5 from 1 vote

Αν δεν έχετε φτιάξει ακόμα το δικό σας σπιτικό γιαούρτι, έχετε μια μεγάλη πηγή χαράς να κατακτήσετε σ’αυτήν τη ζωή! Είναι μαγική αλχημεία να μπορείς με μια κουταλιά γιαούρτι να μετατρέψεις το ρευστό γάλα σε ολόλευκη πυκνή κρέμα, που έχει μόνο τα καλύτερα να δώσει στο σώμα σου!

Γιατί λατρεύω το σπιτικό γιαούρτι

Γιατί ξέρω τι έχει μέσα, τα δύο συστατικά που ενώνω, χωρίς άλλα πρόσθετα. Έστω κι αν δεν γνωρίζω πόσο καλό είναι το γάλα που αγοράζω στο σούπερ μάρκετ, ξέρω πως τα μαγικά ένζυμα του γιαουρτιού θα κάνουν όλη τη δουλειά που πρέπει και θα το μεταμορφώσουν στην καλύτερη τροφή για το σώμα μου.
Γιατί έχει πολύ χαμηλότερο κόστος από το έτοιμο γιαούρτι. Ακόμα και γάλα της Αμερικανικής Γεωργικής σχολής να πάρετε τα 2κιλά γιαούρτι θα κοστίσουν 5ευρώ. Μπορείτε να φτιάξετε και με κατσικίσιο γάλα ή βουβαλινό.
Γιατί μπορώ να επιλέξω πόσα λιπαρά θέλω να έχει κάθε φορά το γιαούρτι μου, ανάλογα με τη διατροφή που κάνω. Μπορώ να αφαιρέσω την πέτσα ή μπορώ να προσθέσω περισσότερα λιπαρά στο γάλα.
Γιατί μπορώ να ελέγξω πόσο ξινό θέλω να το κάνω. Από τις 3 ώρες ζύμωσης έως τις 8 ώρες το γιαούρτι εξελίσσεται συνεχώς σε οξύτητα. Αυτό είναι εξαιρετικό γαστρονομικό πλεονέκτημα! Τα κόκκινα κυδώνια στο φούρνο ταιριάζουν πολύ περισσότερο με ένα γιαούρτι ζύμωσης 4ωρών παρά με 8ωρών.
Γιατί μπορώ να το φτιάξω με όποια παρουσίαση θέλω: μέσα σε πυρέξ ή σε πήλινα ή εμαγιέ σκεύη για τα τραπέζια μου, στις πήλινες τσανάκες για την καθημερινή χρήση ή ακόμα και μέσα στην κατσαρόλα που κρυώνει το γάλα έχω δέσει το γιαούρτι.
Γιατί είναι ζωντανό και μπορώ να το γεννώ μέχρι σήμερα στη ζωή μου κι ελπίζω ακόμα για χρόνια πολλά.

Πήλινη τσανάκα με αγελαδινό σπιτικό γιαούρτι χωρίς πέτσα

Η ιστορία μου με το σπιτικό γιαούρτι

Ο παππούς μου ήταν ο άνθρωπος που με δίδαξε με εικόνες για όσα αργότερα με δίδαξαν τα βιβλία με αιτίες και αποτελέσματα. Το σπίτι του ήταν στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας κι εκεί είχε δύο κατσίκες για το γάλα, το γιαούρτι και το τυρί του σπιτιού. Κάθε μέρα ένα μπαλάκι φρέσκο τυρί, τυλιγμένο σε τουλπάνι, στράγγιζε στη βρύση του νεροχύτη. Κάθε τόσο, το κασελοντίβανο γέμιζε με πήλινες τσανάκες με γάλα που τις ζέσταινε με ένα μάλλινο χράμι για να γίνουν γιαούρτι.

Η αδελφή μου λάτρευε το κατσικίσιο γάλα σαν παιδί, εγώ δεν άντεχα καν το γάλα. Το γιαούρτι όμως το λάτρευα και μπορούσα να το φάω. Η δυσανεξία στη λακτόζη ευτυχώς δεν επηρεάζει την πέψη του γιαουρτιού.

