια νότα γήινη, που απέκτησε σύμμαχο στη νόστιμη, ανάλαφρη φάβα. Δοκιμάζοντας πότε μόνο του το χταπόδι, πότε με τη φάβα, τελείωσε και δεν μπόρεσα να καταλήξω πως μου άρεσε πιο πολύ!

Το επόμενο πιάτο είχε θαλασσινά που μου άρεσαν- γαρίδες, καλαμάρι, χτένια – ψημένα πιστεύω ξεχωριστά, γιατί το καθένα θέλει άλλους χρόνους ψησίματος, και ενωμένα σε ένα πιάτο με πολύ νόστιμο ζωμό και σπιτικές φαρφάλες με μελάνι σουπιάς.

Παρότι πείναγα πολύ, γιατί είχαμε πολύ δουλειά το Σάββατο, με την πρώτη ζωντανή εκπομπή και δεν είχα φάει το μεσημέρι, ένοιωσα πως στο δεύτερο πιάτο του Αστέριου ήμουν ευτυχισμένα χορτάτη.

Αυτό με έκανε να σκεφτώ πως “όσο πιο πετυχημένοι είναι οι συνδυασμοί των υλικών σε ένα πιάτο για τη γεύση σου, τόσο πιο γρήγορα ικανοποιείται το αίσθημα της πείνας και κυριαρχεί το αίσθημα της πληρότητας και της ηρεμίας”. Στο χθεσινό μενού του Θοδωρή Κυριακού ένοιωθα πεινασμένη, ενώ είχα φτάσει στο πιάτο του τυριού.

Παρότι χορτάτη, συνέχισα σε όλα τα πάτα. Το λαβράκι ήταν τόσο νόστιμο και αφράτο και τόσο δεν μύριζε ψάρι που αν το έτρωγα με κλειστά μάτια δεν θα έλεγα πως τρώω ψάρι! Αυτό είναι καλό για μένα, για άλλους -που ξέρουν περισσότερα- δεν είναι. Τα φρέσκα μυρωδικά πάνω στο ψητό φιλέτο ψαριού έδιναν απίστευτη φρεσκάδα και άρωμα. Ηταν σχοινόπρασο, εστραγκόν και μυρώνια μάλλον. Η ματζουράνα στο μπριάμ άλλο ένα keeper!

To σορμπέ ούζου είχε όση ένταση χρειαζόταν, για να καθαρίσει τη γεύση και ήταν πασπαλισμένο με ελάχιστη σκόνη ελληνικού καφέ.

Το φιλέτο αρνιού είχε μια κρούστα μαλακής πάστας ψημένης ελιάς πάνω του, που ταίριαζε πολύ. Γεμάτη γεύση σε κάθε μπουκιά. Η Γουμένισσα του Χατζηβαρύτη τέλεια επιλογή κρασιού.

Οι λουκουμάδες, πιο σφικτοί από τους δικούς μας, ήρθαν με λικέρ μαστίχα και παγωτό κανέλα.

Στην κουζίνα μας

Τι θα κρατούσα από τις γεύσεις του Αστέριου Κουστούδη για το σπίτι μου; Όλες! Θα πήγαινα με χαρά να μου δείξει τις συνταγές.

• το καρπάτσιο χταποδιού – έχω ζητήσει την συνταγή, ελπίζω να φτάσει στα χέρια μου!
• τα φρέσκα πράσινα μυρωδικά πάνω στο ψητό φιλέτο ψαριού λίγο πριν το σερβίρισμα
• τη ματζουράνα στο μπριάμ
• το σορμπέ ούζου πασπαλισμένο με σκόνη ελληνικού καφέ
• τη Γουμένισσα Χατζηβαρύτη με το αρνάκι φούρνου
• το Rose de Xinomavro του Θυμιόπουλου με όλα τα καλοκαιρινά παντρέματα : ψάρι ψητό, κρέας ελαφριά μαγειρεμένο, ζυμαρικά, ριζότο

Πήγαμε στο bar του Sea you up για να βρούμε τους φίλους, που είχαν δειπνήσει στο Ουζερί με μενού του Δημήτρη Σκαρμούτσου. Δεν είχαν φτάσει ακόμα, αλλά όλα τα νέα τους τα κατέγραψαν στα άρθρα τους. Μπορείτε να βρείτε τα άρθρα των bloggers για το Sani Gourmet 11, στο Greek foodblogs.

Περπατώντας στο φεγγαρόφωτο, σκέφτηκα εκείνο το δείπνο, στο Blue Palace, στη Πλάκα, Ελούντα. Από τότε είχα να απολαύσω τόσο πολυτελές δείπνο.

Δείτε εδώ, όσα άρθρα έχω δημοσιεύσει για το Sani Gourmet ’11.

© photos by: Iosifina