Name: Συκόπαστο ή συκοπάστελο - με φρέσκα σύκα
Prep time: 30 min
Cook time: 30 min
Total time: 1 h
Ingredients: 900γρ σάρκα σύκου; 300γρ ζάχαρη; 300γρ φυστίκια Αιγίνης; ξύσμα λεμονιού; 2 κουταλιές σούπας χυμό λεμονιού

Jump to Recipe Print

Αυτή η συνταγή δίνει το πιο ντελικάτο συκοπάστελο που μπορείτε να κάνετε με φρέσκα σύκα. Για να φτάσω εδώ, ξεκίνησα από το κυδωνόπαστο. Για μένα, το κυδωνόπαστο δεν είναι άλλο ένα γλυκό στο τραπέζι, αλλά ένας τρόπος συντήρησης του φρούτου και ένα από τα ωραιότερα συνοδευτικά των τυριών το χειμώνα. Μπαστουνάκια ή κεφαλάκια κυδωνόπαστου είναι τα πιο πολυτελή χριστουγεννιάτικα δώρα για μένα. Τόσο πολυτελές είναι κι αυτό το συκοπάστελο.

Μετά πέρασα στη συκομαγίδα. Η συκομαγίδα είναι ένας γκουρμέ τρόπος να τρως τα ξερά σύκα, γιατί τα ξαναζωντανεύεις και τα ενώνεις με μπαχαρικά και μυρωδικά σε μια πάστα. Σε φέτες ή σε στρογγυλά “μπιφτεκάκια” είναι μεζές για τσίπουρο ή ένεση ενέργειας για τα κρύα του χειμώνα.

Συκοπάστελο με φρέσκα σύκα

Τώρα ήρθε η σειρά του συκοπάστελου. Ο συνηθισμένος τρόπος να κάνεις συκοπάστελο είναι με ξερά σύκα, τα οποία αλέθουμε, ανακατεύουμε με χοντροκομμένους ξηρούς καρπούς και φορμάρουμε σε όποιο σχήμα θέλουμε. Για να μην κολλά, πάνω κάτω, το “πανάρουμε” με καβουρντισμένο σουσάμι. Απλό, με καθαρή γεύση, χωρίς τα μπαχαρικά και τις τσαχπινιές της συκομαγίδας. Γίνεται με όλα τα ξερά φρούτα.

Ο βασικός, όμως, τρόπος να κάνεις συκοπάστελο ή συκόπαστο είναι με φρέσκα σύκα, σαν ένας τρόπος συντήρησης και αξιοποίησης της πληθώρας των σύκων. Όταν είχα κουραστεί να φτιάχνω μαρμελάδα σύκο (με λιαστό κρασί και πορτοκάλι), πετιμέζι από τις φλούδες των σύκων, ξερά σύκα, κονσέρβα με φρέσκα σύκα σε σιρόπι μαστίχας ή με ρούμι, παστελαρίες -γεμίζοντας τα ξερά σύκα με φυστίκια Αιγίνης, κανέλα και ροδοπέταλα- και κονσέρβα με ξερά σύκα σε ελαφρύ σιρόπι κανέλας και πορτοκαλιού, δοκίμασα να κάνω πάστα από τα φρέσκα σύκα.

Στην ουσία, το συκοπάστελο είναι μια μαρμελάδα με λίγη ζάχαρη, την οποία συμπυκνώνεις προσεκτικά ώστε να κάνει πολτό πυκνό, όπως του κυδωνόπαστου. Πρόσθεσα φυστίκια Αιγίνης, που είναι βασικός ξηρός καρπός στη δική μου κουζίνα και τα φορμάρισα σε μίνι φορμάκια του κέϊκ, μακρόστενα, ντυμένα με αντικολλητικό χαρτί.

Όταν στέγνωσαν, κοβόντουσαν σε λεπτές φετούλες και μοσχοβολούσαν λεμόνι από το ξύσμα που είχα προσθέσει. Το σερβίρισα παρέα με τον καφέ, σαν ελαφρύ γλυκό στο τέλος ενός γεύματος. Το έκοψα σε πιο παχιές φέτες, τις τύλιξα μια μία, σαν καραμέλες με διάφανη ζελατίνα και τις ετοιμάζω για την επόμενη αποστολή τροφίμων στην κόρη μου. Μπαίνουν στην τσάντα και δίνουν ενέργεια, όταν το κρύο και η βροχή σε κάνει να ψάχνεις ό,τι φαγώσιμο πουλά το κυλικείο.

Συσκευάζονται σε πακετάκια και κάνουν όμορφα, φαγώσιμα, χριστουγεννιάτικα δώρα από την κουζίνα μας.

Συκοπάστελο, το συγκλονιστικό

Στεγνό όσο να μην κολλά στα χέρια και να κόβεται σε πολύ λεπτές φέτες. Μαλακό ώστε να δαγκώνεται και να λυώνει στο στόμα. Γλυκό όσο το συμπυκνωμένο φρούτο, δεν σε λιγώνει μετά. Αρωματικό γιατί το ξύσμα λεμονιού του πάει πάρα πολύ. Τραγανό γιατί το φυστίκι Αιγίνης έχει στεγνώσει στο μίγμα και ταιριάζει τόσο πολύ στη γεύση του σύκου. Όμορφο, χρωματιστό και διαυγές.