Όταν έκανα παιδιά, πήρα μια ηλεκτρική γιαουρτιέρα και τα μύησα κι εκείνα στην αλχημεία της μετατροπής της υλής από ρευστή σε στερεά και από απλή σε ζύμωση. Τα βαζάκια ήταν μικρά σαν τα μικρά τους χέρια και ήταν το παιχνίδι μας κάθε εβδομάδα.
Όμως, με τη μέθοδο παρασκευής που ακολουθούσα – ζεσταίνοντας το παστεριωμένο γάλα στους 44 βαθμούς και ανακατεύοντάς το με τη μαγιά του γιαουρτιού – ένιωθα κόκκους μέσα στο τελικό γιαούρτι, σαν σκόνη. Κάθε φορά έλεγα πως φταίει το γάλα ή το γιαούρτι που διάλεξα για μαγιά και μετά βαρεθήκαμε τις δικαιολογίες και παίρναμε στραγγιστό γιαούρτι έτοιμο.
Μέχρι που ξαναγύρισα στην παλιά μου αγάπη με την καλύτερη μέθοδο!

Η καλύτερη μέθοδος για κρεμώδες, στητό γιαούρτι

Ένα και μόνο μεταμορφωτικό βήμα κάνει όλη τη διαφορά. Να βράσουμε το γάλα. Ναι, ακόμα και το παστεριωμένο. Βράζω το γάλα για 20 λεπτά, ελέγχοντας τη φωτιά και ανακατεύοντας συνεχώς για να μην πιάσει στον πάτο της κατσαρόλας. Το γάλα φουσκώνει και γίνεται παχύ στην κορυφή και αφρίζει. Ίσως οι κόκκοι που ένιωθα παλιότερα να βγαίνουν στην επιφάνεια και να φυλακίζονται στους αφρούς και την πέτσα που κάνει όταν κρυώνει. Ίσως οι πρωτεϊνες να μετουσιώνονται, δεν ξέρω και δεν έχει σημασία.

Σημασία έχει πως έτσι κάνω το πιο κρεμώδες και πυκνό γιαούρτι, που στέκεται στο κουτάλι και σερβίρεται σαν πάστα. Στέκεται δηλαδή, όπως το βλέπετε στη φωτογραφία. Όταν το κόψετε θα αρχίσει να βγάζει υγρό, μην το πετάτε. Είναι ξεδιψαστικό, το πίνετε έτσι ή μπορείτε να το ρίξετε στο φαγητό, πρακτικά σε όποιο κάνετε (συνήθως το ρίχνω σε τραχανά ή σε φασολάκια).

Με το γιαούρτι κάνω το Σάμαλι, την Κρέμα γιαουρτιού – το πιο εύκολο γλυκό! και Cheesecake ψυγείου με γιαούρτι και φράουλες

Για να κάνετε στραγγιστό γιαούρτι

Αν θέλετε πιο πυκνό ακόμα γιαούρτι, καλύπτετε ένα σουρωτήρι με βουαλ ύφασμα από μπουμπουνιέρα ή διπλό τούλι και αδειάζετε το γιαούρτι. Βάζετε ένα μπολ από κάτω και αφήνετε στο ψυγείο για μια νύχτα. Την επόμενη βλέπετε αν σας αρέσει έτσι πυκνό (αν όχι, προσθέστε λίγο από τον ορό) και βάλτε το σε γυάλινο βάζο μέχρι να το καταναλώσετε.

Λάμπνε από στραγγισμένο αγελαδινό γιαούρτι

Όταν έχεις αρκετό γιαούρτι κάνε Λάμπνε!

Η πιο αγαπημένη συνήθεια για μένα είναι να κρατώ το ένα πήλινο για το γιαούρτι της εβδομάδας και να στραγγίζω το δεύτερο γιαούρτι στο νεροχύτη μια νύχτα για να κάνω Λάμπνε-τυρί κρέμα από γιαούρτι. Όπως το σπιτικό γιαούρτι είναι ζωντανό και συνεχίζει να εξελίσσεται αργά στη χαμηλή θερμοκρασία του ψυγείου, το λάμπνε μεταμορφώνεται στη ζέστη του δωματίου με την απώλεια των υγρών του. Αυτό είναι το τυρί μου. Ευγνώμων στους ανθρώπους που τα δημιούργησαν και τα δύο!

Στο δικό μου σπιτικό κελάρι φτιάχνω κι αυτά: