Ξαναθυμήθηκα πόσο υπέροχη είναι η επικοινωνία με μικρά παιδιά! Εντυπωσιάστηκα από την ηρεμία τους, την προθυμία να με ακολουθήσουν πολύ προσεκτικά στη βόλτα μέσα στο λαχανόκηπο, τη χαρά τους όταν ανακαλύπταμε ένα λαχανικό που αγαπούν πολύ και θέλουν να το φάνε, τη φροντίδα με την οποία καθένα κολλούσε προσεκτικά τα αυτοκόλλητά του πάνω στην καρτέλα του!
“Μαθαίνω τα Λαχανικά της Γεύσης”
Στην πρώτη δραστηριότητα είχα γύρω μου παιδάκια από 3.5 έως 6 ετών. Μιλήσαμε για 15 λαχανικά. Γευτήκαμε όσα τρώγονται ωμά. Βάλαμε καρδούλες σε όσα μας άρεσαν. Το κάθε παιδάκι είχε μια καρτέλα και ένα σετ αυτοκόλλητα με τη φωτογραφία κάθε λαχανικού. Εγω είχα ένα καλάθι γεμάτο πλυμμένα λαχανικά και μερικά κομμένα, έτοιμα να τα προσφέρω. Μιλούσαμε για το κάθε λαχανικό ξεχωριστά, εντόπιζαν το αυτοκόλλητο με την φωτογραφία του, την κολλούσαν στο κατάλληλο τετραγωνάκι της καρτέλας και γευόντουσαν το λαχανικό, όταν μπορούσε να φαγωθεί ωμό.
Φάγαμε τοματάκια κερασάκια, καρότα, αγγούρι, μαρούλι, πράσινη και κόκκινη πιπεριά και αρακά. Η καλύτερη στιγμή ηταν όταν καθάρισαν αρακά και το κάθε παιδάκι προσπαθούσε να ανοίξει το φασόλι του αρακά για να βγάλει τα σποράκια! Δεν φαντάζεστε ταχύτητα και ακρίβεια! Και μετά όλες οι χουφτίτσες μάζευαν τα μικρά σποράκια για να καθαρίσουμε το τραπέζι μας πριν πάμε στο επόμενο λαχανικό του κήπου μας.
“Φτιάχνω το πιο εύκολο γλυκό για τη μανούλα”
Στη δεύτερη δραστηριότητα είχα μεγαλύτερα παιδιά, 6 με 12 ετών. Φτιάξαμε παστάκια savoiardi με μερέντα. Εδώ το κάθε παιδάκι πήρε θέση ζαχαροπλάστη. Το τραπέζι εργασίας είχε 3 πιάτα, με τα 3 βήματα συναρμολόγησης του γλυκού.
Στο πρώτο άπλωνε μερέντα πάνω στα μπισκότα, στο δεύτερο τα κυλούσε πολύ γρήγορα στο γάλα και στο τρίτο τα πασπάλιζε με κακάο ή άχνη, όπως ήθελε. Το σερβίριζε σε μια χαρτοπετσέτα στη μαμά ή στον μπαμπά του ή το έτρωγε μόνο του! Όλα τα παιδάκια ήταν πολύ χαρούμενα με το χειροκρότημα που εισπράξανε όταν περήφανα πρόσφεραν το γλυκό τους!
Εντυπωσιάστηκα με την ακρίβεια που άπλωναν τη μερέντα στο μπισκότο με το μαχαίρι, με το πόσο προσεκτικά άκουγαν τις οδηγίες και τις ακολουθούσαν, με το πόσο ρουφούσαν το παραμικρό που έκανα -χτύπαγα απαλά με το δάχτυλο το σουρωτήρι να πέφτει το κακάο εκεί που ήθελα και το ίδιο έκαναν κι αυτά! Ήρεμα, προσεκτικά, έκαναν τις κινήσεις, σκούπιζαν τα χέρια σε βρεγμένη πετσέτα και αποχωρούσαν με το γλυκό τους από την κουζίνα μας.
Εντυπωσιάστηκα, επίσης, με το πόσο δύσκολο μου ήταν να είμαι στα γόνατα τόση ώρα! Αχ, τα παιδάκια! σαν ελατήρια σηκωνόντουσαν και καθόντουσαν! Εμένα μου πήρε όλο το απόγευμα μέχρι να νιώσω ξανά καλά με το σώμα μου, μετά από τόσο σήκω-κάτσε στο πάτωμα 🙂
Μ’άρεσε πολύ. Με χαρά θα κάνω ξανά κι άλλα μαγειρέματα με παιδιά. Η Μαρία Στυλιανάκη και τα κορίτσια της από την Ελληνική Εταιρεία Ενημέρωσης Γονέων, ήταν χαμογελαστές και υποστηρικτικές και βοηθούσαν στο στήσιμο, ξεστήσιμο του σκηνικού και στην ομαλότερη πορεία των δραστηριοτήτων. Τις ευχαριστώ πολύ γι’αυτό και για την εμπιστοσύνη να συνεργαστούμε σ’αυτές τις δραστηριότητες.
Ευχαριστώ πολύ και τους φίλους μου, που ήρθαν για συμπαράσταση και περάσαμε τέλεια! Ξανθή, Στέλλα και Κωνσταντίνε με τους sous chefs σας, Βίκη, Μαίρη, Γιώργο, Μελίνα και Κωνσταντίνε με τα ζαχαροκουλουράκια σας, με κάνατε πολύ χαρούμενη που ήρθατε.
Το πιο γλυκό φιλί το δίνω στο πιο μικρό “ξωτικό” της κουζίνας μου, τον Γιώργο, ένα πιτσιρίκι γύρω στα 3, που το έβαζα να κάτσει στο μαξιλάρι του μακριά από το τραπέζι, που θα έφτιαχνε ένα-ένα παιδάκι το γλυκό του, και μέχρι να γυρίσω την πλάτη μου είχε έρθει πάλι κοντά στο τραπέζι. Τρεις φορές το μετακίνησα και στο τέλος παραιτήθηκα. Ήθελε να βλέπει από κοντά, τέλος!
Το κέρασμά στους επισκέπτες μας ήταν σπιτική λεμονάδα και αφράτες καραμέλες hocus pocus.